Na regen komt zonneschijn zeggen ze toch? Nou dat heeft even op zich laten wachten. Vannacht zijn er een paar badkuipen boven ons hoofd geleegd en vanmorgen was het kkkkoud! Zo koud dat ik om tien uur de auto in stapte met een lange broek en een jasje over m’n shirtje. Het was uitstapjesweer.

Kijk en als het uitstapjesweer is, dan moet je in het toeristisch hoogseizoen eigenlijk juist geen uitstapjes maken. Waarom niet? Omdat ie-der-een dan z’n honk verlaat en de wijde wereld in trekt. Het plan was Siena, maar na zo’n 55 minuten die voelden als 5 dagen met onze veel te grote auto door de veel te smalle heuvelachtige steegjes te hebben gezocht naar een parkeerplek moesten we ons toch echt gewonnen geven. Die parkeerplek zou niet meer gevonden worden.

Dus reden we verder, naar San Gimignano. Dit stadje wordt ook wel het Middeleeuwse Manhatten genoemd vanwege de hoge torens die van een afstandje een mooie skyline creëren. Een paar eeuwen geleden telde San Gimignano nog 72 torens, inmiddels zijn daar nog maar 14 over. Gelukkig staan ze tegenwoordig op de lijst van beschermd werelderfgoed. Ik zag zojuist in zo’n informatieboekje over Toscane dat je de stad beter voor half elf ’s ochtends of na vier uur ’s middags kunt bezoeken omdat het in het hoogseizoen onprettig druk kan worden. Goed, had ik dat nu maar vanmorgen al gelezen, want het was inderdaad verschrikkelijk druk toen wij om half twaalf aan kwamen rijden.

Neem niet weg dat het prachtig was. De gelato is ook goed gekeurd, maar halleluja probeer er vooral ’s middags niet te lunchen. Overal zat het vol en toen we ergens een terras gevonden hadden werden we niet geholpen. Uiteindelijk kreeg ik risotto die niet naar risotto smaakte en de rest had pizza die meer weg had van een baksteen met tomatensaus dan van de pizza zoals wij hem kennen.

He bah, ben ik weer lekker aan het klagen terwijl ik juist een hele fijne dag gehad heb. Ondanks de ‘kou’ die ’s middags gelukkig plaats maakte voor de zon, was het gewoon prima vertoeven. Morgen wordt het waarschijnlijk een dagje Florence, hoewel het OV staakt.. Maar er schijnt een shuttlebus vanaf de camping te rijden… Ah we’ll see and have fun!

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on Bloglovin

Ze voorspelden grijze luchten en regen, kijk en met zulke voorspellingen wordt ieder zonnestraaltje natuurlijk geadoreerd alsof het een godsgeschenk is. Althans, zo gaat dat bij mij. Na precies een uurtje zon kwam dan ein-de-lijk de voorspelde bewolking en kijk dan is het zaak om zo snel mogelijk leuke plannen te maken, want zielig bij je tentje zitten terwijl het grauw en grijs is, not my cup of tea. Kijk hevige onweersbuien zijn spannend en gezellig (mits ze niet te lang duren en op een tijdstip komen dat het mij uitkomt natuurlijk), maar van dat saaie Nederlandweer, nogmaals, not my cup of tea.

Omdat inmiddels het middaguur al geslagen had besloten we niet al te ver weg te gaan en weer eens de Chianti-route te rijden. De Chianti is een gebied in Toscane waar ze de Chianti wijn verbouwen en produceren. En het is niet alleen leuk om ondertussen naar buiten te kijken het is ook zeer noodzakelijk wil je niet alles wat je de afgelopen drie dagen gegeten hebt er naderhand weer uitgooien. Er zitten nogal wat bochten in de weg.

We reden naar het dorpje Greve, ik denk dat je Greve wel de hoofdstad van de Chianti mag noemen. We kochten er wijn, slenterden wat langs zachtjes kabbelende riviertjes, kerkjes en door typisch Italiaanse straatjes oh en natuurlijk werd er tijd gemaakt voor GELATO. Mijn eerste echte Italiaanse ijsje van de vakantie. Ik heb gister ook al wel een ijsje gegeten maar dat was heel erg gênant een sundae ijsje met karamel van de MacDonalds langs de snelweg. Echt vers gemaakt Italiaans bosvruchten en citroen ijs smaakt toch eigenlijk wel een stuk beter.

