Over 365 dagen ben ik 30. Maar vandaag vier ik eerst even mijn 29ste verjaardag, samen met mijn moeder op Mallorca. Daar ga ik jullie later natuurlijk uitgebreid over vertellen, maar vandaag deel ik nog even de 28 ‘levenslessen’ die ik het afgelopen jaar leerde.
Bekijk bericht
Hoe word je een voorvoetlander? Welke blessures heb ik eigenlijk allemaal al voor mijn kiezen gehad? Kun je in New York een PR lopen? Hoe loop je in vredesnaam als het zo warm is als afgelopen weekend? En wat doe je tegen pijn in je knieholte met hardlopen?
Op het moment van schrijven bevind ik me op een bankje op het balkon van mijn hotelkamer. De vogeltjes fluiten, voor me zie ik de zee, de Middellandse Zee. Mijn moeder zit naast me op het bankje met een boek. De zon houdt zich nog even schuil achter een dun wolkendek, maar ik denk dat het niet lang duurt voordat hij sterk genoeg is en er doorheen weet te prikken. Kort samengevat: ik heb op dit moment niets te klagen. Helemaal niets.
Met nog drie dagen tot mijn verjaardag te gaan kan ik concluderen dat mijn 29ste levensjaar niet mijn beste hardloopjaar was. Er werd geen enkel persoonlijk record uit de boeken gelopen, sterker nog, ik kwam er niet eens in de buurt. Ik heb meerdere blessures gehad, was vaker niet dan wel enthousiast om mijn hardloopschoenen aan te trekken en was op een gegeven moment zelfs in zo’n stemming dat mijn fysio vroeg ‘wat doe jij eigenlijk als je straks hardlopen echt niet meer leuk vindt?’
Zondag is het moederdag en als je het geluk hebt dat je moeder er nog is, dan laat je die dag natuurlijk niet zomaar voorbij gaan. Maar je wil natuurlijk eigenlijk niet met lege handen aankomen. Ik vroeg mijn moeder een giftguide te maken met cadeautjes onder de twintig euro. Want volgens mijn moeder moet je van je cadeau niet zo’n probleem maken, het is de gedachte en het idee dat je er voor haar bent – en blij met haar bent – dat telt.
Bekijk bericht