Ze voorspelden grijze luchten en regen, kijk en met zulke voorspellingen wordt ieder zonnestraaltje natuurlijk geadoreerd alsof het een godsgeschenk is. Althans, zo gaat dat bij mij. Na precies een uurtje zon kwam dan ein-de-lijk de voorspelde bewolking en kijk dan is het zaak om zo snel mogelijk leuke plannen te maken, want zielig bij je tentje zitten terwijl het grauw en grijs is, not my cup of tea. Kijk hevige onweersbuien zijn spannend en gezellig (mits ze niet te lang duren en op een tijdstip komen dat het mij uitkomt natuurlijk), maar van dat saaie Nederlandweer, nogmaals, not my cup of tea.

Omdat inmiddels het middaguur al geslagen had besloten we niet al te ver weg te gaan en weer eens de Chianti-route te rijden. De Chianti is een gebied in Toscane waar ze de Chianti wijn verbouwen en produceren. En het is niet alleen leuk om ondertussen naar buiten te kijken het is ook zeer noodzakelijk wil je niet alles wat je de afgelopen drie dagen gegeten hebt er naderhand weer uitgooien. Er zitten nogal wat bochten in de weg.

We reden naar het dorpje Greve, ik denk dat je Greve wel de hoofdstad van de Chianti mag noemen. We kochten er wijn, slenterden wat langs zachtjes kabbelende riviertjes, kerkjes en door typisch Italiaanse straatjes oh en natuurlijk werd er tijd gemaakt voor GELATO. Mijn eerste echte Italiaanse ijsje van de vakantie. Ik heb gister ook al wel een ijsje gegeten maar dat was heel erg gênant een sundae ijsje met karamel van de MacDonalds langs de snelweg. Echt vers gemaakt Italiaans bosvruchten en citroen ijs smaakt toch eigenlijk wel een stuk beter.

Met ijsje in de hand liepen we naar de auto, want de dreigende luchten voorspelden niet veel goeds. En onze vermoedens bleken uit te komen, niet veel later kwam de regen met bakken uit de lucht. Inmiddels zitten we aan de chips en nootjes en wordt er gesproken over een pasta carbonara die straks klaar gemaakt gaat worden. De regen is inmiddels andere mensen lastig aan het vallen en voor de komende dagen wordt er geen druppel meer voorspeld. Oh well.. I could used to this.

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on Bloglovin

Na tien jaar vakanties in Toscane zonder een bezoek aan de toren van Pisa, was het natuurlijk eigenlijk wel een beetje stom als ik vier kilometer van de toren vandaan zou landen en dan er geen bezoekje aan zou brengen. De vlucht verliep niet helemaal volgens schema. We vertrokken dertig minuten later en ik weet niet of het aan het weer of de piloot lag, maar ik heb nog nooit zo beroerd gevlogen. Ik was vrijwel de gehele vlucht ‘vliegziek’, iets wat ik nog nooit heb mee hoeven maken.

Goed genoeg geklaag, na een paar mislukte pogingen zijn we de eindelijk in Pisa geland en ik kon mezelf strippen van alle lagen die ik droeg. Twee tops, een vest en een jasje met een sjaal en een lange broek en UGGS. Ja het was vroeg vanmorgen en twaalf graden. In

was het dertig graden met een zacht koel briesje, dus de lange broek werd ingewisseld voor een shortje, het vest en het jasje gingen uit en m’n UGGS werden ingewisseld voor slippertjes.

Fijn ook om m’n zusje weer te zien, in haar mooie zilver glitter shortje, en papa en mama al zo lekker bruin allebei.

Pisa was nog net zo toeristisch als elf jaar geleden en de toren stond nog steeds scheef. Maar wat was het fijn om weer even door een Italiaanse stad te lopen, stukje pizza eten, camera om m’n nek.. Zo grappig ook om te zien. Een aantal jaar geleden had iedereen een compact camera en waren de spiegelreflexcamera’s bijzonder. Tegenwoordig loopt bijna iedereen met DSLR.

Na een bezoek aan de supermarkt waar vooral erg veel bier voor de mannen, water voor de vrouwen, fruit en barbecue voer werd ingeslagen, was het tijd voor een ouderwetse campingborrel voor de caravan. De borrel liep geleidelijk over in een barbecue en here we are, aan de espresso en amaretti koekjes.

Morgen schijnt het weer een beetje Hollands te worden, plannen zijn er nog niet gemaakt.. maar ik verwacht dat ik de dag wel door kom hoor!

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on Bloglovin

Vijf minuten geleden, als alles volgens plan en schema verlopen is natuurlijk, ben ik vanaf Eindhoven Airport opgestegen. Over een uur en drie kwartier zal ik landen in Pisa en dan.. ja dan heb ik vakantie en dan weet ik eigenlijk nog niet zo goed wat ik precies ga doen. In ieder geval heel erg veel pasta carbonara eten, en gelato’s natuurlijk! Ik zal van de Italiaanse zomer genieten en die verschrikkelijke Nederlandse zomer even tien dagen vergeten. Wat wil een meisje nog meer? Slenteren door Florence, windowshoppen (en echt echt echt geen geld uitgeven!) ’s ochtends vroeg baantjes trekken (als ik daar zin in heb tenminste), foto’s maken, boekjes lezen en de kunst van het niets doen beoefenen.

Ik blijf bloggen, maar ik durf niet met zekerheid te zeggen wanneer en hoe vaak. Kijk, op een camping (ja het is heus, ik kampeer!) is de zekerheid over internet nooit zo groot als hier thuis in Nederland. Als ik een dagje geen verbinding heb ga ik dus niet stressen om toch maar wat te posten, lijkt me niet meer dan logisch, toch? Ik heb vakantie!

Zijn er nog meer mensen rondom Florence de komende tien dagen?

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on Bloglovin