Op uitnodiging van het Zillertal Arena verblijf ik de komende dagen in het Arena Bloghouse met een aantal andere bloggers uit Nederland, Zwitserland, Duitsland & Oostenrijk. We verblijven in een gloednieuw chalet, Stadl Lofts. Lees hier meer over het blog huis.
Ik train voor het eerst in drie jaar niet voor een marathon, mis ik het? Hoe zorg je ervoor dat jouw trainingsschema matcht met dat van je (sneller lopende) vriend, hoe zorg je ervoor dat je ’s ochtends vroeg sneller dan slakkentempo kunt lopen en wat te doen als je buikspieroefeningen veel te lastig vindt? Die vragen beantwoord ik vandaag in de Ask Your Running Question.
Bekijk bericht
Op uitnodiging van het Zillertal Arena verblijf ik de komende dagen in het Arena Bloghouse met een aantal andere bloggers uit Nederland, Zwitserland, Duitsland & Oostenrijk. We verblijven in een gloednieuw chalet, Stadl Lofts. Lees hier meer over het blog huis.
Met dank aan @mikeonskis & @tommievandewiel voor de mooie beelden XXX
Januari leek een eeuwigheid te duren en hoewel ik heel veel zin had in een ‘nieuw begin’, viel het de eerste weken eigenlijk best wel een beetje tegen. Kijk, januari is normaal gesproken een maand waar ik naar uitkijk, januari voelt voor mij als de maandag van het jaar en ik vind maandagen normaal gesproken best wel leuk. Maar januari voelde dit jaar meer als november, een tussenmaand waarin ik eigenlijk een beetje zat te wachten totdat het ging gebeuren. Het druilerige weer hielp ook niet echt mee. En het feit dat ik niet heel erg veel plannen had.
Een stoeltjeslift die speciaal wordt aangezet om half acht ’s ochtends en een compleet verzorgd champagne ontbijt boven op een berg terwijl op de achtergrond de zon langzaam boven de witte bergtoppen opkomt… klinkt als een droom. Was het ook. Of nou eigenlijk niet, want dit is een korte beschrijving van mijn ochtend gisteren bovenaan de Platten Alm in Zillertal Arena. Ik heb zelden zo’n magisch moment meegemaakt. De prachtige lucht die overal weer een ander kleurtje had, de stilte, het knarsen van de sneeuw onder mijn schoenen, de frisse berglucht. En natuurlijk, het heerlijke ontbijt dat al half bevroren was voordat we eraan begonnen, maar wat de pret niet mocht drukken, want het hoorde bij de ervaring en niets kon die ervaring nog verpesten, zelfs mijn bevroren vingers konden de pret niet meer drukken.