Het liefst liep ik iedere dag hard, het liefst schreef ik er ook iedere dag over (maar ik denk niet dat ik daar heel veel vrienden hier op mijn blog mee maak), het liefst lees ik er heel de dag over. Ik zou soms graag willen dat ik van die onoverwinnelijke benen had, dat ik kon lopen wanneer ik wilde zonder dat ik na hoefde te denken over de gevolgen..

Afgelopen week heeft er hier thuis een klein ongelukje plaats gevonden. Toen ik op zoek was naar een handdoek zag ik dat er nog een paar (droog) in de droger lagen. En tussen die handdoeken vond ik… Mijn compressiekousen van 50 euro. Jullie begrijpen hoe groot die dingen nu zijn? Iets te klein dus. IETSJES maar. Of ik zelf de boosdoener was (waarschijnlijk ben ik dat al doordat ik ze in de wasmand heb gegooid) of dat mijn vriend degene was die ze per ongeluk in de droger gooide (wat ik eerder verwacht want ik gebruik dat ding eigenlijk niet, hehehe), het maakt niet uit. Mijn compressiekousen zijn overleden.

Ik besef dat ik nu al 2,5 maand hardloop en hoewel dit misschien niet als extreem veel in jullie oren mag klinken, is dat het voor mij wel. De laatste keer dat ik 10 weken achterelkaar rende, dat was vorig jaar tussen 1 januari en half maart. Toen liep ik de halve marathon en daarna liet ik het verwateren. Zoals altijd. Deze keer zal dat niet gebeuren, ben ik van overtuigd. Want deze keer is die halve marathon (nog maar 7,5 week!) slechts een tussenstop en absoluut geen doel.

Het is zo leuk om met anderen die ook lopen over hardlopen te praten. Ik heb mijn vader bijna zover om met mij de halve marathon te lopen in Den Haag (hij loopt maar één keer per week, en heeft ook niet zo’n “hardloopgeschiedenis” als ik, dus dat ‘ie in zo’n korte tijd al zover is vind ik hartstikke knap van hem) en hij wil stiekem ook heel erg graag de marathon van NYC lopen, haha, nu kan ik dus ineens 11000 euro sponsorgeld bij elkaar gaan sprokkelen! En afgelopen weekend heb ik ook een vriendinnetje zo enthousiast gemaakt dat ze mee wil. Straks kan ik nog een compleet team gaan vormen, heb ik nog meer mensen die voor KiKa willen lopen?

Dit weekend zag ik dat inschrijven al mogelijk is.. Maar ik houd me voorlopig nog heel even aan mijn “eerst even kijken of ik die halve marathon in twee uur kan lopen” idee. En dan maar hopen dat voor die tijd de reis al helemaal vol zit.

5500 euro he.. Jezus. Het is echt wel heel erg veel. Maar hoe cool zou het zijn als mensen vragen hoe ik het gedaan heb en dan trots kan zeggen “ja door de lezers van mijn blog”. Hallooooooooooooooo!!!

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin