>
Rara wat is
dit…? Twitteraars zullen het antwoord misschien al wel weten, maar de rest zal waarschijnlijk een beetje in het duister tasten..
dit, jongens en meisjes is nou een wortelkanaalbehnadeling. Een wortelkanaalbehandeling bij mij die ik zelf live heb mogen meemaken via de videocamera die op mijn mond gericht stond.
Jullie weten vast nog wel dat ik van de winter best wel last van mijn kies had. Vorig jaar zomer heb ik een vulling in een kies gekregen, maar in plaats van dat het probleem daarmee was opgelost, kreeg ik steeds meer pijn in mijn kies. Op de foto’s was niks te zien, het enige wat ze zagen was dat mijn tanden waren afgesleten en dus trok men de conclusie dat ik gewoon een knarsetander was. Eerlijk gezegd heb ik het misschien ook wel een klein beetje naar die prognose gestuurd, het enige wat ik hoefde te doen was happen en ’s nachts met een dingetje slapen.. geen prikken, geen tangen, niks engs hoefde er aan te pas te komen.
Toen ik twee maanden met het bitje had geslapen was de pijn plots verdwenen, maar zo’n twee weken geledne kwam het terug. Eerst kon ik het nog onderdrukken met zo’n drie pijnstillers per dag, ik dacht, dat gaat gewoon vanzelf wel weer over, net als de vorige keer. Maar al snel werd de pijn heviger. Ik werd ’s nachts wakker, kon de laatste nachten niet eens meer slapen (als ik mijn hoofd neerlegde deed mijn hele kaak pijn) en afgelopen donderdag was ik aan het werk, ik stond een gerecht aan een tafel uit te leggen toen de pijn ineens zo hevig werd dat de tranen in mijn ogen sprongen. Dat was de druppel, ik moest a la minuut naar de tandarts want zo kon ik geen moment langer meer leven.
Ik mijn moeder gebeld (de tandartsassistente) zij mij opgehaald, haar tandarts (die al vrij was) opgebeld om te vragen of hij alsjeblieft nog even wilde komen. Als een gek naar Scheveningen gereden (stond natuurlijk voor iedere stoplicht drie kilometer file) en het enige wat ik kon denken was ‘spuit me plat, spuit me plat, spuit me alsjeblieft compleet plat want dit…’ Nou als ik zo denk, prikkenangst, dan moet er wel heel wat aan de hand zijn.
Een uur heb ik in de stoel gelegen. Bleek nou, mijn zenuw was van de winter afgestorven, vandaar dat ik toen zoveel pijn had, toen hij eenmaal dood was had ik er geen last meer van. Maar dat rottige ding was nu dus gaan ontsteken en nu kon ik er dus echt niet meer onderuit. Wortelkanaalbehandeling.
Uiteindelijk vond ik het allemaal wel meevallen. Vergeleken met de pijn van die middag stelde die verdoving geen reet voor. Het duurde dan wel meer dan een uur en mijn iPod maakte spontaan geen contact meer met mijn oortjes waardoor ik al het boren hoorde, uiteindelijk was het best te doen. Onderweg naar mijn werk heb ik zelfs met mijn verdoofde bek nog een patatje weg weten te werken, ik had zo’n honger! Had de hele dag niks durven eten, dus was wel toe aan iets.
Lessen geleerd:
Minder snoepen, lolly’s laten voor wat ze zijn.
Beter mijn tanden poetsen.
Eerder naar de tandarts gaan.
Liefs,
Annemerel
