Ik werd inderdaad om 6.00u wakker, om 5.59u zelfs, heerlijk, wakker worden voor de wekker. Maar opstaan was nog even uitgesloten. Mijn lichaam heeft nu eenmaal veel slaap nodig en vier uur is dan net iets te heftig, zeker na zo’n dag als dinsdag.

Maar om 6.55u lukte het me mijn benen uit bed te zwaaien, mijn hardloopkleding van de grond af te rapen en na een glas water liep ik om 7.00u door het stille, extreem luxe hotel in niets meer dan een hardlooplegging, vestje en schoenen. Bonjour, bonjour, bon journée (tegen de conciërges en receptionistes die ik tegen kwam) en ik stond buiten.

Aangezien ik Monte Carlo niet bepaald op mijn duimpje kende (en ken) besloot ik eerst 2,5 kilometer een richting uit te lopen en de volgende 2,5 kilometer hetzelfde stukje weer terug te lopen. Het leek alsof ik vloog, in plaats van dat ik staarde in het niets, wat ik normaal tijdens het hardlopen vaak doe, fixeerde ik mijn blik op alles om me heen.

Na 2,5 kilometer kwam ik erachter waarom ik de eerste 2,5 kilometer zo vloog, ik was naar beneden gelopen. Dat had ik tijdens het lopen natuurlijk ook al wel een beetje door, maar ik had niet door dat dat zo van invloed was. De terugweg was zwaarder, maar het was te doen en ik zou het dus zo weer doen, als ik de mogelijkheid zou krijgen..

Terug in mijn kamer gaf ik mezelf precies drie kwartier om te douchen, aan te kleden en mijn koffer weer in te pakken. Het probleem met de te kleine koffer was dit keer nog extremer, ik moest immers zowel alle biotherm producten die er in mijn kamer stonden als alle Bvlgari hotel douchegel flacons meenemen. Natuurlijk.

In de ontbijtzaal zat denk ik zo’n 100 man en als ik zeg dat ik waarschijnlijk net zo veel ontbeten heb als al die mensen om mij heen, dan overdrijf ik misschien maar een HEEL klein beetje. Ik had net hardgelopen en zie ontbijt als één van de leukste dingen van de dag, dus ik loop dan ook gewoon drie keer langs het buffet. En dan eet ik niet alleen maar wat grapefruit (zoals ik mensen om mij heen zag doen), nee dan eet ik scrambled eggs en worstjes en spek en broodjes en pain au chocolat. En dan schenk ik drie keer vruchtensap en bestel ik zowel thee als koffie. Waarom niet?

Na het ontbijt was het tijd voor interviews met de wetenschappers en de directeur van Biotherm en de workshops met de nieuwe producten. Een van de nieuwe producten is een lijn die “Pure-fection” heet, ik ben fan, want zoals de naam misschien al doet vermoeden, het is een lijn die onzuiverheden tegen gaat. Maar zoals ik gisteren ook al zei, op de producten kom ik later uitgebreid op terug.

Na de workshops was het alweer tijd om uit te checken. We lunchten heerlijk op het terras bij het restaurant van de Hotel Spa. Ik koos een salade met taugé, avocado, grapefruit en king krab en daarna sashimi. Ik kon me geen betere afsluiting bedenken.

Van het hotel werden we weer per taxi naar Nice gebracht, vanuit Nice vlogen we naar Parijs (waar ik met mijn neus tegen het raam gedrukt zat op zoek naar de eifeltoren en eigenlijk wilde voorstellen om mijn eigen reis DAAR te stoppen, helaas was daar nog wel het fenomeen werk), ik liet me bíjna gaan bij Ladurée die zo ongeveer tegenover onze gate zat, maar ik hield me in. Om 20.00u liep ik het vliegtuig uit op Schiphol, anderhalf uur later opende ik de deur van mijn huisje in Den Haag.

En toen… wilde ik terug.

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

Ons hotel was er zo één uit een film, jullie begrijpen, ik ben voor het leven verpest. Het Hermitage Hotel, het zusje van Hotel de Paris, dat jullie misschien wel gezien hebben in de film Monte Carlo met Selena Gomez en Leighton Meester. Jullie begrijpen de luxe.

Mijn kamer was fantastisch. Heel klassiek met een mooie witte kaptafel en fauteuils en bed in dito stijl. Mijn bed was zo ontzettend groot. Ik dacht dat ik thuis toch wel een heel groot bed had, maar mijn eigen bed zal nooit meer hetzelfde zijn. Eerste wat ik deed? Ramen open om het zonlicht (veel!) binnen te laten, tas en koffer in de hoek en foto’s maken. Ik ken mezelf, dat kan ik beter gelijk doen, voordat de bom ontploft is zeg maar. Fotogeniek kamertje, echt.

