Annemerel.com

DIARY: 16

Photobucket

Laat ik maar direct met goed nieuws in huis vallen. Maandag was ik mijn huissleutel kwijt, die ik een paar momenten daarvoor nog in mijn hand had. Ik weet dat het in mijn geval niet slim is om mijn huissleutel zonder ook maar een klein sleutelhangertje bij me te dragen, maar ik heb dus echt geen zin meer om iedere keer als ik ga hardlopen mijn sleutel van mijn sleutelbos te halen. Twee woorden: lelijke. nagellak. Goed ik was dus mijn sleutel kwijt en dacht, misschien heb ik hem alvast in mijn tas gedaan. Ik pakte de tas die ik voor het eerst sinds weken weer eens gebruikte en gooide de inhoud over de keukenvloer. En wat viel er uit die tas… geen sleutel, dat was duidelijk, maar wel.. DE OORBEL. Het pareloorbelletje van mijn overgrootoma die ik een week ervoor dacht te zijn kwijt geraakt tijdens het hardlopen op het strand. Bizar. Hij moet dus in mijn tas gevallen zijn die in mijn kledingkast lag, toen ik mijn hardloopkleding uittrok. Heel bijzonder en heel erg fijn.

Maandag was ook de dag dat ik een spannende afspraak had in Amsterdam over een eventuele samenwerking met een mediabureau. Ze hadden mij een week daarvoor benaderd en de kans is erg groot dat we samen gaan werken. Ze representeren maar een paar blogs in mijn categorie en dat zijn niet de minste. Ik bedoel, ik vind het helemaal geen probleem om door hetzelfde mediabureau vertegenwoordigd te worden als Stylescrapbook.

Dinsdag was het Valentijnsdag, maar dat vieren wij niet. Ik heb dit jaar wel de ‘HOORAY, je houdt het al … jaar met mij in één huis vol dag’ in onze officiële feestdagenkalender opgenomen. Vorig jaar op 14 februari kregen we de sleutel van ons huis en eh.. het moet heus niet altijd makkelijk zijn om met mij samen te wonen (om je een voorbeeld te geven, ik gebruik ons huis graag als kledingkast). Om onze feestdag te vieren had ik de duurste fles whisky gekocht (ik wist echt niet wat ik moest kopen en heb me laten adviseren bij de Gall & Gall, dan smeren ze je natuurlijk altijd de duurste fles aan) en bakte ik pancakes in de vorm van hartjes. Lief ben ik he?

De rest van de dag behoorde ik tot de Lonely Hearts Club, want hij moest werken tot laat (Valentijnsdag he). Ik heb lekker hardgelopen, blogjes geschreven, voor het eerst in mijn leven aardappelen-vlees-groente voor mezelf bereid en natuurlijk de nieuwste Gossip Girl gekeken.

Woensdag & donderdag was het weer tijd voor Girlscene! In tram en trein een keertje niet geschreven, maar een lekker fout boek gelezen (de nieuwste Sophie Kinsella, mijn  mening lees je snel). Donderdag was de dag dat ik voor het eerst in maaaaaanden een rendez-vous had met mijn weegschaal. Ik dacht, laat ik het gewoon eens proberen, ik ben immers sinds oktober toch een broekmaat afgevallen. Helaas was dat niet terug te zien op de weegschaal. Kan dan wel lekker veel sporten, iedere avond pasta, risotto of noedels is best heftig voor de heupen. Goed, geen man over boord natuurlijk. Zoals ik al zei, sinds oktober wel een broekmaat afgevallen, het zijn allemaal spieren troost ik mezelf. De weegschaal is ook eigenlijk maar gewoon een troosteloos geval. Neemt niet weg dat ik de komende tijd toch misschien mijn pasta eens wat vaker in ga ruilen voor een gezondere optie en misschien eens aan portie-controle ga doen? Ik schep al-tijd twee keer op. Ik geef mijn vader, moeder & vriend de schuld. Als je het mij vraagt de drie beste thuiskoks van Nederland.

Vrijdag gezellig met mijn moeder geluncht, ik had haar van te voren even bericht over het schrikbarende getal op de weegschaal dus maakte ze een heerlijke frisse salade voor me met een vers volkorenbroodje. Uiteindelijk natuurlijk blijven hangen, want met mama op de bank is veel te gezellig. Ze hielp me met een DIY project (lees: ze deed mijn DIY project en ik assisteerde, als in: ik zorgde voor kopjes thee en gaf af en toe een speld aan). Toen kwam mijn vader thuis en die haalde me over toch te blijven eten, dus haalden we sushi en zo was ik pas net voor middernacht weer thuis van mijn ‘lunchdate’ met mijn moeder. Schema in de war!!!

