Gisteren had ik de fotoshoot voor mijn boek… en toen ik ’s avonds laat mijn babyboek bekeek vertelde mijn moeder een heel zielig verhaal…
Liefs,
Annemerel
Gisteren had ik de fotoshoot voor mijn boek… en toen ik ’s avonds laat mijn babyboek bekeek vertelde mijn moeder een heel zielig verhaal…
Liefs,
Annemerel
Veertien jaar geleden was het mijn grootste droom als Ellegirl van de maand (wie weet het nog) in mijn favoriete tijdschrift ooit te komen. Ik zag dit als het grootste, meest ultieme doel in mijn leven. Mijn naam gedrukt in een tijdschrift. Mijn favoriete tijdschrift. Het is me helaas nooit gelukt om het tot Ellegirl van de maand te schoppen, maar mijn naam heeft inmiddels wel in heel veel andere Nederlandse tijdschriften gestaan. Dankzij Runner’s World heb ik mezelf zelfs een maand lang covergirl kunnen noemen. Mijn veertienjarige zelf had drie maanden lang van buikpijn niet kunnen slapen. Mijn (destijds) 26-jarige zelf was daar ook best wel enthousiast over, eigenlijk.
Wakker worden bij Laura en Robin, ontbijten op Zandvoort, mijn drone na twee maanden eindelijk weer eens gebruiken én afsluiten bij mijn ouders, waar ook nog twee pakketjes op me te wachten staan. Geen hele slechte zondag :)
Liefs,
Annemerel
Dit weekend staat in het teken van mijn 28-hour mini-break bij Laura en Robin. Maar voordat ik naar Heemstede afreisde liep ik eerst nog een lange duurloop én zocht ik kleding uit voor de covershoot van mijn boek.
Liefs,
Annemerel
