Annemerel.com

Natuurlijk net op het moment dat je schrijft dat het weer deze week geen schoonheidsprijs gaat winnen, is het een dag lang vrijwel strak blauw. Hoewel ik net deed alsof die sneeuw en wind me niets uitmaakte, wordt het nu toch wel lastig om weer afscheid te moeten nemen van dit goddelijke weer. Want afscheid nemen hiervan, dat is zeker… (als ik het weerbericht hier mag geloven).

Warme chocolademelk met slagroom drinken in de zon, een rondje skien overslaan en op een ligstoel aan een bergrand in SLAAP vallen in de zon, kaiserschmarren eten in de zon, skien in de zon, in de lift in de zon, genieten in de zon, ALLES in de zon.

En het allermooiste, ’s nachts heeft het gewoon minstens 20 centimeter gesneeuwd, dus we zijn hier niet zomersport. De sneeuw is vers en er is VEEL! Niet alleen boven op de pistes, maar ook in het dorp, waar de arrenslee voor het eerst in jaren niet op wieltjes hoeft, maar daadwerkelijk als slee over de wegen schrijdt..

Op dit moment is mijn wintersportvakantie alweer over de helft. Jammer, natuurlijk. Maar geen drama, het feit dat ik over zeven weken alweer ga is ZEER rustgevend. Ik hoef niet in zes dagen zoveel mogelijk pistes te doen, ik heb meer tijd dit jaar. Fijn. Besef ook wel een beetje dat ik me daarmee ZEER gelukkig mag prijzen. Maar ik mag me natuurlijk SOWIESO gelukkig prijzen.

Het is tijd voor verse broodjes, thee, vruchtensap en scrambled eggs. Maar eerst even die broodjes halen. Mijn enige echte taak hier (op genieten na dan).

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

Op wintersport gaan is niet hetzelfde als een vakantie boeken, je tas in pakken en gaan met die banaan.. er komt net iets meer bij kijken dan de standaard vakantie. Dat heb ik de afgelopen 20 jaar wel geleerd. Ik geef jullie tien wijze lessen die ik in de afgelopen 20 jaar heb meegekregen.

– Denk niet dat je jezelf wel kunt leren skiën of snowboarden. Jullie weten, ik ben helemaal VOOR jezelf dingen leren. Maar jezelf leren skien of snowboarden, daar heb je niet alleen jezelf mee, maar ook de rest van de mensen op de piste. Just don’t. Een paar uurtjes privéles en je weet alles. Geloof mij.

– Sla je ontbijt niet over. Je kunt toch niet skiën zonder energie in je benen?

– Zonnebrand is geen overbodige luxe. Ook niet als het sneeuwt. Verbrand je nooit? Nou. en. Gewoon smeren. Kan geen kwaad, dus waarom niet?

– Ook een zonnebril is niet echt iets dat je thuis laat. Ook al schijnt de zon niet, al dat wit is NIET goed voor je ogen. Ga ook niet naar boven met het eerste het beste H&M brilletje, die hebben namelijk ook meestal niet de juiste UV filter.

– Degene onder je op de berg heeft altijd voorrang. Hoe langzaam diegene in jouw ogen ook de berg af roetsjt.

– Als je je ski-jas uitzoekt, ga alsjeblieft voor comfortabel. Niets zo vervelend om in een sneeuwstorm te belanden en te ontdekken dat als je je armen omhoog doet, je rug bloot is en je je hoofd niet kunt verstoppen in een capuchon (er gaat niets boven een dikke warme capuchon die zowel je nek, oren, hoofd en voorhoofd warm houdt. Niet charmant nee, wel heel erg warm. En wie kent jou daar op die berg? En als je daar iets tegen in te brengen hebt.. wie HERKENT jou verstopt in je muts? Juist ja. Mijn ski-jas gaat inmiddels voor de achtste keer mee op wintersport. Erg modieus is ‘ie niet. Erg slank maakt ‘ie me ook al niet.. maar hemeltje wat houdt dat ding mijn lichaam op temperatuur.

– Ga niet bewust off piste zonder begeleiding. Nooit. Verdwaal je niet in de diepe sneeuw, veroorzaak je misschien wel een lawine. Klinkt dramatisch, maar ik verkoop geen lulkoek.

– Uitgaan en alcohol drinken kan ook in Nederland, just saying.

– En alsjeblieft.. voor jezelf, maar ook zeker voor de mensen om je heen op de piste, drink geen alcohol als je nog moet skiën of snowboarden. Hoe gevaarlijk is dat zeg? Zeker als beginner, maar eigenlijk vind ik dat dit voor iedereen geldt. Maar ja, mijn bescheiden mening. Het is in Oostenrijk nog steeds niet verboden, dus wie ben ik..

– Geniet. Ook al is het twintig graden onder nul, denk je dat je hevig onderkoeld gaat raken, ben je midden in een sneeuwstorm beland, zie je geen hand voor ogen en wil je eigenlijk echt niet meer. Later kun je er om lachen. En het is echt zo, door de slechte dagen ga je ieder uurtje zon VEEL meer waarderen.

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

Warme chocolademelk, kaiserschmarren, pasta carbonara, milka chocolade… Nee ik ben hier niet om af te vallen. Heerlijk begin van 2012. Het is maar goed dat niet één van mijn voornemens afvallen was, anders had ik nu al grandioos gefaald. Alhoewel.. ik ben nog nooit van een wintersportvakantie aangekomen. En je bent natuurlijk ook gewoon de hele dag in beweging.

En dat begint dus al om 6.45u, als ik broodjes ga halen. Pikdonker is het dan nog en niemand op straat, heerlijk, is mijn moment. Helaas zie je in het donker alleen niet dat de straat niet dat dat sneeuwvrije gedeelte een ijsplaat betekent. Ik moest gisterochtend schaatsend de berg op en ik ging hem glijend af.. IJzel is het allerergste en gisterochtend was het hele dorp net Thialf.

Dit wordt ook niet de vakantie die de prijs voor de mooiste blauwe luchten gaat binnenslepen. Ik heb gisteren al aardig wat kou, wind en nattigheid overleefd. Dikke haarband over mijn oren en voorhoofd, in het ergste geval mijn capuchon er nog even overheen en verstand op nul. Hoe meer barre omstandigheden ik nu overleef, des te meer ik de blauwe luchten een andere keer weer waardeer. Zo gaat dat toch?

Ik schrijf dit om 6.15u je denkt nu misschien ‘lieve Annemerel wat doe jij in godsnaam wakker om 6.15u in je vakantie?’ Maar maak je over mij maar geen zorgen, om 22.00u lag ik er gisteren al in. Ik zou graag willen dat ik thuis ook iedere dag om 22.00u naar bed kon (ging) en om 6.00u op (kon) staan. Thuis lijkt ’s avonds laat ineens van alles interessant en belangrijk en voor middenacht in bed red ik vaak niet. Hier is er gewoon geen enkele optie. Om 22.00u stort ik in, als het niet eerder is. En acht uur later word ik super helder en fris weer wakker. Een van de honderdduizend redenen waarom ik zo van wintersport hou.

Goed, ga me opfrissen.. het bakkertje gaat zo weer open en ik ga weer glibberen en glijden.

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

Ook op tweede kerstdag toog ik voor het ontbijt weer richting het ouderlijk huis. Wel zo makkelijk, gezellig en lekker. Op een gegeven moment besefte ik dat voor de gehele Adidas online shop een korting van 50% gold. Oh my. No. Ik wilde net een prachtige hardloopbroek gaan bestellen die ik al zes maanden wil hebben, maar waar ik steeds te zuinig voor was. En natuurlijk was de broek NET uitverkocht. Stiekem kan ik daar heel erg verdrietig van worden. Erg he? Uiteindelijk kocht ik wel een paar andere hele mooie dingen van Stella McCartney voor Adidas. Om mijn (of nou ja, niet die van mij dus) mooie hardloopbroek een beetje te vergeten besloot ik nog even een rondje hard te lopen. Maar eh, ging niet zo goed. Ergens halverwege kreeg ik buikpijn en toen ik zo’n vijf kilometer van huis verwijderd was kon ik niet meer verder. Gelukkig stond taxi papa tien minuten later langs de weg. Wat moest ik zonder mijn ouders?

Om vier uur was het tijd voor Elzenduin. Totaal onverwacht hadden we een heerlijk kerstdiner. Gelukkig was mijn buikpijn inmiddels zo goed als verdwenen en heb ik lekker kunnen genieten van de Thai curry met grote garnalen, hertenbiefstuk met rode kool en flensjes met roomijs en warme chocolade. Die calorieën had ik ook wel even nodig, want ’s avonds was het DRUK! Maar het ging wel ontzettend goed en niks is in de horeca leuker dan een vol restaurant met alleen maar gezellige en gelukkige mensen. Geloof mij.

Dinsdag was het tijd voor Girlscene. Omdat ik deze week op vakantie ben en Marjolein afgelopen week, werkte ik afgelopen week drie dagen bij Girlscene. Een beetje voor hoofdredactrice gespeeld dus. Voelde me ongeveer vijf minuten zielig toen ik alleen in de tram zat, over het lege station liep en we maar met z’n vieren op de redactie zaten (normaal zit er zo’n 20 man), maar toen ik eenmaal besefte hoe heerlijk die rust eigenlijk was, was dat snel verdwenen. En daarbij komt, werken bij Girlscene is nu niet bepaald een straf. Ik zal niet ontkennen dat als iemand me dinsdag betaald had om in bed te liggen, ik daar toch voor gekozen had, maar eh.. ook echt niet meer dan één dag hoor.

