Annemerel.com

>SHOPPING: In search of the perfect bikini

>

Photobucket
één van mijn favoriete bikini’s in hoogtij dagen

Twee jaar geleden had ik een goed, ik kocht drie bikini’s in nog geen twee weken tijd, alle drie bij de H&M, alle drie nog steeds favoriet. Maar de keerzijde van veel zon-uren? Je bikini’s zijn binnen afzienbare tijd verteerd. Jammer, maar helaas.. de bikini’s van twee jaar geleden, die ik toen voor nog geen twintig euro per stuk kocht, verkeren op dit moment in alles behalve de nieuwstaat die ze hadden in hun hoogtij dagen.

Dus ik ben sinds april 2010 op zoek naar vervanging voor mijn geliefde bikini’s. Ik heb uren zwetend in het pashokje bij de Bijenkorf gestaan, ik heb meermalen mislukte bestellingen bij de H&M gehad, ik heb iedere bikini-afdeling van ieder (internationaal) warenhuis meermalen gezien, ik zoek online via de meest uiteenlopende websites, met als resultaat, niets.

Wat mijn probleem is? Ik heb nogal wat eisen.

Met m’n topje ben ik zo moeilijk nog niet, ja het moet een bandeau bikini zijn, want ik wil geen bandjes in m’n nek, maar daar houden de eisen ook wel een beetje op. Het broekje echter, is een ander verhaal. Het broekje mag niet te groot zijn, maar ook zeker niet te klein. Hij moet strak om m’n achterwerk heen zitten, maar mag in de taille niet te strak zijn, want hij mag m’n huid/vet op m’n rug niet omhoog duwen (grootste eis!!!). Het broekje mag van voor niet te hoog zijn, maar ook niet te laag want ik hoef geen Britney anno 2004 kruis.

En dan de kleur / het motief. Ik wil zo graag een bikini in Baywatch rood, maar zwart is ook prima hoor. Waar ik absoluut niet van hou? Suffe motiefjes of kleine bloemetjes, maar aangezien momenteel de nood nogal hoog is maakt dat me eigenlijk niet eens zo heel veel meer uit. Over drie weken ga ik op vakantie en dan wil ik een bikini. Nee dan wil ik geen bikini, dan moet ik een bikini.

Helpen jullie zoeken?

Liefs,

>DIARY: Lazy sundays are the best

>

Photobucket

Ik hou van vrije zondagen. Ik voel me nooit schuldig als ik niet zo productief ben op zondag. Ik lag vandaag in bed met m’n nieuwe boek (het eerste niet informatieve boek waar ik in 2011 al meer dan 30 bladzijde in gelezen heb!), ik banjerde door het huis in een oude uitgelubberde pyjama broek. Ik draaide wat wasjes, liep nog even met de stofzuiger door het huis, genoot van vier aardbei festini waterijsjes, deed een paar buikspieroefeningen in bed bij gebrek aan zin om buiten even een rondje te rennen met twee bloedende blaren op mijn enkels. Ik luisterde naar Elbow en Adele, schreef een paar blogjes voor aankomende (drukke!) week, zocht twee uur lang tevergeefs naar bikini’s op internet en besloot tegen zessen in de auto te stappen en richting het ouderlijk huis te rijden voor een heerlijk zondagsmaal van mama..
Kijk, dat zijn nog eens zondagen!
Liefs,

>21Days: Final

>

Inmiddels is m’n cleanse alweer een paar dagen geschiedenis en nu willen jullie natuurlijk allemaal weten.. Was het nu echt zo’n succes?

Ja en nee.

Ja het was een succes want…
– Ik ben eten op een heel andere manier gaan waarderen. Als ik nu een kopje cappuccino drink denk ik oh wat verschrikkelijk lekker, genieten! Als ik een klein hapje vlees proef ben ik al gelukkig en heb ik genoeg. Een warm broodje met een beetje olijfolie zie ik als een hoogtepunt, hoewel een macaron van de koks van Elzenduin daar eigenlijk nog wel ruimschoots overheen gaat. Ik kan veel meer van de dingen genieten.

