Annemerel.com

LOVE: Christmas Tree

Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket

Ik zei toch dat jullie nog wel meer van mijn kerstboom zouden zien de komende weken. Ben echt heel erg blij met mijn boompje. Als ik aan het werk ben op kantoor kijk ik zo af en toe over mijn schouder de woonkamer in, instant happiness, I’ll tell you. Oh en als ik dan de woonkamer in loop komt die heerlijke bossige kerstbomengeur me al gelijk tegemoet. Liefde. De kerstdagen zelf vind ik vaak nog niet eens zo heel erg bijzonder (moet vaak werken), maar de hele sfeer die er de weken ervoor er omheen hangt. Het cadeautjes de kopen, de lichtjes in de stad, de lichtjes en ballen in mijn boom, de kerstmuziek overal waar je komt, daar word ik dus gelukkig van!

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

SHOPPING: Christmasgifts for 50 euro’s or less

Photobucket

 

De modeplaatjesboeken van Assouline zijn helemaal niet zo duur (18 euro bij Net A Porter) en super mooi! Bij Net A Porter vond ik ook de iPhonecovers van Lanvin en Swash. Evenals het armbandje van Isabel Marant, de ganzenveerpen van Martin Margiela  en de oorbelletjes van Marc by Marc Jacobs. De Blond Amsterdam coffee to go mok haal je bij de Bijenkorf, waar je ook het toilettasje van See by Chloe vindt. Op de website van het hippe Franse warenhuis Colette koop je Super Bright Eyes, een creme die de huid rond je ogen verstevigd en puffiness laat verdwijnen. Het notebookje met de vogeltjes koop je online bij Topshop en het reissetje van Malin+Goetz koop je bij Mostert & Van Leeuwen.

Ik wil natuurlijk alleen maar ALLES, maar die oorbellen van Marc Jacobs… I Die.

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

 

RUNNING TO NYC: V

Photobucket

Toen ik zaterdag ein-de-lijk voor het eerst die week tijd (en zin) had gevonden om hard te gaan lopen was ik eerst mijn hardloopbroek kwijt. Ik zocht o-ver-al, gaf alles de schuld (behalve mezelf natuurlijk), uiteindelijk lag hij midden in de woonkamer waar ik hem vier(!) dagen daarvoor gefotografeerd had. Denk je dat je klaar bent om te gaan, kun je je iPodoortjes niet vinden. De dag daarvoor zaten ze nog in mijn tas, zaterdag waren ze nergens meer te bekennen. Alles afgezocht natuurlijk, hevig gefrustreerd geraakt, want hal-lo, wil en kan ik eindelijk gaan hardlopen, komt er zoiets onbenulligs en irritants voorbij.

Na een uur zoeken (en schelden), had ik mijn iPodoortjes nog steeds niet gevonden. Het was uitgesloten dat ik zonder zou gaan rennen, dat kan ik gewoon niet, ik bedoel, het moet wel leuk blijven natuurlijk. Dus verruilde ik mijn hardloopbroek en sportschoenen voor een skinny jeans en uggs en vertrok ik naar de stad. iPodoortjes kopen. Ik was van plan om na thuis komst gelijk weer in mijn hardloopbroek te schieten, maar eh.. de tijd was toen wel een beetje voorbij en de zin al helemaal.

Zondag liep ik wel, maar niet van harte. ’s Middags zei ik tegen mijn moeder dat ik het zo bijzonder vond dat ik nog helemaal niet ziek geweest was. Normaal ontvangt mijn lichaam zowel iedere goed- als kwaadaardige bacil met open armen en ben ik al drie keer flink verkouden geweest voordat november goed en wel voorbij is. Dit jaar niet. Hoe dat volgens mij komt? Mijn dagelijkse shot van Vitamine B en het Vitamine C bruistablet. Goed, dat soort dingen moet je natuurlijk nooit hardop zeggen, want de volgende dag werd ik wakker met een tennisbal in mijn keel en een hoofd vol dufheid en snot. Ik probeerde te werken achter mijn iMac, maar voelde me vooral erg zielig. Dus ging ik terug naar bed, samen met mijn MacBook, en samen verzetten we toch nog het werk dat ik eigenlijk zou moeten doen.

