Afgelopen dinsdag reisde ik naar Parijs voor de lancering voor de nieuwe hardloopschoen van Nike; de Nike Epic React Flyknit. We gingen tokkelen door het stadion van Paris Saint Germain, bezochten natuurlijk de Eiffeltoren én ik deed een spontane aankoop bij Louis Vuitton, onder het genot van een glas champagne.
Liefs,
Annemerel
Dit gebeurt mij vrijwel altijd. Ik begin ergens super enthousiast aan, dan komt er een momentje van afleiding (in dit geval 36 uur Parijs) en raak ik langzaam uit de flow. Vaak kom ik dan vlak voor het moment suprême wel weer in de flow, maar niet voordat ik over alles getwijfeld heb. Ze zeggen weleens dat de laatste loodjes het zwaarst wegen, maar ik ben van mening dat het juist de middelste loodjes zijn die als lood voelen. Als de opwinding van het eerste begin verdwenen is en het doel nog te ver uit zicht is om er al aan te kunnen ruiken. Op dat punt zit ik nu dus een beetje.
36 uur in Parijs, het was fantastisch, maar misschien niet helemaal perfect voor mijn voorbereiding op de CPC. Het icepack dat ik in Nederland drie keer per dag op mijn knie deed had ik niet in Parijs. Het stretchen van mijn quads dat ik ieder uur zou willen doen, gebeurde in 36 uur misschien drie keer. Mijn intervaltraining bij Haagatletiek moest ik overslaan. Ik deed niet de verstandigste voedingskeuzes. Ik zat voor twaalf uur ’s ochtends aan de champagne bij Louis Vuitton. Ik zat twee keer tweeënhalf uur in een trein zonder tussendoor mijn benen te strekken. BUT HEY I HAD FUN!!!
Bekijk bericht
Bonjour, bienvenue, ik ben in Parijs. Voor het eerst in meer dan een jaar tijd (53 weken om precies te zijn) ben ik weer in mijn geliefde Parijs. Het voelt alsof ik nooit ben weggeweest.
Afgelopen weekend spendeerde ik voor het grootste gedeelte op de bank, in pyjama of chillkleding en vooral zonder make-up. Zoals jullie gisteren in mijn CPC dagboek al hebben kunnen lezen was ik niet helemaal lui, ik liep namelijk ook een lange duurloop, mijn langste sinds de New York Marathon in november.
Liefs,
Annemerel