Annemerel.com

ADVERTORIAL: Ikea Outdoor

Met een klein balkonnetje op het oosten, is voor mij mijn ‘buiten’ het minst favoriete plekje van het huis. Gelukkig wonen mijn ouders op nog geen twintig minuten rijden en zodra de zon schijnt, verplaatst mijn kantoor dan ook van Den Haag naar de tuin van mijn ouders. Ik word er nu eenmaal zeer gelukkig van. Maar hoewel mijn balkon dus eigenlijk een klein ondergeschoven kindje is, staat er wel één meubel op en die is van… Ikea.

Dit seizoen komt Ikea met een groter buitenassortiment dan ooit. De nieuwe collectie is uitgebreid met nieuwe stijlen, materialen, verbeterde klassiekers en compleet nieuwe oplossingen om ook kleine ruimtes optimaal te benutten (hé, dus ook voor MIJN balkon!). Alle producten zijn duurzaam en geschikt voor zowel binnen als buiten. Ze doorstaan vrieskou, wind en regen.

Twee van de nieuwe lijnen zijn FALSTER en ENHOLMEN. De FALSTER serie is gemaakt van polystyreen, lichtgewicht kunsthout. Het heeft het zelfde uiterlijk als echt hout, maar vergt geen onderhoud en is bestand tegen regen, sneeuw, warmte en kou. De ENHOLMEN serie is gemaakt van duurzaam hand gevlochten kunststof rotan. De heeft dezelfde uitstraling als echt rotan (voor degene die niet weten wat rotan is, het ziet er een beetje uit als bamboe, maar is veel steviger, komt van de rotanpalm), maar waar echt rotan onderhoud nodig heeft, heeft het kunststof rotan geen enkel onderhoud nodig en is het eenvoudig schoon te maken met een vochtige doek en wat zeep.

Hmm.. door alleen al door de plaatjes van de online folder te bladeren krijg ik zin in lente en zomer. Oh en natuurlijk staat alles op mijn wensenlijst, maar met de grote van mijn balkon zal het KIEZEN worden. Maar DIT zou misschien wel passen. Nu dat zonnetje er nog even bij en ik ben tevreden!

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

FOODIE: Goulash soup

Photobucket

Officieel komt Goulashsoep uit Hongarije, maar in ieder zichzelf respecterend Oostenrijks bergrestaurant vind je het op het menu. Waarom? Het is niet alleen lek-ker, het is ook super vullend. Een kopje goulashsoep met een volkorenbroodje en je kunt er gegarandeerd weer een paar uur tegenaan op de piste.

Benodigdheden (voor 4 personen):
300 gram soepvlees
Klontje boter
3 uien gesneden in ringen
2 fijngesneden teentjes knoflook
2 rode paprika’s in stukjes gesneden
1 eetlepel paprikapoeder
2 eetlepels bloem
1 blikje (70 gram) tomatenpuree
3 runderbouillontabletten
2 laurierblaadjes
3 grote vastkokende aardappelen
250 gram champignons

Werkwijze:
1. Bestrooi het vlees met peper en zout.
2. Verhit een grote pan (het liefst met een wat dikkere bodem) met een klontje boter.
3. Laat het vlees in drie minuten rondom bruin bakken.
4. Bak in vijf minuten de ui, knoflook en paprika mee op laag vuur.
5. Voeg de tomatenpuree, bloem en het paprikapoeder toe en bak twee minuten mee.
6. Voeg anderhalve liter water toe en de drie bouillontabletten en laurier.
7. Dek het af en laat het tweeënhalf uur op  laag vuur koken. Let op: blijf het wel in de gaten houden en roer zo om het kwartier even in de pan. Merk je dat de soep aan de bodem van de pan gaat kleven, roer dan wat vaker.
8. Snijd de aardappelen in blokjes en de champignons in schijfjes en laat nog een half uur met de soep meekoken.
9. ET VOILA! Een heerlijk ‘supke’

(Het recept is gebaseerd op dit recept)

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

SERFAUS: Like it should be

Photobucket
Gisteren was het wintersport, zoals wintersport hoort te zijn. We stonden om half negen bij de lift, om half vijf draaide ik mijn laatste bochtje. De lucht was strak blauw, de pistes waren de avond daarvoor geprepareerd en ’s nachts was er nog een laagje van zo’n tien centimeter bovenop gevallen.

Grote witte sneeuwwolken bij iedere bocht, keihard, niemand om je heen, het eerste spoor met de zon brandend op je gezicht.

Om half elf warme chocolademelk met slagroom in de brandende zon (ik zat in mijn topje), een paar uur later een groot bord kaiserschmarrn. Echt, ik probeer jullie te laten voelen hoe ik gisteren genoten heb. Ik denk dat dat voor de wintersportgangers onder jullie makkelijker te begrijpen is dan voor de leken. Maar ja als ik zeg dat acht uur lang de zon op mijn gezicht brandde begrijpen de meeste het wel natuurlijk.

