En weer een week voorbij! Philippa is alweer tien weken en dat betekent dat die bevalling alweer tien weken geleden is. Ik herinner me het nog als de dag van gisteren. Blijft dit altijd zo? Voor degenen die met smart zitten te wachten op mijn bevalverhaal (zou toch kunnen?) na mijn vakantie ga ik er mee aan de slag. Maar nu eerst: afgelopen week!
De tijd gaat echt te snel. Philippa is alweer negen weken in ons leven. Hoe dan? Tegelijkertijd heb ik het gevoel alsof het nooit anders geweest is. Maar toch… negen weken? Waar blijft de tijd? Is de laatste maand van de zomer echt al ingegaan? Voor mijn gevoel is het nu pas net zomer…
Goedemorgen, goedemiddag… dat was de langste blog-break in 18 jaar. Ja, in de tijd dat ik weg was werd Annemerel.com officieel volwassen (op 25 juni vierde mijn blog in stilte haar verjaardag). Anyway, je snapt waarschijnlijk wel waarom het hier even muisstil was, op 18 juni zijn Tuur en ik ouders geworden van onze prachtige dochter Philippa Olivia. Voor de geboorte dacht ik dat ik die eerste weken prima vlogs zou kunnen blijven editen en blogs kunnen schrijven, maar heel eerlijk… mijn hoofd stond er niet naar, ik wilde alleen maar knuffelen met mijn baby en OK, af en toe wat op Instagram uploaden lukte nog net.
Anyway. We zijn inmiddels acht weken verder, komende woensdag is Philippa precies twee maanden. Ik pakte afgelopen weekend voor het eerst mijn vlog-camera er weer bij (nu nog een moment vinden om te editen) en had nu wel weer eens zin om een diary te tikken. Ondertussen word ik om de haverklap afgeleid omdat Philippa geen zin heeft om te slapen. Maar hé, ik kan me slechtere afleiding bedenken.
Hi allemaal, leuk dat je kijkt naar een nieuwe video. Deze video heb ik opgenomen met 37 weken zwanger, maar tegen de tijd dat jullie deze video zien ben ik waarschijnlijk iets verder in mijn zwangerschap (of zelfs al bevallen). Ik vertel over al mijn kwaaltjes in het derde trimester en beantwoord een aantal vragen van jullie. Tussendoor verklap ik ook nog Ollie’s tweede naam.
Liefs,
Annemerel
40 weken zwanger… het normale leven gaat steeds iets moeizamer en het wachten begint steeds langer te duren. Aan het begin van de week ben ik nog steeds mega positief en ondernemend, maar als de 41 weken dichterbij komt gaan de uren toch steeds langer duren. Natuurlijk komt het uiteindelijk allemaal goed en ik heb ook zeker geen reden om te klagen, maar ik begin nu toch wel heel nieuwsgierig (en stiekem wat ongeduldig) te worden.
Liefs,
Annemerel
P.S. jullie begrijpen dat dat ‘baby cancellen’ de grootste grap van de eeuw is toch? Ik wil niets liever dan Ollie in mijn sluiten. En Tuur ook!