LOOK: Another colour on the hips

Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket

Zondag raadde ik jullie zo ongeveer aan om te gaan hardlopen met een visgraatvlecht. Ik zou het jullie nu ten zeerste afraden. Het effect was wel grappig, maar het heeft me meer dan een uur gekost om dat gedrocht uit mijn haar te krijgen en de klitten zijn er nog steeds niet uit, na twee keer wassen. Het resulteert is de puinhoop die nu langs mijn hoofd hangt.

Wat ik draag is eigenlijk een exacte kopie van dit. Alleen draag ik dit keer geen glitterrok maar mijn nieuwe coated skinny jeans in het groen/grijs. Het is nog even wennen geen zwart meer aan mijn benen te dragen (dat heb ik immers de hele winter, heel veilig, gedaan), heb het idee dat mijn heupen HUGE lijken. Maar dat is natuurlijk onzin. Het zijn niet de heupen van een supermodel, maar ik heb niks te klagen denk ik zo.

Aan mijn arm draag ik een tas uit de kast van mijn zusje (Liebeskind) en mijn polsen zijn natuurlijk weer behangen met mijn favoriete arm candy.

What I’m wearing: Skinnies – ZARA, Jasje – ZARA, Top – H&M Trend, Schoenen – Maje, Zonnebril – Carrera, Tas – Liebeskind, Arm Candy – Sal Y Limon, Bvlgari, Marc by Marc Jacobs & Tiffany’s

Foto’s werden gemaakt door de muts die zelf niet op de foto wilde:

Photobucket

(Roosmarijn)

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

LOVE: Isabel Marant Sneakers

Photobucket

De één vindt ze afschuwelijk, de ander moet er even aan wennen en de volgende is opslag verliefd. Ik zit een beetje tussen die laatste twee in. Toen ik ze voor eerst zag vond ik ze heel leuk, maar snapte ik niet direct waarom je er 440 euro voor zou betalen. Nu hebben zij mijn leven even overgenomen. Ik. Moet. Ze. Hebben. Of ik er 440 euro voor over heb? Hmm.. Dat is voor latere zorg, ik moet ze eerst maar eens zien te vinden. Want die dingen zijn online zo’n beetje overal uitverkocht.

Het object van mijn affectie:

Photobucket

De Willow Suede sneakers in het beige. Passen volgens mij overal bij. Waarom ze volgens mij zo ideaal zijn? Nou, omdat ze dus overal bij lijken te passen EN ze ook nog eens super lekker zitten. Althans, als ik de verhalen mag geloven en dat doe ik natuurlijk graag. In de schoen zit een hak verstopt van zo’n acht centimeter. HEERLIJK! Ik hou van hakken, maar omdat rennen ook een van mijn grootste prioriteiten is (niet alleen een halve marathon, maar ook over stations en door de stad), moet het wel een beetje comfortabel zitten.

In mijn hoofd heb ik mijn outfit ook al samen gesteld…

Photobucket

Met een broek (29,95) een shirt (16,95) en een jasje (99,95) van ZARA, een paar mooie armbanden van Sal Y Limon en de prachtige 3.1 Philip Lim tas (wat ook nog een project “droom”) is.

Wat vind jij van de Isabel Marant sneakers? Afschuwelijk of HEMEL?

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

DIARY: 20

Ik hou van maandagen, echt waar. Misschien heeft het feit dat ik op maandag meestal thuis ben en niet vaak afspraken heb daar iets mee te maken. Heerlijk om de week rustig en overzichtelijk te beginnen. Of nou ja rustig? Ik bedoel eigenlijk, gewoon op mijn eigen manier. Afgelopen maandag liep ik voor het eerst sinds tien dagen hard en dat was ZWAAR! Na die vijftien kilometer dacht ik echt dat ik voortijdig uit de wedstrijd zou gaan stappen. Het was ook voor het eerst in tijden dat ik weer eens spierpijn kreeg van hardlopen. Dat had ik in 2012 eigenlijk nog niet meegemaakt.

