Annemerel.com

>LISTS: Why we should be happy

>

Photobucket

Eigenlijk he, als je het allemaal eventjes zo objectief mogelijk bekijkt, dan hebben wij best wel wat redenen om gelukkig te zijn..

1. Het is zaterdag en de zon schijnt en het weerbericht geeft nog tot eind volgende week heel veel zon aan.

2. Over twee dagen is het 21 maart, lente! Nog maar twee dagen en de winter is officieel voorbij. Nu weet ik dat er mensen zijn die gelukkig worden van kou en nattigheid, maar ik weet ook dat een meerderheid een stuk gelukkiger wordt van zon en vogeltjes die fluiten.

3. We wonen in Nederland, of Belgie, en we hoeven ons zelfs volgens wetenschappers geen zorgen te maken over tsunami’s en er mag dan wel een heleboel onvrede zijn over de regering, ik denk dat we ons gelukkig moeten prijzen niet zo’n mafkees als Kadhafi aan de macht te hebben.

4. Het collegejaar zit er alweer bijna voor driekwart op. Nu weet ik dat niet iedereen studeert, ik zelf ook niet, maar eh.. betekent wel dat de zomervakantie ook steeds dichter bij komt. Kan natuurlijk ook zijn dat je geen wekenlang zomervakantie meer hebt, omdat je dus geen student meer bent, maar ik schat zo in dat acht op de tien van mijn lezers van de zomer op vakantie gaat, toch?

En nu nog eventjes wat redenen die specifiek voor mij gelden..


1. Mijn boekenkast is ingeruimd en mijn kledingkast gaat de goede kant op. Volgende week nog een bezoekje aan Ikea voor wat hangertjes en de rest kan worden ingeruimd.

2. Ik kan weer hardlopen. De blaren op mijn ene teen zijn verdwenen en die andere teen met de nagel die binnenkort geamputeerd gaat worden, daar loop ik gewoon doorheen!

3. Ik heb onverwacht een ochtendje vrij, om 16.00u word ik bij Elzenduin verwacht, maar eerder kan ik doen waar ik zin in heb! (hardlopen dus!)

4. Ik heb vanmorgen zo uitgebreid en lekker ontbeten dat ik denk dat ik nooit meer hoef te eten.. Een smoothie met banaan en grapefruit (geen topcombinatie, maar wel te doen!) twee waldkornbroodjes met scrambled eggs en een croissant en saucijzenbroodje vers van het bakkertje tegenover ons huisje. Ik zeg.. LEKKER!

En nu lieve mensen, ga ik de was ophangen, m’n hardloopspullen bij elkaar zoeken en naar het ouderlijk huis, lekker rondje hardlopen met m’n zusje en nog even genieten van het zonnetje in de tuin!

Liefs,

>DIARY: Finally Moving

>

Photobucket
Photobucket
‘Eindelijk verhuizen?’ Denken jullie waarschijnlijk.. ‘dat deed je toch ruim een maand geleden al?’ Eh, ja dat klopt. Ik slaap al ruim een maand niet meer thuis, maar m’n spullen.. die versleepte ik nog steeds heen en weer. Mijn kleine autootje is momenteel uitgegroeid tot een soort van camper, een kleedhok.. zes paar schoenen, verschillende jasjes, broeken, tassen, topjes, allemaal geheel op Annemerelwijze door mijn auto verspreid natuurlijk.
En eigenlijk was ik dat wel een beetje zat, want ik voelde me eigenlijk nergens thuis, de plek met de meeste spullen van mij was m’n auto! Goed, vraag je je natuurlijk af, waarom ben je niet eerder verhuisd? Goede vraag, uitstekend zelfs. Maarrrr ik heb ook een goed antwoord, het huis was nog lang niet klaar, ik ging op vakantie, we moesten allebei werken met een verschrikkelijk rooster waardoor we nooit tegelijk vrij waren..
Maar vanmorgen werden we wakker en beseften we.. Rem is heel de dag vrij, ik hoef pas om 16.00u te werken! Dus op naar het ouderlijk huis, samen met mama de laatste dozen ingepakt, m’n vader en Rem de auto volgeladen met dozen en op naar Den Haag. Inmiddels heb ik de boekenkast ingeruimd.. het bed kan ik nog niet in, want daar staan de (eerste zes) dozen voor mijn kledingkast. Ik mag helaas nu alweer op gaan schieten en richting m’n werk, Rem gaat mijn kleding uit de dozen halen en de kast inruimen. Of ik daar vanavond blij van word? Ik zou het niet weten.. maar het is een leuk experiment, haha!
Fijn weekend! Mijn werkweek gaat nu pas ECHT beginnen ;-)!
Liefs,

>OUTFIT: She loves to bare her legs when everyone else is still covered in wintercoats

>

Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Bij het eerste straaltje zonlicht gingen bij mij altijd de kleren uit en de bikini aan. Helaas heeft het appartement waar ik met m’n vriend woont slechts een postzegel balkonnetje, op het oosten. Niet echt de plek om te zonnebaden dus.

Gelukkig ben ik nog altijd welkom bij casa di mamma e papa, en aangezien ik gisterochtend toch naar de huisarts moest dacht ik, waarom ook niet, even lekker ontspannen in de tuin. De bikini is nog niet van stal gehaald, die zit namelijk nog steeds in een van m’n verhuisdozen, die in m’n oude kamer staat. Eerlijk gezegd ben ik nog steeds niet verhuisd, er is gewoon geen tijd voor en met die ene doos die ik in m’n auto per keer kan verslepen schieten we natuurlijk ook niks op.

Wat ik dan wel droeg? M’n favorieten yet literally breathtaking engelenjurkje van ASOS, I LOVE it. Als ‘ie wat lekkerder zou zitten zou ik er in wonen, maar ik heb zelfs sterke handen nodig om de rits dicht te krijgen.. But I don’t care, we’re still very deeply in love.

Jurkje ASOS, Jasje H&M Garden Collection, Schoenen Filippa K, Tas Lanvin, Oorbellen Chanel, Zonnebril Ray Ban Vintage

Liefs,

>GRAZIA: The Ultimate Grazianista

>

De Grazia Insiders hebben deze week een super spannende opdracht gekregen.. laat zien wat jij verstaat onder de ultieme Grazianista. De beautybloggers konden de beautylook van een Grazianista laten zien, de fashionbloggers de outfit. En ik, de lifestyle/personal blogger, dan? Ik heb er de annemerellook van gemaakt, omdat ik er van overtuigd ben dat ik een echte Grazianista ben.

Liefs,

DEAR DIARY: The day(s) after

Gisterochtend durfde ik m’n bed bijna niet verlaten, bang voor spierpijn. Maar in tegendeel, ik had nergens last van. Natuurlijk had ik beter moeten weten, die spierpijn zou later wel komen. Het begon al een beetje net na twaalven, maar ik zou met m’n zusje gaan hardlopen en dus negeerde ik de pijn.

 

Met m’n zusje hardlopen was nog veel leuker dan ik van te voren dacht (en ik had er al een hele positieve voorstelling van, kun je nagaan!). Ik ben niet zo van de rustige opbouwschema’s die je eigenlijk zou moeten doen. Ik denk ook, dat je best een paar lessen over kunt slaan als je conditie niet al te slecht is. Dus we liepen vijf keer vijf minuten met iedere keer een wandelminuutje tussendoor. Het ging niet vanzelf, maar je moet je zelf ook over dat punt heen pushen, en m’n zusje leek het wel te redden. Ze wist er zelfs nog een minuutje sprinten uit te persen in haar laatste vijf loopminuten.

Ik had het zelf ook naar m’n zin, want ik ging sprintjes trekken. Normaal heb ik daar een hekel aan, maar op deze manier was het leuk. Het werd pas minder leuk, toen ik thuis m’n schoenen uit trok.

M’n rechter grote teen, en m’n linker ’tweede’ teen waren er dramatisch aan toe. De ’tweede teen’ had een enorme blaar on top en onder m’n nagel. M’n rechter grote teen had een dode nagel en was gewoon heel erg pijnlijk.

’s Avonds hadden we een moeder-dochtersdate in Scheveningen. Eerst heerlijke sushi gegeten en daarna naar de Gooische Vrouwen film. Nou lieve mensen, ik heb gehinkeld, gestrompeld, ik wist gewoon niet hoe ik mezelf te voet moest verplaatsen. Spierpijn begon natuurlijk ook op dat moment kei hard door te komen, maar dat maakte me niet zo veel uit, over die tenen maakte ik me iets meer zorgen. De film was overigens ontzettend leuk! Ik was nooit echt die hard Gooische Vrouwen fan, maar deze film was nog geen seconde vervelend. Echt een aanrader!

Goed vanmorgen sprak ik m’n eerste woorden in bed, tegen de assistente van de huisarts. Ik wilde een afspraak, en wel as soon as possible. Dus twee uur later zat ik de wachtkamer, vijfenveertig minuten later mocht ik eindelijk naar binnen. Mijn geweldige (geen greintje sarcasme) huisarts vertelde me dat m’n rechter grote teennagel volledig verwijderd zal moeten worden. Geen klein stukje, niet voor de helft, nee helemaal. Ik schrok natuurlijk, want die twee prikken die dan in m’n teen mogen zijn echt hels, ik heb het al twee keer eerder mee mogen maken en echt, herinneringen die ik zo snel mogelijk wil vergeten.

Ineens viel m’n pijn toch wel mee en m’n afspraak staat dus ook pas op 8 april. Ik bedoel, nu heb ik nog drieenhalve week om hier onderuit te komen. Ik ben niet alleen bang voor de excruciating pain. Ik maak me ook een beetje zorgen over de zomer, want zo’n teennagel is natuurlijk niet in een paar maanden terug gegroeid.

Eigenlijk is dit allemaal erg zielig, ik wed dat er miljoenen mensen zijn die graag zouden willen dat hun problemen zouden worden opgelost door slechts het verwijderen van een teennagel.. Relativeren is goed,  ik ben nu al op zoek naar hard roze pleisters, lak ik m’n nagels dezelfde kleur, zet ik misschien nog wel een trend.

I’ll be fine!

Liefs,