– Ik heb op een migraine aanval na geen hoofdpijn gehad en geen ibuprofen hoeven slikken, zelfs niet tijdens m’n menstruatie, terwijl ik normaal niet eens in bed kan liggen zonder ibuprofen tijdens mijn maandelijkse periode. Nou, dat is dus best wel bijzonder. Natuurlijk heb ik wel pijn gehad, maar het was niet ondraaglijk. Ik denk dat het wel belangrijk is dat ik me aan een aantal regels van de cleanse enigszins zal blijven houden. Op m’n verjaardag had ik om 15.00u namelijk al barstende koppijn na 1,5 glas witte wijn en was ik genoodzaakt om een pilletje te slikken wilde ik de avond nog een beetje gezellig doorkomen.

– Ik ben veel minder moe. Normaal lag ik echt gewoon tot 10.00u in m’n bed, nu sta ik tussen acht en negen op en voel ik me uitgerust. Ik heb veel meer aan m’n dag op deze manier.

– Ik heb veel nieuwe dingen leren eten. Een Green Smoothie met amandelmelk vond ik altijd maar eng, nu denk ik, meisje meisje meisje toch, wat is daar nu eng aan? Het is heerlijk! Soja yoghurt met vruchtjes en boekweit crunch vond ik ook maar een smerig idee, niets is minder waar, m’n favoriet! En ik heb nog nooit zo veel lekkere salades gegeten!

– Ik heb veel geleerd. Ik denk nu wel zo ongeveer precies te weten wat mijn lichaam wanneer nodig heeft. Zo kan ik prima ontbijten met een Green Smoothie, als ik daarna maar wel binnen drie uur lunch, anders krijg ik honger, en zodra ik honger krijg gaat het fout want dan krijg ik hoofdpijn. Als ik zes eetmomenten op een dag zou moeten inroosteren dan zou ik het beste om 9.00u kunnen ontbijten, om 12.00u lunch, om 15.00u een banaan, om 17.00u een grote rijk gevulde salade, om 20.00u een grote hand ongebrande notenmelange en om 22.00u nog iets van een rawfoodbar. Maar goed, dat ben ik met m’n gekke werktijden!

Nee, het was niet alleen maar rozengeur en maneschijn. 
– De dag na m’n verjaardag was ik alles wat ik in drie weken was afgevallen (2,5 kilo) in één keer weer aangekomen. Okee ik had me ook wel laten gaan, maar het was nu net alsof die drie weken een droom waren geweest en dat ik nu weer terug was in de echte wereld waarin ik dus niks was afgevallen. Kijk het ging me niet om het afvallen, maar dit laat wel zien hoe beperkt het resultaat is. Je kunt eigenlijk niet zondigen en op het zelfde ‘schone niveau’ blijven. Nu, twee dagen later, is er slechts drie ons af. Het was dus niet gewoon eventjes een uitschieter.

– Tegen allergieën heeft het niet gewerkt. Ik krijg nog steeds spontaan bultjes en jeuk en laat mij met een stofdoek door het huis gaan en ik beland in een soort van allergische coma.

– M’n huid is er ook niet echt van opgeknapt. Ik heb op het moment geen vreselijke onderhuidse puistjes, maar dat heb ik ook meestal niet in het midden van m’n hormonale cyclus. Ik heb nog steeds erg veel mee-eters en wat dat betreft is er dus niks veranderd.

– Er zijn werkelijk momenten geweest, vooral in het begin, dat ik dacht.. oh mijn God Sushi, scrambled eggs, Ben & Jerry’s, Chips, ik MIS jullie zo, waar zijn jullie nou?! Dat ik er zelfs van droomde en dat ik diep ongelukkig wakker werd omdat ik wist dat ik de hele dag weer nee tegen dingen moest zeggen. Dit was wel echt in het begin hoor, maar moet toch wel gezegd worden..

– Uit eten gaan met mensen die een normaal eetpatroon hebben is een ramp! Door m’n werk in de horeca weet ik zelf hoe vervelend het soms is om precies aan de dieetwensen te voldoen, laat staan die gekke dieetwensen van mij.. Geen dierlijke producten, geen gluten, niet gekookt, geen suiker…

Of ik het nog eens zou doen?! Ja! Maar dan wil ik misschien nog wel ietsjes strenger voor mezelf zijn en ook de niet eetaspecten van de cleanse uitproberen zoals droogborstelen, mediteren en misschien zelfs wel zo’n gekke klysma. Maar dat is voor de toekomst, nu ga ik eerst weer eens wat meer onbezorgd genieten. Ik denk dat er nog genoeg dagen zullen zijn dat ik volgens de regels van de cleanse zal eten (twee a drie per week denk ik), gewoon omdat ik me er goed bij voel, maar er zullen ook dagen zijn dat ik mezelf een broodje met scrambled eggs gun of een berg sushi waar heel Japan van kan eten!

Liefs,

>LOVE: May I present to you… my birthdayPRESENTS!

>

Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Ik hou van cadeautjes. Geven of krijgen, het geeft allebei voldoening, toch? Op een compleet verschillende manier. Maar eh, een mooie lach zien verschijnen op het gezicht van iemand die je lief is, tijdens het uitpakken van een door jou zorgvuldig uitgezocht cadeau, priceless! Goed, ik zal niet ontkennen dat ik toch ook wel heel erg leuk vind om zelf cadeautjes uit te pakken.
Dit jaar waren er eigenlijk geen verrassingen, het cadeautje van m’n vriend zocht ik bij Tiffany’s uit op m’n verjaardag zelf, de tas van m’n zusje en m’n broertje wist ik niet, maar toen ik het tasje van de Bijenkorf zag wist ik het gelijk (wat iedereen heel bijzonder vond omdat ik het slechts één keer over de tas gehad had, weken geleden, en niet eens op een ‘die wil ik hebben’ manier, ik heb gewoon een zesde zintuig voor cadeaus raden). Het cadeau van m’n oma zocht ik ook uit op m’n verjaardag en de ring die ik van m’n ouders kreeg werd een week eerder in Berlijn uitgezocht.
Of cadeaus krijgen daardoor minder leuk wordt? Welnee! Ik krijg in ieder geval precies wat m’n hartje begeert. Goed, dat kwam er materialistischer uit dan bedoeld, maar jullie begrijpen m’n punt toch?
Wat jullie nu precies op die foto’s zien? Het eerste cadeautje is het parelarmbandje van Tiffany’s van m’n vriend. Vorig jaar kreeg ik de drie zilveren armbandjes, dit jaar koos ik voor het bijpassende parelarmbandje. Lang heb ik getwijfeld tussen een bijpassende ketting en dit armbandje, totdat m’n vriend zei.. ja die ketting draag je niet iedere dag, ik geef je liever iets wat je gewoon iedere dag draagt. Nou toen was de keuze snel gemaakt natuurlijk (waarom zei hij dat geen half uur eerder? Waarschijnlijk gunde hij mij m’n momentje in Tiffany’s gewoon heel erg!)
Het tweede cadeautje is een luchtje wat ik van m’n oma’s geld gekocht heb. Van Ladurée, van de macarons inderdaad. Het is eigenlijk een luchtje voor in huis maar ik vind dat je het ook gewoon op je kleding kunt spuiten, zolang je maar niet meer dan twee pufjes neemt, dan ga je namelijk de rest van de dag als wandelende parfumstok door het leven.
De tas is van de Bijenkorf en kreeg ik van Roos en Felix. In eerste instantie dacht ik, super leuke strandtas. Maar vanmiddag nam ik hem mee toen ik naar de fruithal ging en toen kwam ‘ie toch eigenlijk ook wel heel erg goed van pas. Hij is echt groot! Strand/Boodschappentas dus! Ik zeg, deze zal van de zomer VEEL aan m’n arm bungelen.
En ten slotte de Arty ring van Yves Saint Laurent van m’n ouders. We liepen op de Kurfurstendamm in Berlijn langs Yves Saint Laurent en ik zei, ik wil naar binnen, ik heb een ring gezien en ik wil kijken of ze hem hebben. En ja hoor, ze hadden hem, en nog goedkoper dan dat ik dacht ook! Ik paste hem eerst met blauwe stenen, maar dat was toch niet zo praktisch, toen ik de witte om m’n vinger deed was ‘ie gelijk helemaal van mij. Hij is werkelijk waar prachtig. Ik kan niet stoppen met staren naar m’n handen..
Zo en nu mag ik gaan sparen, want volgende maand is m’n vriend jarig en dan moet ik natuurlijk een minstens zo leuk cadeau voor hem hebben. Gelukkig zijn mijn ouders, broertje, zusje en oma in 2012 pas weer jarig, hoef ik me daar in ieder geval geen zorgen over te maken ;-)

Liefs,

>DIARY: 22!

>

Mensen zeggen wel eens dat ze zich eenmaal volwassen niet meer ‘jarig’ voelen. Nou, met twitter, facebook, whatsapp en sms van ’tegenwoordig’ is er dus echt geen ontkomen meer aan. Hoe kun je je nu niet jarig voelen als je iPhone gedurende de hele dag minstens één keer per tien minuten trilt  en één van z’n vrolijke toontjes uit zijn repertoire tevoorschijn tovert. Soms denk ik wel eens ik heb niet zo heel erg veel vriendinnen, maar op je verjaardag kom je er dan achter dat er toch wel een hele hoop mensen zijn die daadwerkelijk een soort van aan je denken. Geen vrienden of vriendinnen die je dagelijks over de vloer hebt, maar wel mensen die weten dat je bestaat, zelfs weten dat je vandaag jarig bent (dat dat ook kan komen door een berichtje van Facebook terzijde natuurlijk), maar het feit dat zij de moeite nemen om je te feliciteren.. dat geeft toch best wel een heel erg fijn, warm en vooral jarig gevoel.

Ik voelde me gister dus jarig, de hele dag. Ik had zelf nog niet eens door dat de klok twaalf uur had geslagen en m’n eerste sms was al binnen, van Ashley. Ik opende twitter en zag een rits aan felicitaties binnen komen en zo ging dat dus door.

Om acht uur werd ik wakker. Het zouden eigenlijk scrambled eggs op een vers bruin waldkorn pistolet worden, maar m’n eieren (acht stuks) waren over de datum en hoewel de supermarkt tien stappen bij onze voordeur verwijderd is, vond ik het wel goed. Ik zou heel de dag al los gaan, kon ik beter gezond (en lekker) beginnen. Green Smoothie tijd dus. Heerlijk.

M’n 5K hardlopen sloeg ik ook niet over, maar eh, dat ging dus bagger. Ik kreeg zo veel last van zere hielen, zo’n wrijving met je sok, de pijn die je hebt als er een blaar gaat ontstaan. Toen ik thuis kwam trof ik een bloedbad in beide schoenen aan. Twee blaren op precies dezelfde plek op beide hielen. Au! Nou m’n schoenen zijn gelukkig wel gelijk doorleeft, het ‘nieuwe’ is er nu wel van af (en dat wilde ik ook dus geluk bij een ongeluk!) Hinkelend op m’n UGGS wondgaasjes en leukoplast gekocht bij de drogist even verderop in de straat gekocht en me klaar gemaakt voor een fijne dag :).

We reden naar Amsterdam, Brasserie Dauphine om precies te zijn. Het was zo fijn om eindelijk weer eens aan tafel te zitten en te kunnen bestellen wat ik wilde. Gewoon een slokje goede wijn te drinken, lekker oesters slurpen, genieten van een heerlijke Bisque, een zuurdesembroodje met een klein beetje roomboter en een halve kreeft met citroenmayonaise. De frietjes van m’n vriend wierp ik slechts een snelle blik op, maar die trokken niet echt m’n aandacht. Ook de Steak Tartaar was niet aan mij besteed, ik ben trots op mezelf. Na een half stukje Cheesecake waren we (was ik) klaar voor Tiffany’s.

Dus reden we naar de PC en mocht ik mijn ding doen. Ik paste het ene na het andere sierraad en koos uiteindelijk natuurlijk voor het eerste. Zo gaan dat soort dingen nu eenmaal. Als iets direct je blik vangt heeft dat meestal wel een reden, althans dat is mijn bescheiden redenering.

Bij Blue Blood een paar winkels verder zocht ik een cadeautje van het geld van m’n oma uit en tien minuten later liep ik huppelend met twee tasjes bungelend aan mijn ene arm, Remco aan mijn andere, naar de auto.

Tijdens het avondeten bij m’n ouders heb ik zoveel gegeten dat ik op een gegeven moment me niet eens meer kon herinneren dat ik juist drie weken als vegan, glutenvrij en vrijwelsuikervrij persoon geleefd had. We aten risotto (en ik schepte drie keer op), witte vis met Italiaanse kruiden en een heerlijke salade (met m’n favoriete caesardressing). En als toetje, hadden we hazelnoot schuimgebak van Maison Kelder, met een kopje cappuccino !!! Ja als we dan toch aan het zondigen zijn.

Om half tien reden we richting casa di Annemerel & Remco en haalde we onderweg vriendinnetje en collega Loes op. Het plan was eigenlijk feestje bij ons en daarna een paar dansjes, maar het werd net eventjes iets anders, maar daarom niet minder leuk (en makkelijk voor mij). We stapten niet veel later in de taxi waar Lindsey, Thomas en Jim al in zaten en reden richting de Whoosah, waar collega Nathan een feestje had georganiseerd. Daar zou ik eigenlijk aan de water gaan (ik had namelijk van dat 1,5 glas wijn tijdens de lunch al een soort van kater gecreëerd), maar dat liep toch net iets anders. Ik bestelde één malibu met ijs omdat me dat deed denken aan de feestjes van vijf jaar geleden, maar daarna werd er ineens Passoa met ijs voor me gehaald. Ik voelde me net zestien, hoewel ik dat absoluut niet dronk toen ik zestien was, maar de naam Passoa staat gewoon voor zestien.

De helft van de aangeboden drankjes heb ik afgeslagen en ik dronk heel veel flesjes water. Ik belandde in een soort van roes waarin ik me absoluut niet aangeschoten of dronken voelde, slechts heel erg gelukkig.

Om half twee deed ik iets wat ik nou net beter niet had kunnen doen. Midnight Chinese. Kijk ik kan tegen mezelf zeggen neem drie hapjes bami, en paar stukjes koe lo kai en een paar dimsums, maar ik luister daar niet naar. Dus uiteindelijk zat ik een uur later met een vreselijk ontploffingsgevoel in de taxi. De hele bende van ellende ging op uitnodiging van m’n vriend nog gezellig mee naar huis voor een glaasje bubbels, maar uiteindelijk stapte hij direct zijn bed in en lag de rest half slapend op de bank. Een kwartier later stond de volgende taxi voor de deur, was het feest echt voorbij en nog een kwartier later lag ook ik fris en met twee glazen Vitamine C bruistablet in mijn buikje in bed.

Het was mooi geweest :)

Liefs,