Het afgelopen weekend heb ik daarom achter mijn iMac doorgebracht. Omdat ik volgende week op wintersport ga, het liefst niet al te veel gestress wil op vakantie en toch iedere dag gewoon minstens twee stukjes online wil op mijn blog, zal ik toch wat meer moeten voorschrijven. Werk ik deze week natuurlijk ook nog extra bij Girlscene, omdat ik volgende week niet werk. Het is maar goed dat ik bloggen daadwerkelijk leuk vind. En hoewel het qua werktijden lijkt op een fulltime baan, het voelt absoluut niet als een baan. Moet ik er natuurlijk ook bij zeggen dat het voor mij ook niet echt betaalt als een fulltime baan. Meer als een fooi, maar hé, if it makes you happy, it can’t be that bad …

(Oh en als jullie denken NEE, heeft Annemerel nu toch geshopt? Nee joh, lieve Denise van ubbi.nl had een cadeautje voor me!)

 

BOOK: Geluk is een jurk

Photobucket

Toen ik in november voor het eerst las over een boek geschreven door ElleNL dominatrix Cécile Narinx wilde ik dit boek het liefst gelijk lezen. Toen tussen kerst en oud & nieuw geheimzinnige tweets vanuit Parijs verschenen móest ik het lezen en toen begin februari de verschijningsdatum bekend werd gemaakt heb ik  maar gewoon gelijk actie ondernomen. Mailtje naar de uitgever met de vraag of ik misschien een persexemplaar kon ontvangen voor mijn blog en twee dagen later lag het via een omweg ’s ochtends naast mijn bed (om het vervolgens niet meer uit mijn oog te verliezen voordat het uit was).

Geluk is een jurk las voor mij als het leukste studieboek dat ik ooit gelezen heb. Studieboek? Leuk? Ja. Echt. Als zelf benoemd shop-a-holic & modefan wist ik eigenlijk maar bedroevend weinig van mode. OK, het verschil tussen pret-a-porter & haute couture zou ik je wel uit hebben kunnen leggen. Ik wist ook dat Yves Saint Laurent en Valentino van dezelfde generatie waren. Ik kon je precies vertellen wanneer Diana Vreeland het scepter zwaaide bij Vogue (goed met data) en dat ‘scarpe’ het Italiaanse woord is voor schoenen was ook geen nieuws voor mij.

Maar wat ik niet kon is je zonder handen en voeten en met precies de juiste woorden uitleggen wat nu ‘haute couture’ is. Ik had je niet kunnen vertellen dat Yves Saint Laurent eigenlijk een heel verlegen en nerveus mannetje was en Valentino’s eerst fan de naam Elizabeth Taylor droeg. Ik had je nooit kunnen vertellen waar Diana Vreeland precies vandaan kwam en wat haar nu zo speciaal maakte. En dat ‘zapatas’ Spaans is voor schoenen… Al had je een pistool op mijn hoofd gezet.

Geluk is een jurk is een fijne afwisseling van de mooiste portretten van de meest bijzondere en invloedrijken van de huidige modewereld en kritische, doch luchtige opinie stukken. Hilarische columns afgewisseld met uiteenzettingen van de meest iconische kledingstukken. En last, but surely not least, een hoofdstuk met de fijnste adresjes in Maastricht, Amsterdam, Milaan, Rome & Parijs.

Dit boek is voor alle zelfbenoemde modemeisjes zonder modelecturele bagage en voor iedereen die op een ongedwongen manier meer wil leren over mode. Ik kan nu al niet wachten op het moment dat Cécile komt met een boek waarin alle belangrijke modemensen worden beschreven. Ben nog altijd op zoek naar zo’n boek, dat tegelijkertijd fijn leesbaar is.  (dus Cécile, mocht je dit ooit lezen, volgens mij zou dat ECHT een perfect vervolg zijn op Geluk is een jurk en ook nog eens een gat in de markt!).

Geluk is een jurk is vanaf dit weekend in bepaalde grote boekenwinkels al verkrijgbaar. Vanaf woensdag 22 februari is het verkrijgbaar in de online shop van ELLE. Het boek is ook te bestellen bij Bol.com, het boek zal dan op woensdag 29 februari bij je op de deurmat vallen.

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

MOVIES: Know your (movie) classics

Op het moment dat je alle interessante hedendaagse films al driehonderd keer gezien hebt en iedere dialoog woord voor woord kan meespreken, wordt het tijd om in het verleden te duiken. Deze filmklassiekers staan of op mijn to-watch-list of heb ik gezien en vond ik dikke aanraders. Dus, kopjes thee en dekentje erbij, ik kan me geen fijnere zondagmiddagbesteding bedenken.

