Het was 5 april 2018 toen ik voor het eerst een training deed bij mijn atletiekvereniging Olympus ’70, samen met de Ruitenburg Runners. Ik vond het een slecht idee, om na drie weken zonder hardlopen en bijna twee jaar zonder PR, meteen bij de snelste groep van Olympus aan te sluiten. Maar ik wilde trainen als een topatleet en Arthur – die ik op dat moment alleen nog maar via WhatsApp gesproken had – vond het een goed idee als ik dan ook maar meteen ging trainen met topatleten.
Foto: Carry Wilmink
De voorbereiding was niet ideaal. Na Málaga (inmiddels zes weken geleden) heb ik geen echte tempo-trainingen meer gedaan. Al weken heb ik last van terugkerende migraine en hoewel het vorige week goed leek te gaan, werd ik zondagochtend weer wakker met een dreunend gevoel achter mijn ogen, maakte een pannenkoek me al misselijk en moest ik meerdere keren naar het toilet voor dingen die ik liever eigenlijk niet doe. Ik wilde eigenlijk niet eens gaan inlopen, maar ik had net met veel bombarie een dag eerder op Instagram aangekondigd dat ik de halve marathon in Maassluis zou gaan lopen. Daar komt nog bij dat een groot aantal van mijn trainingsmaatjes én mijn vader ook naar Maassluis af zouden reizen voor de wedstrijd. Voor mijn gevoel kon ik de wedstrijd niet niet-lopen.
Zoals jullie gisteren hebben kunnen lezen liep afgelopen week niet alles zoals gepland, maar toen ik gisteravond de balans opmaakte sloeg die wederom positief uit. Omdat focussen op positiviteit altijd beter is dan zwelgen in je eigen ellende, benadruk ik dit keer alleen de leuke dingen.
Het is zo’n week. Zo’n week waarin een pakket van hele grote waarde zoek raakt bij het postbedrijf. Zo’n week waarin je zegt ‘ik heb al zo lang geen bekeuring gekregen’ en dat je dan de dag daarna een boete krijgt, eigen schuld. Zo’n week waarin je JA zegt tegen een opdracht denkende dat het op de Utrechtse Heuvelrug plaats vindt, maar dat dit de Sallandse blijkt te zijn en dat je dus om 4.30u in de auto moet zitten. Zo’n week waarin je de dag voordat je rijbewijs verloopt je nieuwe gaat halen maar je een kwartier te laat bent en het stadsdeelkantoor gesloten is. Zo’n week waarin je op het nieuws hoort dat er al vijf weken een griepepedimie heerst in Nederland en jij alleen maar denkt ‘merk ik niks van’ en dat je dan de volgende dag iemand ontmoet met de griep en weer een dag later zelf met een dikke keel wakker wordt. Zo’n week waarin je niet je eigen huissleutels maar die van je vriend meeneemt tijdens het boodschappen doen en daardoor ruim drie kwartier buiten op de stoep moet wachten, met een bak ijs in je boodschappentas (die gelukkig niet smelt omdat het buiten zo koud is).
Het is weer hoogtijd om wat hardloopvragen te beantwoorden. Met vandaag onder andere… wat zijn de fijnste onderbroekjes om te dragen tijdens het hardlopen? Kloppen die race prognoses van Garmin eigenlijk een beetje? En train ik op hartslag of op tempo?
Bekijk bericht