Vanmorgen begon ik de dag met een petit déjeuner avec croissants, thé vert et orange pressé. Geen verkeerde start van de dag dacht ik zo. Daarna met de metro richting de Eiffeltoren. Ons hotel is dan misschien niet zo mooi als het hotel waar ik van de zomer sliep, het ligt wel heel fijn centraal en bij een metrohalte waar hele goede lijnen komen, dus bij die Eiffeltoren zaten we zo.

Met z’n drieën beklommen we de eerste verdieping, daarna gingen Roos en ik samen verder (mama had dan wel rattengif voor d’r knieën genomen, dat werkt natuurlijk ook een keertje uit..). Ik vind de Eiffeltoren leuk en dat maakt mij dus een toerist, want een echte Parisienne vindt dat ding vulgair en ordinair. Maar de Eiffeltoren staat voor mij voor Parijs en jullie weten inmiddels wel wat Parijs voor mij betekent.

Na 10000 foto’s naar beneden, om vervolgens nog eens 10000 foto’s voor de Eiffeltoren te maken. Van de Eiffeltoren naar Saint Germain des Prés, voor Ladurée natuurlijk. Het taartje dat ik dit keer at staat echt met stip op nummer één in mijn lijst van lekkerste taartjes. Het is niet de eerste keer dat ik dit taartje eet, vorig jaar had ik hem meegenomen naar Nederland. Maar tipje voor jullie, dat ding smaakt 20x lekkerder als je hem gewoon gelijk op eet.

Na Ladurée waren mijn voeten officieel overleden. En toen ik op het toilet bij Bon Marché eventjes mijn hielen inspecteerde kwam ik tot de conclusie dat mijn fijne compeed-pleister mijn gehele enkel ontveld had. Foto’s van deze complicatie op aanvraag.. Hoe ik de rest van de dag gelopen heb? Alsof ik een houten been had.

Maar het was nog niet zo dramatisch dat ik geen broekje kon passen bij de ZARA. Mijn zusje draagt al twee dagen een super leuke broek van ZARA en hoewel iedere broek haar met haar maatje 34 fantastisch staat, vind ik deze toch echt wel heel erg leuk. Mij stond hij eigenlijk ook best wel leuk, althans dat is mijn bescheiden mening, dus liep ik ook vandaag weer met een ZARA tasje aan mijn arm.

We dronken mierzoete koffie bij Starbucks en aten weer taart van 1000 calorieën per hap (ja wij eten twee taartjes binnen drie uur) en toen waren we klaar voor een beetje cultuur. Centre Pompidou, moderne kunst. Mijn beeld van moderne kunst is een beetje verpest door het Stedelijk Museum in Amsterdam, daar was ik vier jaar geleden en het enige dat ik me nog kan herinneren is een groot wit vlak en het feit dat dat kunst moest voorstellen. Centre Pompidou heeft mijn mening over Moderne Kunst bijgesteld. Stiekem loop ik nog steeds liever over de designerafdeling bij Printemps of Lafayette, maar ik kon dit wel waarderen.

Na Centre Pompidou aten we nog even snel een pizza en een pastaatje bij een restaurantje uit mijn Louis Vuitton boekje, maar de taartjes (en de hamburger met frietjes die we tussendoor ook nog bij een brasserietje hadden gegeten) zaten nog vrij hoog en dus ging de helft van het eten, heel erg zonde, weer terug naar de keuken.

Op dit moment ligt m’n moeder met de kaart van Parijs in bed, m’n zusje ligt diep onder de dekens verstopt te mopperen over het feit dat ik aan het rikketikken ben en ze daar niet van kan slapen en ik denk alleen nog maar, ik wil nog zoveel doen en binnen 24 uur ben ik alweer thuis.. NOOO!

Bisous Bisous,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

Bonswaahhhhhh lieve lezers. Ik ben weer eens in Parijs. Zo’n zestien uur geleden ging mijn wekker. Het was 4.45u en godallemachtig, zelfs voor een reisje naar Parijs is dat nog heel erg vroeg. We hadden de trein van 7.00u en waren 2,5 uur later in Parijs. Gare du Nord.

Parijs voelt inmiddels niet meer als iets ontastbaars, hoewel ik nog steeds geen woord meer Frans spreek dan vorig jaar november, en ik nog steeds drie keer moet kijken voordat ik de goede metrolijn gevonden heb, voelt Parijs toch al wel een beetje als mijn stad. Het voelt heel erg natuurlijk om er te lopen. Alsof ik dat iedere dag zou kunnen doen.

Toen ik vanmorgen om kwart voor zes in de auto wilde stappen, merkte mijn zusje op dat mijn laarzen -die ik vorig jaar bij de ZARA gekocht had en vandaag eigenlijk pas voor het eerst aan had – kapot waren. Oh nee, wat trek ik NU dan weer voor een laarzen aan? (het is de laatste weken een beetje laarzencrisis in mijn schoenencollectie). Uiteindelijk zaten er laarsjes met twaalf centimeter hoge hak aan mijn voeten. Niet echt ideaal. Ik moest er dan ook voor zorgen dat ik in Parijs a.s.a.p. iets nieuws zou vinden.

Iets wat me in Nederland in twee maanden niet gelukt is, lukte me in Parijs in de eerste de beste winkel. Bij Maje, mijn nieuwe favoriete winkel/merk. Een mooie foto van de laarsjes hebben jullie nog van me tegoed, ik ben in ieder geval tot over mijn oren verliefd.

We ontbeten bij een schattig zaakje aan de Jardin de Palais Royale. Liepen via de winkels aan de paleistuinen naar de Rue st Honoré, richting Colette, Marc by Marc Jacobs en de Rue Cambon. Van de Rue Cambon naar de Champs Elysees. En van de Champs Elysees met de metro naar Printemps en Galeries Lafayette. Waarna we neer ploften bij Starbucks voor Frappuccino’s en taart van 1000 calorieën per hap (maar waard dat het het was!). Van de Starbucks naar de ZARA, waar ik ook nog even geld uitgaf (want die hebben we niet in Nederland….) en toen alweer richting de Boulevard Montparnasse, voor mijn favoriete brasserie, La Coupole.

Inmiddels zijn we ingecheckt en liggen we allemaal in bed te vechten voor de slaap. Mijn voeten zijn kapot. Laarsjes inlopen in Parijs is niet het meest handige en pijnloze. Maar met compeedpleisters en twee gaasjes over elkaar heen heb ik de pijn toch nog een beetje draagbaar kunnen houden. We hebben eigenlijk het vage plan om nog even Gossip Girl te gaan kijken, maar ik zou het niet heel erg vreemd vinden als we de eerste vijf minuten niet eens met onze ogen open halen.

(Oja, helaas een beetje teleurstellende foto’s.. Het heeft de hele dag geregend en ik weet niet wat er met mijn tas aan de hand was, maar het leek wel alsof er lood in zat, waardoor het hele camera-in-en-uit-mijn-tas-halen-proces ook niet echt leuker werd gemaakt. Tel daar nog even tasjes van Maje en ZARA en een Paraplu bij op en je begrijpt het schrale aanbod aan foto’s. Wie hoopt er op droog weer in Parijs voor morgen, speciaal voor mij?)

Bisous Bisous,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin