De man die me hielp was heel vriendelijk. Schonk me een kopje thee in, nam zichzelf niet al te serieus. Nee het gesprek verliep eigenlijk prima en na een uur stond ik buiten en was ik een bedrijf rijker. Hoe mijn bedrijf heet? Annemerel, duh!

Omdat ik het maar gelijk goed aan wilde pakken reed ik gelijk naar de Rabobank om een zakelijke rekening te openen, want dat hoort er nu eenmaal ook bij. Ik werd geholpen door m’n tante en binnen een kwartier stond ik al weer buiten. Formulieren zijn opgestuurd, nu is het wachten totdat zij contact met mij opnemen.

Op weg naar huis haalde ik taart, want eh.. is er een betere reden om taart te kopen? Hazelnoot-slagroom-schuimtaart, mijn favoriete taart ever!

Ik ben nog steeds ziek-zwak-en-misselijk, maar ik heb wel een bedrijf en ik kan met een voldaan gevoel op de bank zitten vanavond. Met m’n MacBook, want eh.. nu ik een bedrijf heb moet ik natuurlijk ook wel gaan werken natuurlijk! Oh, en zorgen dat ik werk krijg!

Liefs,

Ik werd wakker om zeven uur, so far so good, maar toen mijn lichaam wakker begon te worden, begon er ook overal pijn te ontstaan. Keelpijn, oorpijn, buikpijn, hoofdpijn en m’n snot ging overal. Oh en dan als klap op de vuurpijl, overal jeuk. Netelroos. Oh yes. Maar ik had een to do list en als ik iets op m’n to do list schrijf, dan moet ik het ook doen. En dus stond ik op.

AU! Ik heb mijn eerste been nog niet uit bed gewerkt of ik voel dat ik o-ver-al spierpijn heb. En dat terwijl ik niet eens zo fanatiek gesport heb de afgelopen week. Algehele malaise, verschrikkelijk. Ik trek m’n been maar weer terug het bed in.

Om half negen poging twee. Maar eerst een ontbijt. Natuurlijk is net vandaag alles op. Geen eieren, geen yoghurt, de laatste kiwi en grapefruit zielig en verschrompeld. Kopje thee dan maar en ik zet m’n MacBook aan.

MacBook staat aan, maar daar is dan ook alles mee gezegd. Het eerste uur heb ik hem vijf keer aan en uit gezet, maar Safari wil niet werken. Ik heb alle software updates uitgevoerd, maar er gebeurd niks. Natuurlijk heb ik geen Firefox of Opera en nu zo zonder Safari kan ik het ook niet downloaden. Na precies 84 minuten doet Safari het uit het niets ineens weer en kan ik eindelijk aan het werk.

Op m’n to do list stond verder dat ik me vandaag zou gaan inschrijven bij de kamer van koophandel. Ik zoek het adres op van het filiaal in de buurt van mijn ouders, gewoon omdat ik de buurt daar wat beter ken. Ik rij er heen, in vijfendertig minuten, ik parkeer mijn auto na drie rondjes gereden te hebben en ik loop naar het gebouw. Hangt er een briefje op de deur, ‘Dit filiaal van de Kamer van Koophandel is vanaf heden gesloten. Wij zijn verhuisd naar “….” en bezoeken kan alleen op afspraak. ‘

Na-tuur-lijk. Het dichtst bij zijnde andere filiaal is in Den Haag, op de Koningskade, volgens mijn nieuwe TomTom zo’n veertig minuten verder. Maar ik had een plan en ik word nog ongelukkiger van opgeven dan van veertig minuten autorijden.

Maar de problemen hielden daar niet op natuurlijk. Na precies 39 minuten was ik op de plaats van bestemming en er was zelfs nog een parkeerplekje in de buurt. Loop ik trots met m’n chippas naar de parkeerautomaat, accepteert dat verschrikkelijke apparaat alleen muntjes en laat ik die nu net niet bij me hebben. In m’n auto vind ik nog een paar muntjes, negentig cent, genoeg voor een half uur.

Kom ik bij de Kamer van Koophandel zijn er drie miljoen wachtende voor me en is de verwachte wachttijd zo’n drie kwartier… ja en toen had ik het dus echt gehad.

[TO BE CONTINUED LATER TONIGHT]

Liefs,