Gisteren was eindelijk de grote dag. De dag dat ik weer naar de tandarts moest. Haha, grapje. OK. Nee, helaas geen grapje, ik had inderdaad een afspraak bij de tandarts om een gaatje te laten vullen. Hierdoor keek ik eigenlijk niet heel erg uit naar de dag en dat terwijl het best wel een hele bijzondere dag zou worden. We kregen namelijk de sleutel van ons eerste huis. Of nou ja, mijn eerste koophuis en Tuurs eerste koophuis dat hij niet alleen maar samen koopt.
Gistermiddag zijn Tuur en ik officieel eigenaar geworden van ons eigen paleisje in Den Haag. Ik keek zo uit naar dit moment, maar toen we in de auto naar de notaris reden had ik toch ook wel een soort van nerveuze kriebel in mijn buik. Dit is nu wel heel erg écht… maar toen we aan het eind van de middag de deur van ons eigen appartement openden maakten die nerveuze kriebels plaats voor heel veel enthousiasme. Het is heel erg echt, gelukkig maar.
Liefs,
Annemerel
De eerste dag van september leek me een mooie dag om mijn race schoenen weer eens af te stoffen en een hardloopwedstrijd te lopen. De laatste wedstrijd die ik liep half juni was een klein beetje een blamage, omdat ik halverwege uit moest stappen. De stap om het weer te proberen was dan ook best wel groot. Maar ik heb hem uiteindelijk toch gezet. Niet helemaal met het gewenste resultaat, maar toch ook wel weer met een gouden (of in dit geval bronzen) randje.
Liefs,
Annemerel
De laatste echte zomerweek, lekker veel buiten zijn en mijn eerste hardloopwedstrijd in tien weken tijd.
Ik heb een leuk nieuwtje… (en een zomervakantie mini compilatie)