Met factor 20 op mijn neus, wangen en kin. Factor dertig op mijn voorhoofd, onder mijn ogen, op mijn lippen en aan de zijkanten van mijn hoofd heeft mijn huid de zon aardig goed kunnen verdragen. Natuurlijk wel iedere twee uur even ververst.

Vandaag belooft iets minder mooi te worden, maar hé, ook DAN kan ik genieten.

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

DIARY: 18

Photobucket

Ik schrijf dit op zondagavond, in Oostenrijk. Eerlijk gezegd zit ik al weer zo in wintersportsferen dat ik me amper nog kan herinneren wat ik afgelopen week allemaal heb meegemaakt. Maar ik ga mijn best doen er een zo leuk mogelijk verhaaltje van te maken.

Ik ben sinds kort weer van de groene monsters. Beetje sojayoghurt, beetje spinazie, banaantje, wat aardbeitjes en mango. ET VOILA. Het perfecte snelle ontbijt waarop ik heer-lijk kan hardlopen. Als ik dan thuis kom is het tijd voor het echte werk (zoals: een grote kom warme zelfgemaakte erwtensoep met een volkorenbroodje). Maandag ging het hardlopen niet zo lekker. Heel Nu.nl stond vol met waarschuwingen over gladheid, maar om de een of andere reden besloot ik de berichten te negeren. Stom, want het was glad. Ik had 20 kilometer op het programma staan, maar dat werden er “slechts” vijftien. Hoe ik me staande heb weten te houden? Hink-stap-sprong en door plantsoenen. Gelukkig scheen de zon en ontdooide er steeds meer. Op de terugweg vloog ik met mijn gezicht in de zon en met meewind naar huis.

Zowel dinsdag, woensdag als donderdag werkte ik bij Girlscene. Dagje extra gewerkt omdat ik deze week op vakantie ben. Ik vind het zo fijn dat het nu niet meer pikkedonker is als ik het huis verlaat om 7.15u. Woensdagochtend trok ik zelfs al om 6.00u mijn hardloopschoenen aan voor een rondje van vijf kilometer. Met de Spice Girls uit mijn iPod (COME ON AND DO IT, COME ON AND DO IT!), complete duisternis stroomde de adrenaline vijf kilometer lang door mijn lichaam. Ik vond het jammer dat ik om 6.30u al weer thuis moest zijn, maar ja duty called!

Het niet bij Julia’s Pasta’s eten gaat me makkelijk af, thanks to my lovely boyfriend. Hij is dan maar slechts twee avonden thuis om met mij te eten, hij kookt al-tijd. En ik hoef mijn wensen(diëten)lijstje maar te geven en hij maakt de lekkerste en gezondste dingen voor mij. Onze vriezer staat inmiddels vol met gezonde soepjes en andere lekkere dingen. Dus ook op dagen dat hij er niet is hoef ik niet persé te koken.

Vrijdag vertrok ik alweer naar Serfaus en daar hebben jullie al aardig wat over kunnen lezen volgens mij. De omstandigheden zijn een stuk aangenamer dan tijdens de kerstvakantie. Zaterdag bewolkt met wat zon, zondag alleen maar sneeuw, maar toch. Na gisteren zal ik ieder straaltje zon DUBBEL en dwars waarderen. Want zo kan het dus ook zijn. En als ik de weerberichten mag geloven wordt het deze week alleen maar beter. Absoluut geen enkel probleem. Ik smeer wel zonnebrand, laat die zon maar komen.

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

SERFAUS: From now on it will only get better

Photobucket

Vanaf nu wordt het alleen maar beter. Althans.. Als ik de weerberichten mag geloven. Zaterdag was het weer prima, gisteren was het een beetje eh… sneeuwerig. Schreef ik gisteren nog dat het regende dat het goot, toen ik naar buiten stapte maakte de regen plaats voor sneeuw. Nou ja, alles beter dan regen op wintersport natuurlijk.

Het was zo fijn om weer door een net ontwakend dorp te lopen voor de broodjes. Het was zo fijn om diezelfde broodjes weer te eten. Gekookt eitje erbij, appeltje met kaneel als ontbijt-toetje. Het skien ging niet zo lekker als zaterdag, maar het gevoel dat ik de hele kerstvakantie gemist had, dat was er nog steeds. We dronken warme chocolademelk met slagroom (dat mag deze week gewoon), we namen nog een paar afdalingen en toen was het alweer tijd voor goulashsoep met verse broodjes.

We maakten het niet te laat, want op een gegeven moment hadden mijn oren het wel gehad met de kou (ik droeg geen muts en eh.. een helm heb ik ook nog nooit gedragen). Bij de supermarkt haalden we alle ingrediënten voor pasta carbonara en heeft zich daar zojuist op gestort. Ondertussen heb ik net mijn yogavideo maar weer eens gedaan (nog niet bewogen vandaag…) een lekkere warme douche genomen en nu lekker met mijn voetjes onder het dekbed, warme MacBook op schoot. Heerlijk leven.

En morgen gaat de zon schijnen…

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin