Vorige week deelde ik met jullie mijn nieuwe marathondoel; de Málaga marathon op 9 december. Vanaf afgelopen donderdag mag ik officieel weer ‘harder’ trainen. Dat wil zeggen: de eerste twee ‘loopweken’ moest ik nog echt met de rem er op lopen, ik mocht niet vaker dan drie keer per week lopen, ik mocht niet te lang en niet te hard. Inmiddels hebben we de breuk zes weken hersteltijd gegeven en kan ik weer écht gaan bouwen. Dat hebben we zondag meteen gevierd met een lange duurloop langs het Gardameer van twintig kilometer. Of nou ja, dat hoop ik. Als ik heel eerlijk ben schrijf ik dit stukje al op de vrijdag voordat ik weg ga, omdat het internet rond Lazise me altijd enorm veel stress oplevert en ik nu dus juist een weekje wil ontstressen (daar krijg je namelijk alleen maar stressfracturen van). Waar ik het vandaag over wil hebben? Hoe de komende zeven weken richting Málaga er – hopelijk – uit gaan zien.
