Annemerel.com

>Nathalie

>

Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket

Photobucket

Photobucket
Nu tweeënhalf jaar geleden zag ik haar voor het eerst, ze zat een paar tafeltjes verder in een college engelse grammatica. Op het eerste gezicht leek ze absoluut niet op te vallen maar haar in en in aardige persoonlijkheid was ze toch erg bijzonder, misschien was ze zelfs wel een klein beetje te aardig, liet ze zich te veel leiden, vond ze iets te veel goed.
Nu tweeënhalf jaar verder, allebei onze bachelor gehaald, herken ik Nathalie in niks meer terug. Ze heeft zichzelf geopend. Nog steeds aardig tegen iedere voorbijganger, maar nu ook met een eigen mening. Een idee waar ze in geloofd, wat ze verkondigd en wat ze volgens mij ook zeer zeker waar zal gaan maken. Ze straalt zelfverzekerdheid uit, zelfbewustheid. En natuurlijk geloof ik dat ze nog steeds wel eens een kleine paniekaanval heeft als ze alleen op haar kamertje haar toekomst overdenkt, maar hallo, wie heeft dat in vredesnaam niet? 
Ik heb gister een heerlijke middag gehad met Nathalie bij George W.P.A. in Oud Zuid. Even waanden wij ons in die wereld en toen het tegen vijven liep zeiden we tegen elkaar ‘voordat ik naar Amsterdam kwam om te studeren, had ik me Amsterdam precies zo voorgesteld’ We aten Steak Tartaar en Lamsrack, dronken een glaasje Sauvignon Blanc en eindigde met Cheesecake en Crème Brulee. 
Voldaan liepen we terug naar het Centraal Station, we bekeken nog een paar boten bij de Sail, al ging het alleen maar om het idee dat ook even meegemaakt te hebben. We seriously had the best afternoon :)
Liefs,
Annemerel

Antwerps

 

Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
We zouden iets leuks gaan doen, maar ik mocht niet weten wat. Ik moet zorgen dat ik een setje schone kleren bij me had en een tandenborstel was ook wel gewenst. De volgende dag zou ik niet voor twaalf uur kunnen werken, maar we bleven wel in Nederland.
Dat was het eerste plan dus, niet van mij maar van mijn vriend. Het originele plan viel een klein beetje letterlijk, maar ook zeker figuurlijk in het water. Wat het was, weet ik ook nog steeds niet, maar dat maakt niet uit. We zijn dinsdag een dagje en een nachtje naar Antwerpen geweest en dat moet minstens zo leuk als het originele plan geweest zijn.
Natuurlijk nam ik mijn camera mee inclusief een lege batterij, dus mooie foto’s zijn er helaas niet gemaakt. Mijn iPhone heeft mijn Spiegelreflex noodgedwongen moeten vervangen..
De dag ging in een roes voorbij, de details zijn allang weer vergeten. We reden naar Antwerpen, door mijn afleidende praatjes misten we ergens bij Rotterdam al een afslag, maar dat maakte niet uit. We lunchten bij Het Gebaar, Tartaar van Rund, Gebakken Langoustine, Carpaccio van Langoustine, Salade van Avocado en een dessert dat op zichzelf ook al meer dan genoeg zou zijn geweest. Een selectie van de kaart, alle vier de desserts in een ‘wat’ kleiner formaat met als absolute topper de mango met citroengras, yoghurt en pistache. God wat was dat lekker.
Om vijf uur liepen we naar buiten, snel een hotelletje geboekt, even naar de kamer, daarna glaasjes Cava drinken en tapas eten in de hotel lounge. Om vervolgens naar het volgende restaurant te gaan. De Godevaert, klassieke keuken, heerlijk gegeten. Maar niet zo spectaculair als onze lunch, hoewel deze toch een ster hadden en de eerste niet. Gekke mensen die michelinmannetjes.
Toen we tegen twaalven naar ons hotel liepen waren we verzadigd, of nou ja ik dan, vriend beweerde nog steeds honger te hebben en kocht nog even de halve avondwinkel leeg. Maar dat hebben we gisterochtend allemaal in het hotel achter ons kunnen laten, want toen we de hotelkamer eenmaal bereikt hadden was de energie toch echt op. Heerlijk hebben we geslapen.
Gisterochtend alweer vroeg aan het ontbijt want om twaalf uur moesten we al weer fris en sprankelend op ons werk verschijnen en dat is gelukt :). Vandaag nog een dagje werken en dan morgen lunchen met Nathalie in Amsterdam en ’s avonds drankjes met Kim, heb er zin in! 

Liefs,
Annemerel

>Wanted!

>

1. Huisje +/- 200000 euro in Den Haag, liefst in de buurt van het Centraal Station, minstens twee slaapkamers, ruime keuken, relatief nieuw of onlangs gerenoveerd, per direct.
2. Leuke baan in Den Haag, Amsterdam of iets wat er tussen zit. Liefst bij een tijdschrift of online magazine als redacteur, maar in ieder geval iets waarbij ik lekker veel mag schrijven, per direct.
3. Indien geen leuke baan, last minute master, eentje waar je je dus alleen maar voor hoeft in te schrijven, geen wachtlijsten, geen niks. Vooropleiding: Neerlandistiek, geen statistiek vereist, per september.
4. Een mooie leren tas waar met gemak een 13 inch Apple inpast, per direct.
5. Schrijfinspiratie, geen uitleg vereist denk ik, onmiddellijk.
Liefs,
Annemerel

>My first personal business cards

>

Photobucket
Photobucket
Het ontwerp maakte ik maanden geleden al, het fine tunen – als in: welk e-mailadres gebruik ik, hoe doe ik dat met het +31 voor mijn telefoonnummer en hoe noem ik mezelf eigenlijk? – deed ik een paar weken geleden. Toen moest er natuurlijk nog een drukker gevonden worden, maar daar had ik eigenlijk weinig zin om veel tijd en energie in te stoppen. Op een zonnige woensdagmiddag besloot ik dus zomer de impulsieve schoenen aan te trekken en een bezoekje te brengen aan de drukkerij in het dorp, vijf minuten lopen, makkelijker kan niet. Ik stuurde ze mijn ontwerp, kon ’s middags al mijn drukproef ophalen en de volgende middag – binnen 24 uur – had ik mijn visitekaartjes in handen.
Ik vind ze cool en om een paar van die kaartjes in mijn portemonnee te hebben, voelt ook heel erg cool. Maar het is vooral erg handig. Ik kreeg de laatste tijd steeds meer vragen naar mijn kaartje, volgens mij het teken om ze gewoon te laten maken. Een investering in mijn netwerk, mijn toekomst, en erg cool dus.
Liefs,
Annemerel

>Italy Twentyten: Arriverderci

>

Photobucket
Photobucket
Afscheid nemen is niet een van mijn sterkste punten. Ook al weet ik dat ik naar Florence terug zal komen, ook al wilde ik graag weer in een normaal bed slapen, verlangde ik ook wel weer een beetje naar ongegeneerd lang internetten, sushi, mijn vriend en misschien zelf wel een klein beetje naar mijn werk, ik was toch een beetje verdrietig. Ik weet niet of het kwam door de autoreis van 19 uur, of de heimwee, waarschijnlijk was het een combinatie van beiden, maar de afgelopen dagen voelde ik me beroerd. Echt een wrak. Moe, lusteloos en bovenal met een flinke hamer in mijn hoofd.
Maar na twee dagen werken, een shoppingtripje naar Den Haag en heel veel knuffelen met mijn vriendje, gaat het nu weer bovennatuurlijk goed met mij. Nederland kan ook best leuk zijn.