’s Avonds maakte ik de grote fout om met een lege maag naar de ZARA en Bijenkorf te gaan. Ik ben nog steeds op zoek naar dat cocktailjurkje voor die speciale gelegenheid, maar OH, al die mensen en die rommelende maag, dat is gewoon geen combinatie. Daarna dus maar snel Julia’s Pasta’s ingedoken en nog voor dat mijn trein op het perron stond was mijn ravioli met pesto pollo saus op.

Woensdag was opstaan helaas nog steeds niet makkelijker. Ik heb gewoon een beetje last van opstartproblemen. Gelukkig duren die slechts vijftien minuten en zijn ze compleet verdwenen na mijn shot van vitamine C en B (en die espresso). Ik vond zowaar zonder omwegen mijn weg naar de Keizersgracht 424 in Amsterdam en werkte van 9.00u tot 18.00u op de Girlsceneredactie. ’s Avonds had ik een date met Kim, die haar George ontgroening beleefde. Deden we meteen goed natuurlijk met Steak Tartaar, Franse frietjes, Cheesecake en Crème Brûlée! Kim bracht mij heel fijn met de auto naar huis, waar ik nog even snel drie wasjes draaide en m’n favoriete yogavideo (duurt slechts 21 minuten en je benen zijn na een week al compleet getransformeerd) deed.

Mijn laatste Girlscenedagje van 2011 was donderdag. Als mijn wekker gaat druk ik altijd op snooze en ga ik bedenken wat ik aan ga trekken. Soms val ik dan weer in slaap, meestal raak ik gefrustreerd omdat ik het WEER niet weet. De eisen voor mijn Girlscene-outfit zijn heel makkelijk. Comfortabel (ik vind niets zo irritant om me te moeten concentreren als er een broek eigenlijk net een maat te klein is), maar joggingbroeken en UGGS zijn uitgesloten. Oh ja en niet in één week hetzelfde kledingstuk (behalve schoenen, want m’n Maje schoenen heb ik sinds Parijs ECHT niet meer uitgedaan, kan me slechts twee keer herinneren dat ik ze afgelopen 2,5 maand niet gedragen heb..). Goed, uiteindelijk weet ik dan wat ik aantrek en dan kriebelt het natuurlijk weer (heb ik helaas heel vaak) en dan belanden de kledingstukken weer op de grond en ga ik op zoek naar iets anders. En ja, zo gaat het echt iedere ochtend.

Vrijdag stond in het teken van voorbereidingen voor de wintersport. Eerst snel de tassen ingepakt, toen naar mijn ouders om die af te leveren (en tijd voor Rem om mijn vader te assisteren), toen nog even naar de stad om de laatste spulletjes te kopen (een lekkere warme haarband). Nog even tijd gemaakt voor vijftien kilometer hardlopen, om vervolgens weer bij mijn ouders langs te gaan (onder het mom van, nieuwe spulletjes nog even in de tassen, maar eigenlijk omdat er een leuk pakketje was afgeleverd). Om 21.00u lag ik in bed, om 21.45u las ik dat Katy Perry en Russell Brand gingen scheiden en 2 minuten later zat ik weer achter mijn iMac om mijn artikel voor Girlscene voor de volgende dag (de Gossip Girl scene) aan te passen. Ik had namelijk net geschreven dat het zware tijden waren voor het huwelijk van Katy & Russell, maar ja als er dan een officieel bericht is dat er een scheiding is aangevraagd, inclusief statement van Russell, ja dan is dat berichtje niet echt relevant meer. Om 22.00u lag ik weer in bed en ik sliep nog geen vijf minuten later.

Zaterdag vertrokken we naar Serfaus. Doordat ik de afgelopen weken (maanden) zo druk was geweest heb ik eigenlijk weinig tijd gehad om me er echt extreem op te verheugen. Maar dat is alleen maar goed, want zonder verwachtingen kan het alleen maar goed uitvallen toch? Na elf uur arriveerden we op de plaats van bestemming en was het tijd voor hapjes en drankjes. Om 21.00u hadden we een tafel in één van onze “stam”restaurants en om 0.00u stond ik half geeuwend en met natte oogjes die ik heel wijd open probeerde te houden buiten. Het fijne van met oud & nieuw op wintersport zijn? Geen dramatische hoeveelheden vuurwerk. Ik vind vuurwerk leuk om te zien van een afstandje, maar die oorlog die zich in Nederland op straat afspeelt op oudejaarsdag…? Laat maar! Ben dan ook heel erg blij dat ik het dit jaar weer ontvlucht ben.

Happy New Year! Zondag duurde het opstarten net iets langer dan normaal, maar om half elf stonden we uiteindelijk wel uitermate fris op de ski’s. Na een uur vonden we het tijd voor warme chocolademelk. Het eerste kopje is altijd het ALLER lekkerste. Erg veel hebben we niet geskied, wel waren we pas weer beneden toen het donker was. Dus zo weinig hebben we nu ook weer niet gedaan.

Kan eigenlijk nog niet echt geloven dat het 2012 is. Hebben we nu al tien jaar de euro? Was dat hele millennium probleem echt al weer twaalf jaar geleden? Word ik echt al 23.. Tijd vliegt voorbij. Wil ik liever niet te veel bij stil staan, kost alleen maar tijd.

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

Ik stond niet al om half zeven bright & shiny naast mijn bed, het was net twee uur later. Maar eh, het was ook vakantie, dus slapen is geen schande, toch?

We stonden ook iets later dan gepland bovenaan de lift. Na de eerste afdaling bedacht ik me ineens.. Ik heb helemaal niet nagedacht. Ik heb die ski’s onder gedaan, ook niet bewust, en ik ben gewoon gaan glijden. Alsof het de aller normaalste zaak van de hele wereld is. Skiën is ook net als fietsen wat dat betreft.

Hoewel… ik begin wel steeds meer ‘angst’ te ontwikkelen, niet echt de meest fijne ontwikkeling, geloof mij. Ik besef ineens, dat als ik val, ik iets kan breken. En als ik iets breek, kan ik 1. niet hardlopen (dan waarschijnlijk ook het laatste op mijn prioriteiten-agenda), maar ik kom ook niet echt snel in Amsterdam en … Ja hallo, waarom denk ik hier ÜBERHAUPT over na. Alsof ik nog nooit geskied heb of zo. Alsof ik helemaal niets kan. Maar dan komt ineens dat verhaal van actrice Natascha Richardson weer bovendrijven, die een paar jaar geleden niets vermoedend werd aan geskied en overleed aan haar verwondingen. Waarom draag ik geen helm?

Goed genoeg gezemel, morgen zijn al mijn zorgen verleden tijd. Vind ik gewoon. En dan breek ik m’n been, of allebei.. is ook niet meteen het einde van de wereld. Wel lekker rustig, toch? Kan ik ook niet shoppen.. Of nou ja, dat kan natuurlijk altijd online nog.

Na een uurtje skien waren we alweer toe aan warme chocolade melk met slagroom. Mijn vader en ik hebben altijd een tactiek. Hij gaat voor mij staan zodat niemand ziet wat we doen, en we halen het kopje onder het apparaat vandaan zodra er water uit komt in plaats van chocola, dan kan er extra veel slagroom in ons kopje. Dat doen we al jaren en hoewel het natuurlijk niet echt een crime is, doen wij er altijd heel erg sneaky over, that’s our thing. Helaas waren toen we terug kwamen bij de ski’s, mijn moeders ski’s verdwenen. Na meer dan een half uur zoeken nieuwe ski’s gaan huren. Toen we om 16.00u nog even gingen kijken of ze er misschien toch stonden werden we helaas teleurgesteld. Alle rekken waren leeg, op een paar oude lelijke ski’s na (die er om 12.00u ook al stonden). Wij vermoeden dat de eigenaar van die ski’s “perongeluk” mijn moeders (mooie, eigen) ski’s aanzag voor zijn/haar ski’s. Helaas. Nu het werk van de verzekering en de Polizei.

We waren als één van de laatste beneden, gleden onderweg gemiddeld vijf keer per minuut “bijna” uit in de sneeuw/drap en deden tegelijkertijd met het gehele dorp boodschappen bij de supermarkt. Jullie willen niet weten wat we ’s avonds gegeten hebben.. Wel..? Ach ja frietjes uit eigen frituurpan. Waarom wij in godsnaam een frituurpan meenemen? De dichtstbijzijnde lekkere patat is een kwartier lopen, kost vijf euro per portie en is al koud voordat je thuis bent. Aardappelen schillen, dat doe je ook niet voor je lol op vakantie (en daar bij komt we hebben slechts twee pitjes om te koken, dus dat werkt ook niet echt). Dus ja, die frituurpan is eigenlijk best wel geniaal. Al zeg ik het zelf.

Ik lag om half tien op bed en geloof mij, er is NIETS, maar dan ook echt NIETS lekkerder.

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

SERFAUS: When you least expect it

THE LIST: Things you should keep in mind when enjoying your first ski-trip.

SERFAUS: Feels like home

DIARY: 09

SERFAUS: Perfect start of twenty-twelve