We lunchten buiten op het terras met uitzicht op de haven en maakten nog snel eventjes een klein ommetje om het hotel en langs het water, om toch nog een beetje het gevoel te hebben gehad iets van Monte Carlo gezien te hebben. Helaas belandden we uiteindelijk toch weer bij de ZARA, maar… ik vond er wel een clutch die ik al een tijdje wilde hebben in de sale, en laat ik nou juist geen clutch bij me hebben. Had ik natuurlijk wel nodig voor het galadiner.

Per bus vertrokken we naar het Musée Oceanographique, een soort van Sea Life of het aquarium in Diergaarde Blijdorp, maar dan nog veel cooler, echt met haaien enzo. Tijd voor een perspresentatie over de nieuwe weg die Biotherm in slaat, want laten we daar ook nog even stil bij staan, daar kwamen we natuurlijk voor. Maar niet te lang, schrijf er graag binnenkort een (evenzo) uitgebreid verhaaltje over.

Na de presentatie weer terug naar het hotel, ik had precies een uur om me klaar te maken voor de cocktail en het gala diner. Dat uur had ik van begin tot eind nodig en als ik nu uiteindelijk bedenk wat ik in dat uur gedaan heb? Zo gaan die dingen voor de spiegel in een exorbitante badkamer.

De cocktail vond weer plaats in het Musée Oceanographique, maar het diner was in Hotel de Paris, juist, het hotel waar Monte Carlo (the movie) zich voor een groot gedeelte afspeelde. Na de beste mojito ooit in Café de Paris (we waren te vroeg) maakte ik om half tien een prachtig debut door bij het binnenkomen van de dinerzaal al bijna met mijn neus op de grond te liggen. Hak bleef haken achter een richeltje, uh oh. Gelukkig heb ik me uiteindelijk toch staande weten te houden.

We aten drie gangen, natuurlijk met bijpassende wijnen, maar ik had het veel te druk met praten en lachen en ik heb dan ook geen enkele slok van mijn wijnen gedronken. Misschien maar beter ook. We aten coquiles vooraf, zeeduivel als hoofdgerecht en een extreem machtig (maar lekker) chocolade dessert dat ik (heel erg on-Annemerelesque) maar voor de helft op at.

Van Hotel de Paris terug naar Hotel Hermitage, waar we op het extravagant exorbitante terras van één van mijn medereizigers nog een glaasje (cola voor mij) dronken. Het terras had uitzicht op de haven, had een hot tub, verschillende liggstoelen een loungeset en WAT niet?

Om 2.00u lag ik moe maar tegelijkertijd met erg veel energie in mijn bed, wekker op 6.00u.

Of ik ook daadwerkelijk om 6.00u wakker werd de volgende dag? Wordt vervolgd, hahahaha.

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

2012 begint voor mij lekker internationaal. Was ik vier dagen geleden nog in Oostenrijk, vanmorgen stapte ik op het vliegtuig richting Monaco.

Ik ben daar voor Metro Mode, samen met een paar beautyredacteuren. Biotherm (dat haar oorsprong vindt in Monaco) wordt opnieuw gelanceerd en dus bevind ik me op het moment in één van de mooiste hotels van Monte Carlo (Het Hermitage).

We verblijven slechts één nachtje in Monaco, maar ik heb het gepresteerd om op mijn koffer te moeten zitten om hem uiteindelijk met veel moeite (en een paar pumps en een tas minder) dicht te ritsen. Hoe ik het doe? Ach ja, ik hou van meerdere opties. Jullie kunnen me beter uitleggen hoe ik mijn koffer zou moeten pakken als ik voor een half jaar naar het buitenland zou vertrekken. Dat lijkt me echt ONmogelijk.

Vanmorgen ging om 5.30u de wekker, geloof me, dat went nooit. Een kwartier later stond ik onder de douche, nog een kwartier later stond ik met een föhn in mijn hand, mijn haren droog te blazen. Uiteindelijk stapte ik om 7.05u in de auto bij mijn vriend, die in slechts één minuut klaar was (minor detail) en die me naar Schiphol bracht.

Voor de snelheid hoef je dat niet te doen, met de auto naar Schiphol vanuit Den Haag, ik denk dat ik er met het OV misschien nog wel sneller was geweest. Maar goed instappen voor de deur en uitstappen tien meter voor vertrekhal 2, dat is toch wel heel erg fijn.

Ik ontmoette mijn medereizigers, checkte in, kleedde me uit bij de douane, kleedde me weer aan bij de douane, dronk een cappuccino bij Starbucks, werd terwijl ik op het toilet zat omgeroepen of ik me misschien eventjes bij de gate wilde melden om te boarden et voila, om kwart voor tien stegen we op.

Langs de Noordzee, landinwaarts richting witte bergen, groen/bruine bergen en uiteindelijk de Cote d’Azur. We landden in Nice om vervolgens met een taxibusje naar het prachtige Hermitage Hotel in Monte Carlo af te reizen (laatste foto)..

En toen werd alles dus alleen nóg maar beter..

Wordt (natuurlijk) vervolgd..

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin