>
Liefs,
>
Liefs,
>
Ik zat Front Row, wat het geheel natuurlijk extra spannend maakte. Tegenover me zaten Karin Swerink (Hoofdredactrice Glamour) en Rinke Tjepkema (Fashion editor Grazia), overal om me heen zaten mooie mensen met iPhones en BlackBerry’s en Camera’s in de aanslag, het voelde heel erg echt.
De muziek begon, de lampen gingen aan, ik was spontaan mijn camera crisis vergeten want met dit licht ging alles prima! Wat we zagen? Kleur! Geen felle kleuren, maar de hoeveelheid zwart was minimaal. Veel blauw en rood, wat paars en aardetinten. Soepel vallende stukken, alles heel erg draagbaar. Behalve de hakken, die vielen ook bij een van de modellen niet in de smaak, want die trok ze halverwege uit (jammer dat dat aan de andere kant gebeurde en dat ik daar dus eigenlijk helemaal niks van heb mee gekregen!).
Vernieuwend? Niet echt. Maar dat hoeft niet, dit is het kleine zusje, dit moet draagbaar zijn. Het vernieuwen moeten ze maar lekker aan grote zus overlaten.
Liefs,
>
M’n fashionweek ontmaagding zit er op. En ik wil nooit meer iets anders. Kunnen we dat misschien soms even regelen?
Natuurlijk vertrok ik veel te laat van huis, want ik had ’s ochtends een spannende aankoop gedaan (iMac!!!) en daardoor was ik een klein beetje de tijd vergeten. Stond ik bij de stoplichten, kwam ik er achter dat ik m’n visitekaartjes vergeten was. U-turn gemaakt, bijna drie ongelukken veroorzaakt (grapje) en tien minuten later weer verder waar we gebleven waren.
Oh ja tanken dat moest ook nog, begon dat vervelende lampje zelfs te knipperen. Ik gooi dat ding vol, zie met pijn in mijn hart het schrikbarend hoge bedrag, loop naar de kassa, is er een klein probleempje, de meneer voor mij heeft per ongeluk mijn bedrag afgerekend. Kan gebeuren natuurlijk, maar op dit moment kon ik daar niet echt veel respect voor opbrengen. Ik zuchtte dan ook een aantal keren erg diep (wat de andere klanten ook opviel).
Verder verliep m’n reis voorspoedig, zondere enkele file, en dat in de spits! Bij Sloterdijk ging het echter fout. Ik wilde in de P+R, maar had het adres van het station ingevoerd. Bij het station aangekomen, kon ik natuurlijk de P+R niet vinden, dus hup nieuw adres erin, het adres van de Qpark voor het westerpark. Twee tientjes duurder, maar eh.. I had a show to catch!
De Westergasfabriek was voor mij de hemel. Zo veel mooie mensen, zoveel mensen die ik kende van gezicht, maar die mij natuurlijk helemaal niet kende. Best vreemd, ik heb het idee dat ik ze ken maar zij hebben geen flauw benul wie ik ben. Gekke situatie eigenlijk, toch? Al snel zag ik Debbie en Joyce die ik kende van de Grazia Insiders en direct was ik niet alleen meer. Niet dat ik me een moment alleen voelde, want mensen kijken was vanavond dus gewoon echt fantastisch!
Het was nog een beetje aftasten, met m’n camera, welke instelling kan ik het beste gebruiken? Met de honderdduizend dingen die ik bij me had en die ik continu ‘kwijt’ was. Met het feit dat ik gewoon tussen de fashion-incrowd van Nederland liep.. Ja, het was bijzonder.
Om half elf zat ik weer in m’n auto, een uurtje later was ik thuis. Geflitst en wel, maar daar wil ik nu liever niet over nadenken. Oeps. Morgen met de trein, zal me leren.
Liefs,
>
Vandaag staan SIS by Spijkers & Spijkers en Bas Kosters op het programma, m’n outfit ligt al klaar, de nagels zijn gelakt. De batterij van m’n camera zit voor de zekerheid nog even in de oplader. M’n SDkaartje wordt as we speak leeggemaakt. M’n rode lippenstift wacht angstvallig op het moment dat het mij in een schattig clowntje mag veranderen, m’n business cards zijn er klaar voor. M’n tas is nog wel een grote chaos, evenals mijn kamer na het doorpassen van m’n hele kledingkast.
Maar ik ben er klaar voor. Nu nog hopen dat ik levend aankom, dit keer helemaal alleen met m’n kleine autootje door de spits naar Amsterdam, ik heb wel eens voor minder hete vuren gestaan.
Liefs,