Toen ik vorige week 22,5 kilometer liep voelde ik dat de dag erna wel een klein beetje, maar het gevoel in mijn knie was eigenlijk niet veel heftiger dan na een run van 8 kilometer. Ik had dan ook niet verwacht dat ik na die 25 kilometer van afgelopen zondag half mank zou lopen. Toen ik gisterochtend de trap af wilde bij mijn ouders wist ik niet hoe ik mijn been in vredesnaam moest buigen.
De eerste twee maanden van 2018 zijn alweer bijna een feit. Tijd lijkt ineens te vliegen en dat vind ik op zich niet heel erg, want ik kan niet wachten om over tweeënhalve week naar New York te vliegen. Maar eerst ging ik deze week nog even 36 uur naar Parijs.
Bekijk bericht
Schreef ik zaterdag nog een blog met de titel ‘slim zijn’, gisteren was ik iets minder slim. Ik liep 25 kilometer hard en in plaats van om daarna op de bank te ploffen met een herstelmaaltijd en een icepack op mijn knie, trok ik mijn skijas aan over mijn hardloopkleding en rende ik naar mijn fiets, om nog een rondje van bijna 20 kilometer te fietsen. Waarom, vraag je je misschien af. Omdat ik soms gewoon graag een beetje gek doe. En dat is dus niet zo slim.
Gisteren besloot ik uiteindelijk mijn benen te sparen en niet naar buiten te gaan om hard te lopen, zodat ik vandaag hopelijk een fijne lange duurloop kan doen. Over het lopen valt vandaag dan ook niet zoveel te zeggen. Maar om over twee weken zo fit mogelijk aan de start van de CPC te staan moet ik meer doen dan hardlooptrainingen.
Hoe ga je om met de kou vroeg in de morgen tijdens het hardlopen? Hoe bepaal je je marathontempo? En wat is nu het perfecte hardloopshirt voor een wedstrijd? Deze en meer vragen beantwoord ik dit keer in de AYRQ!
Bekijk bericht