Om een klein beetje extra sensatie in de vakantie te gooien besloten mijn vader, zusje en ik om gistermiddag op het hoogste punt van het hele skigebied onze ski’s uit te trekken. Vervolgens hesen we onszelf aan een touw naar boven en waren we NOG hoger. Op 2828 meter om precies te zijn. Het leek alsof we op het topje van de wereld stonden.

Leukste van dit alles.. We moesten ook nog een keer naar beneden. Nu ging naar boven bij mij al niet helemaal vlekkeloos, naar beenden was nog een heel ander verhaal. Door de felle zon van de afgelopen dagen was de meeste sneeuw gesmolten en was het dus een kwestie van je tenen in de bergwand drukken en hopen dat het allemaal goed komt.

Dat kan dus ook weer van m’n bucketlist af.. een berg beklimmen, haha.

Rond een uurtje of vier skieden we naar beneden, onze laatste afdaling. Ik word daar altijd een beetje depressief van. Zeker als die afdaling dan ook nog eens afschuwelijk skiën is. Maar ik heb het overleefd. Op de terugweg om het af te leren nog even een taartje en een kopje thee gedronken en toen was het toch echt tijd om de laatste spullen in te pakken en weg te rijden.

Het is nu 20.00u, ik ben net een half uurtje geleden aangekomen in het hotel waar we vanavond zullen overnachten. We hebben nog geen twee uur in de auto gezeten maar ik heb het gepresteerd in een diepe slaap te raken, waardoor ik nu echt als een suf konijn op mijn bed zit met mijn laptop op schoot. Het liefst zou ik nu gelijk mijn bed in duiken, maar patat met schnitzel is calling vanuit het restaurant. Voor de laatste keer.

See you in the Netherlands bitches!

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

We hebben deze week niet echt afschuwelijk weer gehad, maar de afgelopen twee dagen spanden echt de kroon. Ook al HAD ik een wolkje willen zien, het was uitgesloten. En dat resulteert in deze mooie plaatjes. Ik hou van dat prachtige strakke contrast van dat échte wit met dat pure blauw. LOVE. IT.

Met de sneeuw is het niet echt meer goed gesteld. Tot een uurtje of elf gaat het prima, dan treedt het verval in. Gelukkig zijn er een aantal pistes die het wat langer volhouden en is het ook helemaal niet erg om af en toe een piste over te slaan (als in: even aan de kant zitten en van het zonnetje genieten, wie weet hoe lang het weer duurt voordat ik hem in Nederland mag bewonderen!).

Verder beleef ik weinig nieuws, wat voor mij helemaal geen probleem is, maar om er een verhaal van te maken… Ik drink nog steeds iedere ochtend warme chocolademelk, wissel goulashsoep af met kaiserschmarrn en als de klok negen uur geslagen heeft ga ik steeds meer denken aan mijn bed. Gisteren sliep ik al om kwart over negen. Een nieuw recordje. Zorgde er wel voor dat ik vanmorgen al om 5.30u klaar wakker was.

Vandaag is alweer de achtste dag dat we gaan skiën, wat ook betekent dat dit de laatste dag is dat ik dit jaar ga skiën. Om een uurtje of 17.00u pakken we de auto in en rijden we naar hetzelfde hotel als waar we vorige week vrijdag overnacht hebben. En van daar uit rijden we morgenochtend weer naar Nederland. Tijd gaat VEEL te snel. Maar zoals ik iedere blog de laatste paar dagen besluit, ik ga er vandaag ECHT ieder moment 100% van genieten.

LLiefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin