Annemerel.com

>LISTS: 16 days until beaches, sun, cocktails & salads

>

Photobucket
Nog zestien dagen totdat ik met Ashley op een hopelijk zonnig strand op een rustig Grieks eiland lig met cocktails en salades binnen handbereik, nog 16 dagen om..
– M’n nieuwe bikini van ASOS ‘in te lopen’ & nog een nieuwe zeer goedkope bij H&M te scoren.
– Zonnebrand te vinden die m’n huid niet vet maakt, zonne-allergie tegengaat en factor 15 – 20 heeft. Ik verbrand dan misschien wel nooit, ik ga nooit zonder bescherming de zon in. 
– M’n kontje te liften en m’n buikspieren net iets strakker te maken.
– M’n gezicht puist, mee-eter en littekenvrij te krijgen. Met de huidige stand van zaken (sinds dinsdag heb ik echt de meest verschrikkelijke uitbraak in tijden) zal dat nog best een tijdvullend en spannend proces worden.
– Boeken te scoren bij de American Book Center, Bol.com en de bibliotheek.. alhoewel, dan moet ik ook maar weer eens een bibliotheekpasje scoren. Hebben jullie nog aanraders? I’m up for anything.
– Goedkope, doch mooie, soepelvallende zomerjurkjes te kopen bij Mango, H&M, Zara.. of waar dan ook. Leuk joh, dat ik van de winter al die zomerjurkjes verkocht en honderden euro’s op haalde.. Maar eh, nu is er toch vrij weinig keus deze zomer, haha!
– Iets vinden op m’n teennagel die toch wel heel erg zielig is sinds hij in z’n geheel van m’n teen af viel. Pedicure? Kunstnagel? Of gewoon hele neutrale lak?
– Sandaaltjes vinden waar ik ook daadwerkelijk op kan lopen.
– Een grote koffer scoren in het roze. Ik word het zo zat dat ik m’n zwarte koffer nergens kan vinden. En eh, na die ene keer dat mijn koffer werd meegenomen door iemand anders vertrouw ik niemand meer. 
– Een nieuwe camera kopen?
– Een zomer afspeellijst samenstellen met wat nieuwe downloads. 
– En natuurlijk, heel veel Festini’s eten, geld verdienen en bloggen, zodat jullie me niet al te veel zullen missen ;-)

Liefs,

>FIT-NESS: Skating

>

Wat te doen als je heel even geen zin meer hebt om iedere ochtend hetzelfde rondje hard te lopen, je absoluut geen rust kan vinden voor Yoga, je over 2,5 week in bikini moet en je jezelf liever niet uithongert. Dan ga je skeeleren :)

Skeeleren is één van m’n eerste sportieve liefdes, ik herinner me nog heel goed dat toen ik net begon met bloggen (bijna acht jaar geleden) ik een heuse skeelerfase had. Het was zomervakantie, het was nog zo’n vakantie zonder bijbaantje en ik was dus iedere dag, hele dagen aan het skeeleren. En mooi dat m’n kont er van werd! Kan natuurlijk wel iets te maken hebben met het feit dat ik het figuur van een veertienjarige had, maar toch.. het idee is prachtig. Ik ga twee weekjes skeeleren, en op Zakynthos loop ik met een prachtig kontje.

Ik hou van sporten die je ieder moment van de dag kan doen, die relatief weinig geld kosten, ik hou van cardio in de buitenlucht. Niets fijner, echt waar! Ik heb m’n oude iPod shuffle van stal gehaald, een paar reanimatie technieken toegepast en dat ding was binnen een uur weer mijn grootste vriend. Legging aan m’n benen, soepel vallend shirtje erop, zonnebril op m’n neus en natuurlijk m’n polsbeschermers, want zonder voel ik me plots toch wel heel erg breekbaar.

De eerste meters over de klinkerweggetjes leek het even alsof ik het weer helemaal opnieuw moest leren, maar eenmaal op het asfalt, tussen de kassen door voelde het net alsof ik nooit anders had gedaan.

Dus lieve lezers, zin om te sporten maar geen zin om echt hardcore te zweten, in desperate need for something that firms up your ass.. ga skeeleren, ik meen het serieus. Ik voel het nu al. Au!

Liefs,

>LOVE: Laura, Sushi & Sauvignon

>

Photobucket

Er zijn dingen die zijn zo ontzettend fijn, maar door een nog op te lossen raadsel doe je die dingen eigenlijk veel te weinig. Voor mij is dat afspreken met vriendinnen. Het liefst deed ik dat iedere dag, maar helaas zijn er verplichtingen die er voor zorgen dat ik er vaak niet eens één keer in de week tijd voor heb/maak. Such a shame…


Gisteravond had ik eindelijk weer eens een date met Laura. Hoewel de vorige keer, zo’n twee maanden geleden, we elkaar beloofden dat we binnen vier weken weer zouden afspreken, kwam dat er dus weer niet van terecht. Maar het mooie van mijn vriendschap met Laura is. Soms spreken we elkaar weken niet, maar als de één smst of belt, dan lijkt het bijna alsof we elkaar dagelijks spreken. Op het feit dat we elkaar dan verschrikkelijk veel te zeggen hebben na dan natuurlijk.

Goed, date met Laura, lekker eten bij NOH, een sushirestaurant in de Prinsestraat in Den Haag. Cadeautje van mij, want Laura is net als ik afgelopen week 22 geworden. Gewoon heerlijk relaxt met flesjes sparkling water met citroen en af en toe een fijn gerecht bestellen. Zo als mijn favoriet, de salade met tonijn, wasabi, avocado en bonito. Het was vier jaar geleden mijn eerste aanraking met de Japanse keuken en sindsdien droom ik hiervan. Na de salade werd natuurlijk een lading sushi besteld, om het vervolgens af te sluiten met een zeewier salade, edamame boontjes en grote tempura garnalen.

Het eten, hoe lekker ook, speelde vanavond niet de hoofdrol. Dat waren Laura en ik. Ken je dat, dat je mond zo over loopt van dingen die je nog wilt zeggen dat er drie gesprekken tegelijk worden gevoerd, dat je ogen tranen van enthousiasme, dat je bijna spierpijn krijgt van die verschrikkelijk grote glimlach die er om je mond zit.

Om 21.00u waren we uitgegeten, maar nog lang niet uitgepraat, dus liepen we de toeristische route (over het Binnenhof) naar het Plein om vervolgens neer te ploffen op een fijn verwarmd terras met goed uitzicht over het plein. Tussen de hilarische gesprekken met daarin uitspraken die Samantha van Sex and the City niet hadden misstaan, de Nieuw Zeelandse Sauvignon Blanc en de Van Dobben bitterballen door, spotten we Maxime Verhagen. En, gezellig dat we waren, probeerden we ook nog een glimp van onze Minister President op te vangen, helaas mislukt, maar mocht de pret niet rukken.

Het was zo’n avond waarop je grote plannen maakt voor reizen naar New York en Roadtrips door Europa, zo’n avond waarop ineens alles mogelijk blijkt. Zo’n fijne avond zonder zorgen voor de dag van morgen. Zo’n avond die je gewoon eigenlijk het liefst iedere avond zou hebben.

Liefs,

>LISTS: Why?

>Photobucket Photobucket

– Waarom zijn groenten en fruit zo ontzettend duur? Voor het geld dat ik uit geef aan gezonde voeding zou ik iedere maand een nieuw paar Louboutins kunnen kopen! Waar blijft de Burgertax die de fruitsubsidie bekostigd?

– Waarom stel ik altijd de moeilijke (maar leuke) dingen uit terwijl ik weet dat ik me honderdduizend keer beter voel na het doen van het moeilijke (maar leuke) ding? En waarom weet ik dat al minstens tien jaar en waarom blijf ik het 99 van de 100 keer gewoon doen?

– Waarom word ik na het doen van de uitspraak ‘m’n huid ziet er goed uit, op een paar mee-eters na’ de volgende dag wakker met een grote kraterkop? Het bewijs stond vanmorgen op Twitpic, maar eh.. voor nu verschuil ik me toch liever onder mijn camouflagestift, fijne lichtval en de camera van m’n MacBook die te stom is om door mijn camouflage heen te kijken.

– Waarom hoor ik nu niks van de belastingdienst? Ik wil m’n teruggave van 2010 eigenlijk NU wel ontvangen.

– Waarom ben ik zo’n ei dat drie keer achter elkaar de verkeerde pin invoert als ze op haar Rabobank wil inloggen? Waarom kun je bij de Rabobank niet gewoon telefonisch een nieuwe pin aanvragen? Waarom maak ik na vier dagen met een geblokkeerde pin nog steeds geen tijd om een bezoek aan de Rabobank te brengen?

– Waarom is het van dat grauwe grijze weer als ik toch duidelijk heb gevraagd om zon en stralende blauwe luchten?

– Waarom heb ik na tweeëntwintig jaar nog steeds niet geleerd om nee te zeggen?

– Waarom zeur ik soms zo veel?

– Waarom is het vandaag 18 mei in plaats van 6 juni, ik wil nu zonder internetverbinding, hell, zonder telefoonverbinding op een strandbedje in de zon liggen.

– Waarom ben ik eigenlijk zo perfectionistisch en tegelijkertijd zo verschrikkelijk chaotisch?

– Waarom zit ik 18 jaar na dato nog steeds in de Waarom-fase?

Liefs,

>SHOPPING: Sunglasses

>

Photobucket
Photobucket
Photobucket

Ik stond met drie tassen in mijn hand, m’n Carrera zonnebril op m’n hoofd (ook al scheen de zon niet), ik stond op één been te balanceren omdat ik nog iets uit de auto moest halen en bukken. Mijn bril viel van m’n hoofd en ik verloor m’n evenwicht, mijn andere been raakte de grond en krak, m’n zonnebril in heel veel stukjes. Zelfs het montuur is gruwelijk gebroken. Onoperabel noemen ze dat.
Om de pijn te verzachten en niet meteen in een paniekaanval uit te barsten beloofde ik mezelf vanmiddag gelijk een nieuwe zonnebril te mogen kopen. Iets wat ik eigenlijk al maanden wil doen, maar waar nu wel een goed excuus voor is.
Onze opticien in het dorp is de beste en laat mij gewoon drie modelletjes op zicht meenemen, omdat ik nu eenmaal niet kan kiezen zonder mama’s mening en… ik vraag me ook eigenlijk wel ernstig af, wat vinden jullie nu het leukste staan?
De klassieke aviators van Ray Ban, het hippe modelletje van Prada of de Wayfarer van Ray Ban? Ik probeer al een tijdje de voor en nadelen tegen elkaar af te wegen, zo kunnen de Prada en de Wayfarer in m’n haar gedragen worden, iets wat ik toch wel fijn vind. De aviators zijn zo klassiek dat ik ze over 20 jaar nog kan dragen (als ‘ie met mijn onhandigheid dan nog leeft!)
Welke ik het leukste vind staan? Ik heb ze nu zo vaak gezien dat ik het echt niet meer weet. Wat vinden jullie? Jullie mogen nog tot kwart voor drie vanmiddag je mening geven, dan moet ik mijn beslissing maken en dan hoor ik liever niet meer dat je de Wayfarer leuker vind als ik de Aviator gekozen heb want dan ga ik WEER twijfelen ;-). Haha nee hoor, zo desperate ben ik nu weer ook niet!

(Ik kom er trouwens net achter dat dit niet de officiele Wayfarer is, hij is net iets anders.. maar hij staat wel leuk, toch.. dus maakt dat uit? Niet echt volgens mij.)


Conclusie: Ik ben in de auto gesprongen en veel te hard naar winkelcentrum in de buurt gereden, de echte Wayfarer gehaald and it is mine!!!!!

Photobucket
Super bedankt voor al jullie lieve reacties!!!!!

Liefs,

Annemerel
Follow my blog with bloglovin