Om twee uur schrik ik wakker. Hoe laat is het? Twee uur. OK. Ik mag nog drie uur verder slapen. Ik draai me om en sluit mijn ogen weer. Maar wat voel ik nu? Een rommelende maag? Dat kan niet? Ik open een pak bananenpancakes dat naast mijn bed ligt en prop er twee naar binnen. Nu is niet het moment om hongersignalen te negeren. Een kwartiertje later slaap ik weer.
Het meest onsamenhangende marathonverhaal uit mijn vlog-geschiedenis, maar ik heb mijn best gedaan er toch nog iets van te maken. Morgen om 12.00u mijn 2397 woorden tellende race report waarin ik alles tot in het kleinste detail toelicht. Dus mocht je niets van mijn vlog snappen, dan raad ik je aan om die blog te lezen als naslagwerk ;-).
Liefs,
Annemerel
Mijn Berlijn fotodagboek en mijn échte race report hebben jullie nog van me tegoed (ga ik vanavond in de trein aan werken) maar ik wil hier toch al vast even mijn eerste gedachten met jullie delen over mijn Berlijn Marathon. Mijn negende marathon. Mijn zevende major marathon, mijn tweede Berlijn. Mijn tweede tijd die ik ooit op een marathon gelopen heb.
Oh die goede oude twijfels de dag voor een marathon….
Amsterdam (2012) New York City (2013) Rotterdam (2014) New York City (2014) Berlijn (2015) Chicago (2016) New York City (2016) Boston (2017) en over een paar uur hopelijk… Berlijn (2017).