Afgelopen zondag stond mijn zusje voor het tweede jaar op rij aan de start van de halve marathon in Amsterdam. Precies een jaar geleden liep ze hier haar allereerste halve marathon. Door blessures liep ze niet zo lekker als ze gewild had. Ook tijdens haar voorbereiding op de CPC dit jaar had ze last van allerlei blessures waardoor ze niet goed had kunnen trainen. Maar dit keer pakte ze het anders aan.
Happy Monday! Ik bevind me op dit moment – als het goed is – ergens bij het Lago di Garda, maar voordat ik daar over schrijf eerst nog even terug naar afgelopen week.
Terwijl (voor mijn gevoel) half hardlopend Nederland aan de start staat van de (halve) marathon in Amsterdam (inclusief mijn vader en zusje) bevind ik me… als alles verloopt zoals ik hoop dat het gaat verlopen, op dit moment in Italië. Bij het Gardameer om precies te zijn. Een hele zomer zonder kamperen in Italië viel me toch wat zwaar, dus dit is gewoon nodig om de winter te kunnen overleven. Grapje. Ik heb een heerlijke zomer in Font-Romeu gehad, maar als je de mogelijkheid hebt om een weekje naar Italië te rijden met de camper en de weersvoorspellingen dan ook nog eens erg goed zijn, waarom zou je dat dan niet doen?
Another Saturday, another Ask Your Running Question, met deze keer onder andere… hoe doe je een intervaltraining in een gebied dat niet vlak is, hoe train je voor de Roparun en hoe push je jezelf tot de finish in wedstrijden?
Afgelopen week plaatste ik vijf foto’s op Instagram waarvan er vier gesponsord waren. Super dom natuurlijk en absoluut niet zoals ik het zelf graag gezien had. Een combinatie van bedrijven die ineens allemaal tegelijk willen samenwerken (en ik die geen nee kan zeggen omdat ik afgelopen zomer niets verdiend heb in verband met mijn boek en omdat het ook producten zijn waar ik normaal ook mee zou samenwerken) en het feit dat ik de laatste tijd minder plezier heb in Instagram. Ik ben insta-moe.