>
Kijk het is dus op Zakynthos wat heuvelachtig en Ashley had in eerste instantie haar fiets nog niet zo door. De eerste vijf minuten prevelde ze nog hoe fantastisch het wel niet was en dat het zo’n goed idee was van mij. Toen kwam de eerste berg en kreeg ze haar versnelling niet naar beneden. Vijf minuten later lag ze bovenaan de berg buitenadem en leek het alsof ze bijna buitenbewustzijn zou gaan raken. Oeps.
>
Ik loop over van enthousiasme. Ik wil zo veel, maar in plaats van denken aan alles wat ik wil. Doe ik alles gewoon. Maandagnacht sleepte ik naast mijn koffer met overgewicht (het is dat Ashley wat minder bij zich had, anders was dat me duur komen te staan.. het staat me sowieso al duur want het handvat van mijn koffer is onderweg onder het gewicht bezweken…) ook ein-de-lijk mijn iMac mee. Hij stond vier maanden lang gewoon op mijn oude kamertje. Maar bij thuiskomst bleek mijn kamer niet echt mijn kamer meer te zijn, de muren worden geverfd en al mijn spullen die nog in mijn kamer stonden, stonden opgestapeld en lagen onder grote witte lakens.
Geen enkele reden dus meer om m’n iMac bij mijn ouders te laten. Okee het kantoor bij ons thuis is nog steeds niet ingericht, maar er staat tenminste een bureau en dat was in mijn oude kamertje niet meer te zeggen.
Nadat ik vol enthousiasme mijn vakantiefoto’s aan mijn vriend had laten zien kreeg ik ineens onwijs veel zin om mijn administratie te gaan regelen. Dus ging ik op zoek naar mijn formulieren van de belastingdienst en kreeg ik voor het eerst geen hartkloppingen alleen al bij het aanzicht ervan. Om half drie staakte ik mijn bezigheden en gaf ik mezelf ein-de-lijk rust.
Gisterochtend was de ambitie gelukkig nog steeds niet vertrokken, dus installeerde ik mijn iMac, pakte ik mijn koffer uit, draaide ik de eerste wasjes, verzamelde ik alle gebruikersnamen en wachtwoorden voor wat voor diensten dan ook. Ik maakte een factuur, ordende mijn al gemaakte facturen, zocht uit hoe dat nou eigenlijk zat met BTW. Ik was heel druk, maar voelde me tegelijkertijd steeds rustiger worden omdat ik het gewoon eindelijk regelde.
Om 13.00u was het tijd voor een uurtje hardlopen. De zon scheen en het was werkelijk fantastisch. Hoewel 5K’s heerlijk makkelijk zijn, zijn het de 10K’s die mij echt gelukkig maken. Om 16.00u was ik na 1,5 week ein-de-lijk weer eens op m’n werk en na een avondje heel erg hard werken lag ik moe maar voldaan in bed.
En ook vanmorgen was mijn energie nog steeds niet verdwenen. Om 8.00u stond de wekker en liep ik een mooie 5K. Na douche en ontbijt ben ik er nu alweer klaar voor om straks om 11.00u weer te gaan werken. Want al die ambitieuze plannen van mij? Die zijn helaas niet gratis, helaas…
Liefs,
>