Maar die zon he, daar moest ik wat mee doen. Ik moest lopen. En dus ging ik lopen. Ik liep in totaal negen kilometer, een race tegen de klok, want om 15.00u moest ik alweer werken bij Elzenduin. De eerste kilometers waren zwaar, waar moest ik in godsnaam mijn adem vandaan halen? Maar de laatste kilometers waren heerlijk. Ik liep de negen kilometer in een redelijke tijd, in 51 minuten en 30 seconden. Voor een training met veel wind en ademhalingsproblemen vind ik dat heus zo verkeerd nog niet. En zonder pauze’s natuurlijk. Nu hoop ik op een beetje meer rust (zodat ik vaker kan lopen) en fijnere weersomstandigheden (zodat mijn zin om te lopen ook een beetje toeneemt).

Oh en heugelijk nieuws, ik ben deze week over de 100 kilometer gekomen! Sinds 1 november heb ik nu 103,5 kilometer gelopen! Oh yes, het voelt zo goed om doelen te halen.. New York City here I come!

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

LOVE: Nikon AW 100

Photobucket

Als camera met mij als eigenaar heb je het zwaar. Ik ben zeg maar een slavendrijver. Ik heb mijn camera altijd bij me. Als ik haast heb, dan vergeet ik lenskapjes en als ik heel erg veel haast heb, dan gooi ik mijn camera zonder bescherming in mijn tas. Door de eeuwige haast die ik heb, ben ik ook niet altijd even handig. Ik laat mijn camera wel eens vallen. Als camera van mij, zul je zand voelen, sneeuw en water. Oh en sleutels die toevallig ook in mijn tas zitten. Ik heb meerdere cameraschermpjes gesloopt met sleutels die net als mijn camera in mijn tas rondzwierven. Oh en ook een aanvaring met priklimonade zou zomaar kunnen.

Je moet dus van goede huizen komen om als camera van mij te overleven. Het is als overleven in de rimboe, of als assistente van The Devil (wears prada), maar… er zal ook veel van je gehouden worden. Kusjes deel ik niet uit, enthousiaste complimenten wel.

Goed, om een lang verhaal kort te maken, ik test de komende maand de Nikon AW 100. Hij heeft zich alvast gehuld in camouflagekleuren, dus qua voorbereiding zit het wat dat betreft wel goed. De camera bevat daarnaast GPS (HOE handig is dat?), ik kan er onderwater foto’s meemaken, ik kan hem in de sneeuw gooien, ik mag hem op de grond gooien, ik kan hem los in mijn tas gooien zonder bang te zijn voor blijvende schade. Kortom, over het welzijn van mijn camera hoef ik me dus eigenlijk geen zorgen meer te maken.

Nu is het natuurlijk de vraag of de camera ook mooie foto’s maakt. Dat is natuurlijk ook niet geheel onbelangrijk. Deze camera is absoluut niet bedoeld als vervanger van een DSLR en in de eerste shots die ik gemaakt heb is dat ook wel te merken. Volgens mij moet je deze camera zien als een bulletproof compact camera, maar… of dat daadwerkelijk zo is kunnen jullie de komende weken zien. Of de camera ook Annemerel-Lifestyle proof is, zullen we ook gaan zien. Over vier weken weten jullie (we) meer!

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

MOVIE: New Years Eve

Als het om Nieuwsjaarsfeestjes gaat ben ik eigenlijk net zo als Ashton Kutcher in de film New Years Eve. Op de een of andere manier leveren die meer stress op dan dat ze de verwachtingen waar maken. Ik ben niet de Grinch van New Years Eve, maar ik ben ook absoluut niet haar grootste cheerleader.

Betekent natuurlijk niet dat ik een filmpje over Oud & Nieuw oversla. Hoewel New Years Eve gemixte recensies krijgt wist ik na een paar seconden in de film al dat die van mij positief zou zijn. Bij de eerste beelden van New York was ik namelijk al verkocht. En als je dan ook nog eens Sarah Jessica Parker, Lea Michele, Ashton Kutcher, Jessica Biel en Hilary Swank bij elkaar zet, nou dan kan ik heus wel door het gemis aan diepgang heen kijken. Toegegeven, er was net niet genoeg tijd om ieder verhaal even goed te laten zien, maar geloof me, dat is als liefhebber van chickflicks echt geen reden om deze film dan maar gewoon te negeren.

Ik wil verder ook niet te veel van de film verklappen. Ik keek een keertje zonder dat ik van te voren op wikipedia het complete plot al had gelezen en dat gun ik jullie ook. Hele fijne film.

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin