OK. Ik doe in mijn vlog nog een beetje geheimzinnig maar ik verklap het maar meteen.. ik had gisteren een interview met Nederlands snelste marathonloper van dit moment, Abdi Nageeye. Verder kreeg ik een flinke boete (NO!) en krijgt mijn vader dankzij mij al tweeënhalve maand dagelijks drie zoenen op zijn werk. You’re welcome dad.
Liefs,
Annemerel
Na een ruim vier uur durende treinreis kwam ik op dinsdagavond aan in New York City. He werd een flitsbezoek van anderhalve dag waarin ik zoveel mogelijk leuke dingen probeerde te doen (en tegelijkertijd mezelf niet voorbij wilde lopen, ik had immers twee dagen eerder een marathon gelopen en erg veel slaap en rust had ik sindsdien niet gehad).
Het was herfst. Ik ging hardlopen. Ik hing de keukenprinses uit. Bezocht voor het eerst het gemeentehuis van Den Haag. En liet pasfoto’s maken. Het was een gezellige dag :)
Liefs,
Annemerel
Nog nooit heb ik zo’n spierpijn gehad na een marathon als na deze Boston Marathon. Na Berlijn liep ik de dag erna om half acht ’s ochtends alweer vijf kilometer hard. Na mijn New York Marathon afgelopen november liet ik iedereen die het maar wilde zien (of niet) hoe goed ik de dag na de marathon nog kon squatten. Ik was er zo trots op dat ik hier zelfs een Boomerang voor Instagram van maakte. Maar na Boston was ik net als de meeste marathonlopers, maar gewoon een mens.