Zo nog een half uurtje en dan gaat het echt gebeuren, Annemerel gaat vijf dagen achter elkaar werken en ze heeft er zin in! (Nee echt, geen greintje sarcasme, ik meen het.. en nee het mag dan 1 april zijn, ik maak geen grapjes). Vanavond gaat elzenduin beach (het strandrestaurant) ein-de-lijk na bijna een half jaar weer open en ik kan echt niet wachten. Ben er de afgelopen maand al minstens 10x langs gelopen met hardlopen maar echt van binnen heb ik het nog niet gezien. So excited!

Maarrr, nu komt de maarrrrr inderdaad. Ik voel me ziek, zwak en misselijk. Mijn keel voelt als een dikke prop, mijn oren maken de hele tijd zo’n irritant krakend geluid en mijn hoofd voelt als een blok beton. Niet echt de ideale omstandigheden om op het strand te gaan werken. Kijk op dit moment kan ik er best mee leven, roze pilletje erin en gaan met die banaan, maar ik heb zo’n flauw vermoeden dat dit pas het puntje is van een hele grote ijsberg en dat dat werken op het strand mij niet veel goeds zal doen.

Dit vermoeden spreek ik liever niet hardop uit, want ik wil werken. Ik stop me nu dus vol met fruit (nog meer dan anders) ik drink liters groene thee met honing (inderdaad, ook nog meer dan normaal) en ik lag gister al om half tien in bed. Om mijn nek zit een dikke sjaal, mijn voeten houd ik warm in uggs en dat zijn eigenlijk alle maatregelen die ik getroffen heb. 

Jullie nog tips om niet ziek te worden, zonder al te veel rust te nemen?

Liefs,

Annemerel

Donderdag dus tentamen, veel te vroeg. Om zes uur stond ik naast mijn bed, een kwartiertje later zat ik bij mijn vader in de auto op weg naar het station. Verliep allemaal prima. Was ruim op tijd voor de trein, had mijn aantekeningen en een thermoskan hete thee in mijn tas en het zou gewoon allemaal goed komen. Totdat ik op het perron stond en er opeens wel heel erg veel mensen stonden. Wat vreemd, het is kwart voor zeven? Dan is het toch meestal niet zo druk. 

Een paar minuten later begreep ik waarom. Er reden alleen pendeltreinen en die kwamen niet al te frequent. Iets met een ongelukje tussen Rotterdam en Schiedam, reizigers werden verzocht via Den Haag Centraal te reizen. Top Den Haag Centraal was een half uur met de tram en mijn trein die ik eventueel vanaf Den Haag Centraal zou kunnen nemen om net op tijd te komen ging over vijf minuten. Stress, ik? Nee. Absoluut niet. Alleen beetje paniekerig.

Ik belde mijn papa, met een trillende stem, en gelukkig stond die binnen een kwartier alweer bij het station. Mijn enige mogelijkheid om op tijd te komen was als hij me naar Amsterdam Weesperplein bracht, dus zo geschiedde. Onderweg hoorde we op de radio dat het natuurlijk abnormaal druk was voor de donderdagochtend en gaf ons navigatiesysteem verschillende files aan, maar dat is alleen maar logisch. Want als het tegen zit, dan zit het natuurlijk altijd ook meteen goed tegen. 

Uiteindelijk was ik net op tijd, ben ik door het voor mij onbekende gebouw heen gerend op zoek naar de zaal en kon ik uiteindelijk toch wel weer rustig beginnen. Het tentamen, tsja.. wat zal ik daar is van zeggen. Het kwam me allemaal wel bekend voor en ik heb ook genoeg ingevuld, dus ik hoop er maar het beste van. 

Toen ik klaar was moest ik mezelf natuurlijk eventjes verwennen en ik zou dat in de Kalverstraat, bij de H&M (budgetverantwoord) gaan doen. Maar ik haat metro’s, dus ik ging lopen. Op gevoel, want mijn iPhone werkte niet mee. Uiteindelijk kwam ik na een half uur lopen door niemandsland plots op de Leidsestraat. Ja en wat doe je als je daar bent, dan laat je de H&M gewoon de H&M en dan ga je naar Shoebaloo en onder het mom van ‘ik heb nog goede sneakers voor mijn werk nodig’ koop je schoenen die ver boven je budget liggen en waar je tien paar schoenen bij de H&M van had kunnen kopen.

Maar ze zitten heerlijk, mijn Dior sneakers en daar gaat het om. Twee jaar terug had ik Prada’s en echt ik heb een hele zomer top gelopen. Vorig jaar was ik zuinig en kocht ik steeds ‘net – niet’ schoenen. Gevolg: hele zomer rot gelopen en uiteindelijk nog meer geld kwijt dan aan mijn Prada’s. Die veel te dure, maar toch ook wel heel erg mooie Dior sneakers zijn dus gewoon een geweldige investering. Want kijk, nu heb ik goede schoenen, kan ik langer werken, en dus meer geld verdienen. 35 uur voordat ik ze heb terugverdiend. Nou zeg dat je 5 uur per week meer kunt werken heb ik ze binnen 2 maanden terug! Ik zeg win-win.

Wat ik na mijn schoenenavontuur gedaan heb? Werken, op mijn nieuwe schoenen. En vandaag? Mijn kamer opruimen. Het is leuk hoor, een overvolle kledingkast, maar brengt wel wat mindere zaken met zich mee. Ik heb gewoon geen plek om alles op te hangen dus ligt de helft maar door mijn kamer te zweven. Echt, de gemiddelde mannelijke studentenwoning ziet er nog beter uit dan mijn kamer. Ik wil er gewoon niet eens zijn zo’n bende is het er. Maar kleding wegdoen? Ben toch zeker niet gek! Minder gaan shoppen? Leuk idee, werkt niet. Gewoon wat vaker opruimen dus.

Liefs :)

Vandaag heb ik mijn blonde haarkleur weer heerlijk eer aan gedaan. Ik heb een beetje stress. Of nou ja, ik weet niet of ik stress heb, maar ik voel me een beetje raar. Morgenochtend -veeltevroeg- heb ik een tentamen van het geschiedenis vak wat ik volg. Het vak heeft de geweldige titel ‘Over kwaad & geweld in Europa, de geschiedenis van de Europese cultuur in de twintigste eeuw’. Dus.. De laatste keer dat ik een geschiedenistentamen had is alweer zo’n drie jaar geleden en dat was mijn VWO examen (8) en de laatste keer dat ik een geschiedenis-achtig tentamen had dat was wetenschapsfilosofie vorig jaar (5,5). Ik heb geen oefententamens, er zijn geen samenvattingen, kortom ik weet me God niet wat me te wachten staat!

En daarom voel ik me dus een beetje raar. Ik heb de stof twee keer gelezen, kan me nog maar vaag herinneren wat er geschreven stond maar ik heb absoluut de tijd niet om het nog een keer te lezen (zeshonderd bladzijde.. mijn naam is nog altijd Annemerel en dus niet Gekke Henkie) en mijn aantekeningen van de hoorcolleges ken ik zo’n beetje uit mijn hoofd. Dus ja, wat valt er dan eigenlijk nog te doen? Ik heb vandaag dus ook weinig aan het tentamen gedaan, maar ik heb toch de hele tijd het idee dat ik wel wat zou moeten doen en dat geeft me dat rare semi-stresserige gevoel. 

Wat ik vandaag dan wel gedaan heb? Ik heb stad en land afgereisd om zwarte jasjes bij elkaar te zoeken voor Elzenduin. Ik had een leuk jasje gezien, maar ja dan hebben ze natuurlijk ook weer niet zo’n voorraad dat ze een heel bedrijf kunnen voorzien. Ik moest dus op pad en stiekem vond ik dat helemaal niet erg. Shoppen om vervolgens je bonnetjes weer in te leveren, ge-wel-dig. 

Maar goed, even naar de moraal van dit verhaal, mijn blonde haarkleur die zich vandaag weer zo lekker heeft doen gelden. Ik ging dus naar Den Haag, maar wilde niet het centrum met mijn auto in dus zou mijn auto bij de tram parkeren. Maar toen ik aan kwam rijden zag ik dat de tram net weg reed. In wachten ben ik nooit zo goed, dus ik zou wel even de tram in gaan halen. Zo gezegd, zo gedaan. Het race monster in mij kwam boven rijzen en na een tijdje zag ik in mijn buitenspiegel de tram al niet eens meer rijden. Tijd om te parkeren dus. Ik parkeerde mijn auto, sloot hem netjes af, klapte zelfs mijn spiegel in. Het ging allemaal prima. Zelfs dat sprintje wat ik op mijn veel te hoge oncomfortabele H&M hakken rende leek als vanzelf te gaan.

Nee, het probleem kwam pas op de terugweg. Toen ik uitstapte stond mijn auto er niet meer. Lichte paniek, wat zeg ik, grote paniek. Ik belde mijn moeder, hing toch maar snel weer op want wilde haar geen hartaanval bezorgen (haar auto) en ondertussen liep ik ongelovig naar de plek waar mijn auto gestaan had. WTF? Hij is weg? Ik liep nog een stukje, had ik hem niet toch iets verder weg geparkeerd? Nee dat kan niet zo lang heb ik echt niet gelopen. Fuck. Wat nu? Oh.. huh? Zie ik daar nou nog een tramhalte? Ja… warempel. En dat autootje daar in de verte, dat lijkt verdacht veel op mijn moeders grijze Ford Kaatje. 

Nee he.. Ik ben bij de verkeerde halte uitgestapt? Laan van Eik en Duinen of Nieuwendamlaan? Wat scheelt het? Nou ja 500 meter.

Tot zover mijn hoogblonde momentje. Nou ja, beter nu dan morgen, als ik om het onchristelijke tijdstip van vijf VOOR zes de bus moet hebben (of een half uurtje later als ik mijn vader heel lief aan kijk…)

Liefs.