Op de vraag of ik het gevoel er klaar voor te zijn over vier dagen een halve marathon te lopen.. Daar kan ik HEEL duidelijk over zijn. Nee. Ik liep maandag voor het eerst in twaalf dagen en het was een regelrechte hel. Al na twee kilometer deed alles pijn. Vooral ademhalen ging moeilijk. Het zal vast iets te maken hebben gehad met 1. Geen astmapuffer gebruikt, 2. Vochtig weer, 3. Stormachtige wind, maar OH die 15 kilometer waren van begin tot eind een regelrechte ramp.
Het was de laatste lange afstand die ik voor zondag ga lopen. Nu is het tijd om mijn benen rust te geven. Vrijdag zal ik nog een rustige tien kilometer lopen en daar moet ik het dan maar gewoon mee doen. Ondertussen ben ik spastisch het weerbericht aan het bijhouden. Op het moment dat ik dit schrijf (maandag) geven ze aan dat het zo’n elf graden zal worden met een half zonnetje. De wind komt uit het oosten en zal met windkracht 4 blazen. Hmm. Ik teken ervoor. Het liefst zou ik die wind terugbrengen naar windkracht 2, maar het risico dat het als ik die eis ga stellen gaat regenen is mij iets te groot.
Of ik zenuwachtig ben? Vorig jaar was ik dat wel, maar dat was ook mijn allereerste wedstrijd en ik wist écht niet wat ik kon verwachten. Maar nu… Ik weet het niet. Stiekem heb ik nog steeds een hoog doel in mijn hoofd, maar het is niet zo realistisch. Ik ben er in de afgelopen twee maanden twee weken tussenuit geweest door een blessure, daarna moest ik gedwongen langzamer lopen omdat Nederland twee weken lang was veranderd in een winterwonderland en toen ging ik tien dagen op wintersport. Niet bepaald de ideale voorbereiding. Iets wat ik eigenlijk NU pas besef. Toch heb ik in zowel januari als februari 100 kilometer getraind, dus erg veel minder heb ik niet gelopen. Maar het was toch anders. Ik heb niet getraind op vooruit gaan, maar op mijn conditie behouden.
Misschien moet ik er maar geen al te grote wetenschap van maken, deze laatste dagen gewoon lekker gezond leven en dan zondag maar gewoon gaan rennen. Er zijn ergere dingen dat je doel niet halen, het is niet dat ik m’n brood er mee verdien of zo.
Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin