Philippa zit geen moment meer stil, we genieten van het lekkere voorjaarsweer en ik heb een flinke tegenvaller.
Philippa zit geen moment meer stil, we genieten van het lekkere voorjaarsweer en ik heb een flinke tegenvaller.
Philippa bereikte deze week de mijlpaal van negen maanden, ik liep een halve marathon en had mijn handen vol aan Pip.
Bekijk bericht
Mijn liefde voor New York heb ik nooit onder stoelen of banken geschoven. Niet voor niets vloog ik er vijf keer naartoe om de marathon te lopen. De vibe in New York geeft me zoveel positieve energie. Ik hou van Parijs, van Berlijn, van Londen, van Den Haag, maar New York… die stad steekt echt met kop en schouders boven alle steden uit. Het is voornamelijk een gevoel, want leuke eettentjes hebben ze overal en mooie parken ook. Ik vind het dan ook lastig uit te leggen wat New York zo anders maakt, maar het doet iets met me.
Sinds de laatste keer dat ik in New York was (november 2018) wil ik al terug, samen met Tuur. Voordat ik hem zover had was ik een jaar verder. Tuur had niet zoveel met grote steden en New York trok hem absoluut niet. Maar toen ik voorstelde om in april 2020 naar Boston te gaan (voor de marathon) en daarna door te reizen naar New York, stemde hij toch in. En toen kwam Covid. Inmiddels zijn we twee jaar verder, hebben we een ring om onze ringvinger en een baby van 8 maanden én hebben we eindelijk die reis naar New York gemaakt. Met baby. En het was fantastisch.
Na een fantastische week in New York was het vorige week weer tijd om terug te keren naar de realiteit. Dat ging de ene dag beter dan de andere.
Anderhalve week geleden stapten we – Tuur, Philippa en ik – in het vliegtuig richting New York. Een reis die we vijf dagen daarvoor pas geboekt hadden. Het was wat impulsief, maar het was de beste beslissing die we hadden kunnen maken. We hebben een toptijd gehad in New York. Vandaag een driedubbeldik dagboek.