Blue Monday kwam voor mij een weekje later, afgelopen woensdag dus. Niet dat alles fout ging.. maar ik had gewoon zo’n blue blue feeling, als je dan geen echte verplichtingen hebt en ook nog eens niet kan hardlopen, dan komt er weinig uit je handen.. Althans, dat geldt voor mij. Dinsdag begon ik de dag al een stuk beter. Niet productiever, maar wel leuker. Achter elkaar keek ik de nieuwe afleveringen van Gossip Girl, Hart of Dixie, Pretty Little Liars en The Lying Game. Je zou bijna denken dat ik niets beters te doen had. Maar het was net even wat ik nodig had, wat me aan het schrijven, opruimen en boodschappen doen zette.

Woensdag weer tijd voor Girlscene. Met de tram naar de Keizersgracht, want m’n been is a bitch. Ik ben nog steeds heel erg blij met mijn baantje bij Girlscene. Ik werk er nu al weer drie maanden, de tijd vliegt echt! Donderdag ook weer bij Girlscene en tijd voor mijn enige Amsterdam Fashion Week show van dit seizoen. Ik had dit jaar niet zoveel tijd en zag er ook niet echt dingen tussen staan waar ik echt bij MOEST zijn, dus ik wilde eigenlijk een keertje overslaan. Maar was wel blij dat ik samen met stagiaire Evi even langs kon bij Individuals (de show van de studenten van AMFI).

’s Avonds plofte ik op de bank en had mijn vriendje voor me gekookt. Hij is niet vaak thuis (werkt meestal ook ’s avonds), maar als ‘ie thuis is kookt ‘ie altijd voor mij. Ik kan me echt niets fijners wensen! Dit keer stond er Thai Curry met boksoy, noedels en grote garnalen op het menu. LOVE! We keken naar Horrible Bosses en de film was nog niet afgelopen of ik lag al op de bank te slapen (classic).

Vrijdag werd er alweer voor me gekookt! Dit keer aten we Steak Tartaar met salade en brood. OOK al zo lekker. We keken naar The Hangover I en II en ik snap niet waarom ik dit NOOIT eerder gezien heb. Ik heb vier uur lang keihard gelachen. Vrijdag was ook de dag dat ik voor het eerst in bijna twee weken weer mijn hardloopschoenen aantrok. Ik mocht niet te hard van mezelf, corrigeerde mezelf steeds als ik zag dat ik sneller dan 11 kilometer per uur ging. Dat is nog verdomd lastig als je de energie wel hebt om veel harder te gaan. Maar het is voor een groter doel.

Mooiste? Zaterdag werd ik niet wakker met pijn in mijn been. Maar goed ook, want het tripje naar Antwerpen stond op het programma en daarbij zou ik geen pijn in mijn been kunnen gebruiken. Het was echt een heerlijke dag en ook tijdens het lopen door de stad kreeg ik geen last van mijn been. Wel van mijn hoofd helaas (m’n nek was verkrampt geraakt door het gewicht in mijn tas), daarom gaf ik op de terugweg het stuur over aan Laura en kwamen we toch nog veilig thuis. Toen ik om half acht op de bank ging zitten weet ik niet WAT ik gedaan heb, maar het was vast niet veel, want ik werd een paar uur later slapend op de bank wakker.

Zondag werd ik al om half acht wakker, met buikpijn. Ik moest m’n administratie vandaag echt op orde gaan brengen en ik had er GEEN zin in. Laatste keer dat ik me daarmee bezig had gehouden was al minstens twee maanden geleden. Om half negen nam ik dan uiteindelijk de moeite om mijn bed te verlaten. Maar denk maar niet dat ik toen gelijk begon! Eerst netjes ontbeten, toen kantoor een soort van opgeruimd (ja alles beter dan administratie) en toen toch uiteindelijk maar mijn papieren erbij gepakt. Een uurtje later was ik klaar. Was dat nu alles? Ik moet voor het eerst omzetbelasting betalen. Normaal KRIJG ik juist geld. Betekent wel dat de zaken goed gaan natuurlijk.. Haha, of dat ik mezelf minder heb verwend met investeringen als camera’s en iMac’s…

’s Middags liep ik weer hard (rustig) en ’s avonds at ik bij mijn ouders. Mama belde “we eten Risotto en zalm uit de oven” OK ik loop NU naar mijn auto.. Thuis bij mijn ouders trof ik ook mijn broertje aan, die afgelopen week een blog begonnen is en ontzettend blij was met zijn 40 views per dag.. Ik zeg, zullen we hem vandaag eens met z’n alle verrassen, hehehe!

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin