Aangezien ik vanmorgen al mijn hardloop lief en leed met jullie gedeeld heb, nu wat extrinsieke hardloopmotivatie, in de vorm van (hardloop)kleding. Het voorjaar hangt in de lucht (ook al is het nog wat frisjes buiten) dus het kriebelt bij mij weer om nieuwe hardloopkleding uit te zoeken (dat wil ik eigenlijk altijd, maar nu is dit mijn excuus). Dit is mijn verlanglijstje.
Dinsdagochtend negen uur, ik loop de praktijk van mijn fysio binnen. Hoe het gaat? Ik wind er geen doekjes om; het gaat behoorlijk slecht, fysiek gezien dan. Toen ik vorige week langs kwam had ik ‘alleen nog maar’ last van mijn linkervoet en rechterknie, de afgelopen week is daar mijn onderrug bij gekomen. En oh ja mijn schouders zitten ook nog vast, waardoor ik een zeurderig gevoel in mijn hoofd heb. Een half uur is zoals gewoonlijk veel te kort om al mijn pijntjes te behandelen, maar we komen een heel eind.
Het is alweer even geleden dat ik mijn favoriete muziek van het moment met jullie gedeeld heb. Tijd om daar verandering in te brengen. Van Riverdale tot Fifty Shades en van heerlijke remixes tot de ultieme relax-muziek, ik deel mijn favoriete nummers van dit moment. Pak je Spotify erbij en vul je eigen playlists aan, of abonneer je gewoon even op mijn winter 2018 playlist.
Maandag. Mijn wekker gaat om zeven uur. Even denk ik dat ik me nog een keer omdraai, dan besluit ik dat ik niet op de eerste dag al mijn goede voornemens in de prullenbak kan gooien. Opstaan zal over een uur nog steeds moeilijk zijn, ik heb acht uur geslapen… er is geen goede reden om te blijven liggen. Ik strompel naar mijn woonkamer, zet een kop koffie en open mijn MacBook. Ik heb nogal een strak schema, ik wil niet alleen hardlopen, ik ‘moet’ ook nog een blog schrijven en om tien uur moet ik weg voor een afspraak in Amsterdam. Geen tijd voor lanterfanten.
Op 1 januari had ik precies tien weken om in de ‘vorm van mijn leven’ te komen voor de CPC. Ik had wat pijntjes, maar die zouden vanzelf wel wegtrekken. Toch verliep mijn eerste trainingsweek niet zoals ik die gepland had. En nu, zes weken later, is er nog geen enkele trainingsweek in de buurt gekomen van zoals ik hem mezelf had voorgesteld. Toch heb ik de hoop op een wonder, de hoop op een persoonlijk record tijdens de CPC, nog niet opgegeven. Ook al verliep 60% van de voorbereiding bedroevend slecht en zal ik de laatste 40% van mijn training ook niet kunnen doen op de manier waarop ik dat eind december 2017 had bedacht, ik wil niet nu al opgeven. En daarom zal ik de komende vier weken alles geven om op zondag 11 maart super fit aan de start te staan van de CPC.