Met ijsje in de hand liepen we naar de auto, want de dreigende luchten voorspelden niet veel goeds. En onze vermoedens bleken uit te komen, niet veel later kwam de regen met bakken uit de lucht. Inmiddels zitten we aan de chips en nootjes en wordt er gesproken over een pasta carbonara die straks klaar gemaakt gaat worden. De regen is inmiddels andere mensen lastig aan het vallen en voor de komende dagen wordt er geen druppel meer voorspeld. Oh well.. I could used to this.

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on Bloglovin

Na tien jaar vakanties in Toscane zonder een bezoek aan de toren van Pisa, was het natuurlijk eigenlijk wel een beetje stom als ik vier kilometer van de toren vandaan zou landen en dan er geen bezoekje aan zou brengen. De vlucht verliep niet helemaal volgens schema. We vertrokken dertig minuten later en ik weet niet of het aan het weer of de piloot lag, maar ik heb nog nooit zo beroerd gevlogen. Ik was vrijwel de gehele vlucht ‘vliegziek’, iets wat ik nog nooit heb mee hoeven maken.

Goed genoeg geklaag, na een paar mislukte pogingen zijn we de eindelijk in Pisa geland en ik kon mezelf strippen van alle lagen die ik droeg. Twee tops, een vest en een jasje met een sjaal en een lange broek en UGGS. Ja het was vroeg vanmorgen en twaalf graden. In

was het dertig graden met een zacht koel briesje, dus de lange broek werd ingewisseld voor een shortje, het vest en het jasje gingen uit en m’n UGGS werden ingewisseld voor slippertjes.

Fijn ook om m’n zusje weer te zien, in haar mooie zilver glitter shortje, en papa en mama al zo lekker bruin allebei.

Pisa was nog net zo toeristisch als elf jaar geleden en de toren stond nog steeds scheef. Maar wat was het fijn om weer even door een Italiaanse stad te lopen, stukje pizza eten, camera om m’n nek.. Zo grappig ook om te zien. Een aantal jaar geleden had iedereen een compact camera en waren de spiegelreflexcamera’s bijzonder. Tegenwoordig loopt bijna iedereen met DSLR.

Na een bezoek aan de supermarkt waar vooral erg veel bier voor de mannen, water voor de vrouwen, fruit en barbecue voer werd ingeslagen, was het tijd voor een ouderwetse campingborrel voor de caravan. De borrel liep geleidelijk over in een barbecue en here we are, aan de espresso en amaretti koekjes.

Morgen schijnt het weer een beetje Hollands te worden, plannen zijn er nog niet gemaakt.. maar ik verwacht dat ik de dag wel door kom hoor!

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on Bloglovin

Vijf minuten geleden, als alles volgens plan en schema verlopen is natuurlijk, ben ik vanaf Eindhoven Airport opgestegen. Over een uur en drie kwartier zal ik landen in Pisa en dan.. ja dan heb ik vakantie en dan weet ik eigenlijk nog niet zo goed wat ik precies ga doen. In ieder geval heel erg veel pasta carbonara eten, en gelato’s natuurlijk! Ik zal van de Italiaanse zomer genieten en die verschrikkelijke Nederlandse zomer even tien dagen vergeten. Wat wil een meisje nog meer? Slenteren door Florence, windowshoppen (en echt echt echt geen geld uitgeven!) ’s ochtends vroeg baantjes trekken (als ik daar zin in heb tenminste), foto’s maken, boekjes lezen en de kunst van het niets doen beoefenen.

Ik blijf bloggen, maar ik durf niet met zekerheid te zeggen wanneer en hoe vaak. Kijk, op een camping (ja het is heus, ik kampeer!) is de zekerheid over internet nooit zo groot als hier thuis in Nederland. Als ik een dagje geen verbinding heb ga ik dus niet stressen om toch maar wat te posten, lijkt me niet meer dan logisch, toch? Ik heb vakantie!

Zijn er nog meer mensen rondom Florence de komende tien dagen?

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on Bloglovin