Iets anders dat ik meestal op maandag doe.. Boodschappen. Ik besloot dit keer eens een karretje te gebruiken. Doe ik nooit. Ik voelde me net een verantwoordelijke huismoeder lopend achter dat karretje. En ’s avonds maakte ik ook nog eens een super verantwoorde maaltijd. Een salade met tomaatjes, avocado en paddenstoeltjes (die even snel gewokt in een beetje olijfolie). Volkorenbroodje in sneetjes gesneden, besprenkeld met olijfolie, zout en peper, even zes minuutjes in de oven. En dan de zalm, op één kant gebakken en de andere kant slechts 30 seconden even snel aangebakken. Deze ga ik er in houden. SUPER lekker.

Dinsdag, woensdag en donderdag werkte ik bij Girlscene! Ik sta nog steeds versteld van het uitzicht op de grachten. Ik kan wel foto’s blijven maken. Zeker met strak blauwe luchten. In plaats van lunchpauze besloot ik dinsdag met een collegaatje eens langs de nieuwe Apple Store op het Leidseplein te lopen. Wat een hemel is het daar. Echt waar! Dinsdag was ook de dag dat ik al heerlijk in de fout ging met mijn ‘dieet’. Ik at taart. Ik weet niet hoe je taart moet afslaan. Ik weet het gewoon niet. Ik had nog nooit worteltjestaart op en ik was zo benieuwd en, NOU JA ik had gewoon trek in taart. Heb er wel extra van genoten, telt dat?

Vrijdag was mijn laatste hardlooprondje voor de halve marathon. De tien kilometer die ik liep gingen wel prima, maar toch… Het waren slechts tien kilometer en na die 10 kilometer had ik ook echt geen zin om nog maar een kilometer meer af te leggen. Samen met mijn vriend heb ik gekookt. Of nou ja, we deden samen de boodschappen, daarna ben ik iets “heel belangrijks” gaan doen (wat ik me nu al niet eens meer kan herinneren, kun je nagaan hoe belangrijk) en hij ging koken. Na het eten een paar afleveringen Lost en toen ben ik ergens in slaap gevallen.

De volgende dag stond Antwerpen op het programma! Met mijn ouders en zusje. Vroeg in de auto richting mijn ouders, met zijn alle naar Antwerpen gereden en daar na een kopje koffie gesplitst. Ik met mijn zusje, mijn ouders samen. Wonder boven wonder niet eens zo heel veel gekocht. Op wat lingerie bij Forever 21 (zo goedkoop!) en een broek + wit shirtje bij ZARA na. Ik wilde schoenen, maar ik kon niks vinden wat compleet aan mijn eisen voldeed. Het liefst wil ik die prachtige sneakers van Isabel Marant, maar die waren ten eerste overal uitverkocht en vallen ten tweede wel heel erg buiten mijn budget dat ik op dit moment heb vrijgemaakt voor schoenen. Ik paste een paar schoenen bij Sandro die wel heel erg in de buurt van perfectie kwamen, maar helaas.. de schoenen gingen niet groter dan maat 40 en laat ik nu net maat 41 nodig hebben. Er is me gelukkig wel een hele hoop geld bespaard gebleven.

En gisteren, zondag, was natuurlijk de dag van de halve marathon (waar ik denk ik wel genoeg over geschreven heb). We hebben zo’n geluk gehad met het weer, tijdens mijn eerste kilometers dacht ik ‘Annemerel, als je het nu niet doet, onder die twee uur, dan KUN je het gewoon niet, achter een andere smoes kun je jezelf niet verstoppen!’. Ik heb veel gerekend onderweg. Ik moest van mezelf de eerste tien een bepaald gemiddelde lopen en dat mocht ik na die tien kilometer per kilometer een klein beetje op laten lopen. Uiteindelijk zat ik in de eerste tien kilometer ver onder wat ik mocht lopen en heb ik het uiteindelijk laten oplopen tot het gemiddelde dat ik mocht lopen in de eerste tien kilometer. Begrijpen jullie het nog? Niet.. Voor de geinteresseerden, HIER kun je precies zien hoe hard ik gelopen heb per vijf kilometer. Super interessant, althans dat vind ik. Ik zie wat die gemiddelden betreft ook niet echt punten van verbetering, alleen NOG harder, hahaha!

Gisteravond bestelde ik Chinees en ik had mezelf weer eens laten gaan toen ik aan het bestellen was. Veel te veel natuurlijk! Twee zakken vol!!!!! Meer dan de helft is op gegaan. Ik keek foute Disneyfilms, viel in slaap op de bank, wist mijn tanden nog te poetsen en mijn gezicht nog schoon te maken, verplaatste mezelf naar bed en viel moe maar tevreden weer in slaap.

Heerlijke week gehad! Jullie ook?

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

RUNNING TO NYC: After-CPC-match

Photobucket

Ik ben kapot. Maar het was zo mooi..

Op aanraden van jullie at ik een pasta met lekker veel spinazie en om de tijd een beetje sneller te laten gaan keek ik een paar afleveringen Hannah Montana. Ja dat is best leuk voor de afleiding. Op een gegeven moment ben ik maar gewoon richting het Malieveld gegaan, het weer was toch lekker en thuis zat ik alleen maar te bouncen van de energiekick die ik had. Die krijg je normaal toch juist van het hardlopen?

Op Centraal Station kocht ik nog snel een pakje dextro voor noodgevallen en ging ik AL-WEER naar de WC. Zenuwenplasje. De zoveelste.

Fast forward naar de start. Het startschot klonk (het schijnt heel hard geweest te zijn, maar ik heb niks gehoord.. Ik was in mijn eigen wereld). Na een kilometer dacht ik dat ik het nooit zou gaan redden. Al die mensen waar ik bijna over struikelde, ik moest die ene kilometer NOG twintig keer afleggen. Maar na drie kilometer viel “het veld” een beetje uit elkaar en kwam ik weer terug in mijn eigen wereld.

Ik liep langs plekken waar ik normaal alleen met de auto of tram voorbij kom. Ongemerkt lette ik toch op stoplichten die op rood sprongen. Na zo’n acht kilometer liep ik praktisch langs mijn huis, twee kilometer later waren we in de Vogelwijk, waar ik normaal vaak loop. Heerlijk al die herkenning. En dan de mensen op straat. Alleen maar gezelligheid. Vrouwen die op pannen slaan, kinderen die hun handje uitsteken (dat jij dan even moet aanraken), mensen die je naam roepen (omdat er Annemerel op mijn startnummer stond geschreven).

Rijen stonden ze daar, het publiek. Vaders met kinderen die op eigen gelegenheid water uitdelen aan lopers, bandjes op straathoeken. Iedereen gillen.

Op zeventien kilometer kreeg ik het een beetje lastig, net als vorig jaar. Alleen dit jaar had ik de eerste zeventien kilometer al veel beter gelopen en ik kreeg het dan wel moeilijk, maar het was geen ‘ooooh als dit maar goed gaat’ moeilijk. Het was meer een ‘ahhhh NU mag die finish ECHT wel komen’. De laatste 500 meter heb ik gesprint. Ik weet niet waar het vandaan kwam, maar ik had het nog ergens in me.

Ik kwam in 1.56.31 over de finish volgens mijn TomTom / Nike + horloge. De officiele uitslag heb ik nog niet gezien. Toen ik over de finish kwam was al die energie die ik tijdens die sprint had in een klap verdwenen. Ik had het gevoel dat ik al mijn ingewanden eruit ging gooien.

Ik heb alles binnen gehouden. Vond mijn ouders en liep minstens twee kilometer naar de auto. Lekker uitlopen. Ik ben onder de douche gesprongen, heb Chinees besteld en op DIT moment wordt het net gebracht. Ik ga genieten van een fout maar heerlijk overwinningsmaal!

Fijne avond & ONWIJS BEDANKT voor alle succeswensen!

(Oh en ik hoop dat er niet al teveel spellingsfouten in zitten maar nalezen is nu even geen optie en mijn hoofd voelt als gummybeertje).

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

RUNNING TO NYC: Pre-CPC-match

Photobucket

Ik start pas om tien over half drie met de halve marathon. Zou je kunnen zeggen, lekker… Hoef je niet zo vroeg op. Nou natuurlijk was ik vanmorgen al om kwart voor zeven klaarwakker. Met pijn in mijn buik wel te verstaan. Ik begrijp niet helemaal waar de zenuwen vandaan komen, maar het lijkt er op alsof ik ze wel degelijk heb. Het zijn wel goede zenuwen, zo van die ‘Ik heb er zo’n zin in zenuwen’ dus wat dat betreft..

Ik was eigenlijk van plan een blogpost te schrijven die helemaal niets met hardlopen te maken heeft, maar goed, dat blijkt momenteel een mission impossible want in mijn hoofd ben ik alleen maar met hardlopen bezig EN tot voor kort met de vraag lange mouw, korte mouw. Maar sinds ik dit heb WIL ik alleen maar korte mouw.

Daarom nu een blogje over hoe ik me nu eigenlijk voorbereid op zo’n halve marathon. Natuurlijk heb ik vanaf 1 november getraind. 405 kilometer om precies te zijn. Maandag liep ik 15 kilometer (wat een drama was) en vrijdag liep ik een rustige 10 (die al iets beter ging, wat me ook weer zorgen baarde, want een slechte generale is een fantastische repetitie toch?). Gisteren heb ik de hele dag door Antwerpen gelopen (wat misschien niet zo verstandig was), maar ik ben wel lekker om 23.00u gaan slapen.

En dan de dag zelf. Vanmorgen. Lekker gedoucht, mijn benen geschoren (nee ik ben niet zo fanatiek dat ik denk dat ik met geschoren benen sneller ga, daar zit toch een legging overheen, maar ik krijg altijd kriebel tijdens het hardlopen als ik mijn benen niet geschoren heb. Raar maar waar). Vitamine pillen (B&C) geslikt en daarna een groen monstertje gemaakt. 125 ML amandelmelk, een banaan, 2 handen spinazie, wat ananas en aardbei voor de smaak ET voila.

Daarna mijn teennagels geknipt. Die kunnen wat mij betreft niet kort genoeg zijn. Ik heb vaak genoeg meegemaakt dat een teennagel in de teen ernaast prikte waardoor die teen ging bloeden (en doordat je voeten warm zijn loopt dat bloed er ook nog eens extra lekker uit). Wil ik vandaag niet meemaken. Dus neem het zekere voor het onzekere.

Mijn haren? Zitten in een hoge staart en ik heb een visgraatvlecht gemaakt. Ik loop altijd hard met een staart + (visgraat)vlecht. Valt niet snel uit, geen haar in mijn gezicht, geen gebounce op mijn hoofd (dat heb ik vaak als ik een knotje draag) en geen klitten door de wind.

En dan mijn moet mijn playlist op mijn iPhone ook nog worden bijgewerkt, want wat ik dinsdag fantastisch vond, moet nog een klein beetje worden bijgewerkt, want deze week heb ik ook weer leuke nummers ‘ontdekt’.

Ondertussen wordt het ook tijd om na te denken over wat ik straks ga lunchen. Niet nog een smoothie, ik heb iets heftigers nodig. Ik twijfel nu tussen een pasta of volkoren broodjes met gebakken ei. Het belangrijkste is, wat zal het langste vullen. Ik wil niet net als volgend jaar na tien kilometer al ontzettende honger hebben. Maar… ik wil me ook niet oncomfortabel voelen omdat ik te veel gegeten heb. Je begrijpt, NOG een dilemma.

Ging de tijd maar net iets sneller……………….

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin