Na vier weken iedere ochtend om 9.00u een blog geschreven te hebben, voelt het een beetje gek om dat vanmorgen niet te doen. En aangezien ik vrijdag naar New York vlieg en ik het liefst vanuit daar ook dagboek-updates maak, trek ik hem gewoon nog even een weekje door. Hoop dat jullie dat niet erg vinden.
De week voor de CPC, de week met PMS. Ik denk dat deze week niet de boeken in gaat als de beste week van 2018, maar hé, niet iedere week kan ‘de beste week’ zijn. En onderaan in de lijst staat hij ook zeer zeker niet.
Het is twaalf uur, tweeënhalf uur voordat de CPC van start gaat. Ik sta voor een dilemma, neem ik een migrainepil of niet. De eerste tekenen zijn gesignaleerd: mijn nek is verkrampt, mijn ogen doen pijn, ik heb trek in een saucijzenbroodje, ik moet gapen… ik heb vaker hardgelopen met een migrainepil, maar heb nergens op internet kunnen vinden in hoeverre dat slim is met sporten. Uiteindelijk besluit ik er toch maar een te nemen en even een half uurtje in bed te gaan liggen met mijn ‘migraine en algehele relax-CD’ van Coldplay (Ghost Stories). Als ik een half uur later opsta voelt mijn hoofd lichter, maar dan kom ik voor een andere verrassing te staan.
Omdat ik nu wel genoeg over mijn voorbereiding voor de CPC geschreven heb en mijn hoofd niet in staat is om aan iets anders te denken (laat staan over iets anders te schrijven), laat ik nu mijn zusje aan het woord. Roos liep vijf maanden geleden haar eerste halve marathon en staat straks aan de start van haar tweede halve marathon. Maar ondanks al haar goede voornemens verliep haar voorbereiding wederom niet vlekkeloos.
It’s RACE DAY! Op het moment van schrijven is het half negen, zes uur voor de start van de halve marathon waar ik de afgelopen tien weken naar toe heb geleefd (+ de 42 weken ervoor, na de CPC van 2017). Gisteravond schepte ik nog op dat ik altijd super goed slaap, ook voor een wedstrijd. Vannacht werd ik daar voor gestraft. Om de een of andere reden legde ik pas om half een mijn telefoon weg en om kwart voor zes was ik alweer klaar wakker. Maar hé, een mindere nacht slaap, is nog geen man over boord.