Het is de koudste bevrijdingsdag in jaren. Ze voorspellen hevige wind, buien en had ik al gezegd dat de temperaturen dramatisch laag zijn voor deze periode van het jaar? Ik kan me geen betere dagbesteding bedenken dan Netflix. En dat is geen verkeerd plan, want Netflix heeft afgelopen weken heel veel goeds toegevoegd aan hun bibliotheek. Mijn favorieten op een rijtje.
Omdat ik volgend weekend de respectabele leeftijd van 30 zal bereiken, riep Tuur deze week ’12 days of happiness’ in het leven. Tot en met mijn verjaardag gaat hij me iedere dag op een bepaalde manier verrassen. En dat begon erg goed.
Hoe bepaal je je trainingstempo’s? Waarom loop ik 3,5 kilometer warm? En hoe besteed ik dat half uurtje tussen het inlopen en de wedstrijd? Deze vragen en meer beantwoord ik deze week in de Ask Your Running Question.
The day(s) after the wedding. Ik moet toegeven dat ik zaterdag maar aan een ding kon denken, trouwen. Hahaha. Hier kreeg Tuur redelijk wat stress van (begrijpelijk, maar waar het hart van vol is loopt de mond van over). Had ik tijdens de bruiloft ook nog eens het bruidsboeket gevangen, arme Tuur.
Verder was er ook een grote strijd tussen ons. Tuur’s Mo Farah en ‘mijn’ Eliud Kipchoge liepen zondag de London Marathon. Ik was ervan overtuigd dat ‘ik’ zou winnen, Tuur had zijn hoop toch nog gevestigd op ‘zijn’ held. Zoals je misschien wel hebt meegekregen, heb ik gewonnen. Yes.
Liefs,
Annemerel
Na vier maanden waarin ik zelf de regie in handen had, is Tuur sinds maandag weer eindbaas van mijn schema. Ik dacht dat ik het na Málaga zelf allemaal ook wel kon. Natuurlijk keken we samen naar mijn trainingen, maar er was geen schema, op papier, speciaal voor mij. Er was geen opbouw, geen continuïteit, blessures waren er (mede daarom) wel. Toen we vorige week van Frankrijk naar huis reden vroeg Tuur wat mijn grote hardloopdoel was voor dit najaar. Daar hoefde ik niet lang over na te denken, een sterke* marathon lopen. Ik heb genoeg tijd (een half jaar), maar als ik zo blijf aanklooien kom ik nooit een stap verder.