Bonnie & Clyde – Grease – Some Like It Hot – Breakfast at Tiffany’s – The Graduate – Funny Girl – It’s A Wonderful Life – Singing in the Rain – Sissi – To Kill A Mockingbird – An American in Paris -Pulp Fiction – Funny Face – Apocalypse Now – Gone with the Wind – All About Eve – Who’s Afraid of Virginia Woolf? – Gentlemen Prefer Blonds – West Side Story – The Godfather – Roman Holiday  – The Sound of Music – Dirty Dancing – Casablanca

Welke films kan ik volgens jullie aan mijn lijstje toevoegen?

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

BEAUTY: Meep, meep, meep!

Photobucket

Meep meep meep! De naam van deze fantastische kleur nagellak van OPI die ik de afgelopen week gedragen heb. Hij is knalroze, een beetje zoals mijn kerstballen en hij is met glitters! Ik weet niet of het lakje nog ergens te koop is, hij is namelijk afkomstig uit de speciale muppet collectie en ik kocht hem twee maanden geleden als kerstcadeautje voor mijn zusje (het leuke aan kerstcadeautjes voor mijn moeder en zusje is dat ik ze meestal zelf ook gewoon gebruik, mijn moeder gaf ik bijvoorbeeld een pakket van Rituals en mijn zusje gaf ik verder ook nog een leuk boek dat ik ook snel wil lezen..).

Het kleurtje is echt zo’n instant happymaker. Ik hoef maar even een blik op mijn handen te werpen en ongemerkt verschijnt er een lach op mijn gezicht. Niet alleen omdat ik hem MOOI vind, maar ook omdat ‘ie zo lekker fout is. En fout mag op je nagels.

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

THE LIST: What we stress-chickens DON’T LIKE.

Photobucket

Er zijn zo van die momenten dat de reële Annemerel plaats maakt voor de irreële stresskip Annemerel. Dit soort dingen zijn daar vaak de oorzaak van…

– Al-tijd de verkeerde rij kiezen. In de supermarkt, voor het stoplicht, bij de kaartjes automaat op het station..

– Een tram die bij iedere halte extra lang stopt en een vertrekkende treintijd die angstvallig dichterbij komt.

– Sleutels kwijt en telefoon. Minstens drie keer per dag, en dat zelfde aantal keer zeker denken te weten dat het dit keer echt niet meer goed komt.

– ’s Ochtends vroeg tijdens het snoozen bedenken wat je die dag aan gaat trekken en als je dan uiteindelijk op het laatste moment toch maar eens je bed verlaat kom je erachter dat één van de (key) items spoorloos verdwenen is. Hier heb je geen tijd voor, en een andere kledingsamenstelling is uitgesloten.

– Jij stuurt natuurlijk altijd netjes je opdrachten op tijd in (althans, deze stresskip is stipt, omdat ze weet dat ze een stresskip is), maar er dan een uur voor de deadline achterkomen dat de opdracht toch net iets anders was.

– Een jurk bestellen voor een bepaalde speciale gelegenheid (en dat ruim op tijd doen) en dan een dag voor DE dag nog steeds geen pakketje in huis hebben.

– Een dierbare die zijn of haar telefoon niet opneemt. Ik kan in mijn hoofd dan wel honderd scenario’s bedenken die allemaal hetzelfde eindigen.. Ik in een zwarte jurk met grote zwarte zonnebril en hoed met donkere sluier, op een begrafenis dus.

– Ik vind reizen heel erg leuk, maar ik denk dat ik daarin niet de enige ben. Het enige dat mij al-tijd weer stress oplevert is die bagageband. De eerste keer dat ik vloog was ik daar al zenuwachtig voor en toen was ik dus ook daadwerkelijk mijn koffer kwijt. Jullie begrijpen, mijn vertrouwen is hierdoor niet echt gegroeid en nu sta ik dus iedere keer bij het begin van de bagageband (want stel je voor dat iemand anders hem pakt) een beetje nerveus met mijn voet te trappelen, omdat ik bang ben dat er weer eens iets niet goed is. Iets anders waar ik altijd weer zenuwachtig voor ben tijdens reizen, is het gewicht van mijn koffer. En TOCH vul ik hem thuis iedere keer weer totdat de weegschaal 19,5 aangeeft (als ik hem nu gewoon tot 18 zou vullen zou me dat misschien al een stuk meer rust geven).

– Oh en praat alsjeblieft niet tegen mij als ik stress heb. Tenminste als je je leven lief hebt. Dingen als ‘het komt wel goed’ wil je op zo’n moment toch niet horen.

– En tot slot een online sale. Of het nu gaat om de nieuwe designer-collaboration van H&M, een monstersale met Louboutins op The Outnet, of de gehele adidas online store voor 50%… Het feit dat je er iedere keer wordt uitgeknikkerd als je net je mandje gevuld hebt met items die je MOET hebben, moetmoetmoetmoetmoet.

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin