Na regen komt zonneschijn, liefde en heel veel eten in Parijs. Een acute blessure en ‘wat regen’ zorgden voor een niet heel spectaculair begin van de week, maar de afsluiting in Parijs was très bien.
Na regen komt zonneschijn, liefde en heel veel eten in Parijs. Een acute blessure en ‘wat regen’ zorgden voor een niet heel spectaculair begin van de week, maar de afsluiting in Parijs was très bien.
Dit weekend spendeer ik met mijn beste vriendinnetje, haar kersverse echtgenoot (blijft een beetje onwerkelijk!) en mijn Tuur in Parijs. Ik kan niet wachten op 36 uur eten, eten en nog meer eten. En misschien een glas champagne, om de liefde en het leven te vieren. Ik kan niet wachten. Het is negen jaar geleden dat ik voor het eerst voet zette op Parijs grondgebied, inmiddels ben ik al minstens 25 keer terug geweest. Ik deel mijn favoriete plaatjes graag met jullie.
he
Hoewel ik (althans voor mijn gevoel) nog steeds dezelfde Annemerel ben, moet ik toegeven dat mijn leven er sinds ik een relatie heb toch wel iets anders uit ziet. Ik hou nog steeds ontzettend van eten, waardeer mijn bed enorm, geniet van hardlopen en ga (nog steeds!) liever op zaterdagavond vroeg naar bed dan dat ik de kroeg in duik. Maar ik kan niet ontkennen dat er ook wat dingen veranderd zijn het afgelopen jaar.
Wat is mijn wedstrijdtactiek op een 10 kilometer? Hoe voorkom je dat je brein in paniek raakt tijdens het hardlopen (en daardoor je benen op slot zet)? Wat moet je met al die hardloopwas? En wat voor oefeningen kun je doen als je een stressfractuur hebt (in je voet)?
Het Pinksterweekend was heerlijk stormachtig, wat mijn 10 kilometer wedstrijd niet echt ten goede kwam. Gelukkig had ik van te voren al niet heel erg hoge verwachtingen, dus de teleurstelling viel mee. Verder hadden Tuur en ik (of nou ja Tuur en mijn camera) een flinke botsing, deden we een vervroegde vaderdag, ging ik langs bij de Gouden Spike en maakte ik een verkeerde keuze.
Liefs,
Annemerel