Ze zeiden dat het zou komen op het moment dat je het niet verwachtte. Ik hield me daar maar aan vast. Ruim vier jaar ging ik als single door het leven. Echt daten deed ik vrijwel niet, nep-daten eigenlijk ook niet. Mensen zeiden dat ik op Tinder moest, maar daar had ik geen behoefte aan. Die Tinder-supporters waren overigens dezelfde als de ‘het komt wanneer je het niet verwacht’ mensen, wat ik eigenlijk niet echt met elkaar kon rijmen. Ik was best gelukkig in mijn eentje. Ja, natuurlijk wilde ik kinderen (bedankt voor het vragen), maar als ik niemand tegen zou komen zou ik het altijd zelf nog kunnen proberen, toch? Maar ik moet toegeven, na de honderdduizendste (waarschijnlijk goedbedoelde) vraag of ik al iemand gevonden had, werd ik het toch wel een beetje zat.
Bekijk bericht