De jetlag was real gisteren. Zo erg zelfs, dat ik met mijn suffe hoofd om 15.00u mijn SD-kaartje formatteerde waardoor ik alle beelden die ik voor die tijd gefilmd had met een druk op de knop kwijt was. Zoals ik al zei: suf. Handjes in de lucht voor de uitvinder van koffie!
Liefs,
Annemerel
Hoe zeer ik me iedere keer ook weer voorneem om niet aan de jetlag toe te geven, deze missie heeft tot nu toe altijd gefaald. Dat is dit keer niet anders. Ik kwam vrijdag om half vier ’s middags thuis van de luchthaven en lag in bed van 7.00u tot 15.00u. En hoewel ik zaterdag al om 19.00u begon te gapen, legde ik toch niet voor 2.00u mijn iPhone weg. Gevolg: ik werd vanmorgen weer niet voor 9.30u wakker. En op zich is dat natuurlijk helemaal geen wereldramp op zondagochtend; maar erg goed combineert het niet met de to-do-lijst die ik voor vandaag gemaakt had.
Na zo’n achttien uur in Uber’s, op vliegvelden, in vliegtuigen en in het openbaar vervoer kwam ik gisterenmiddag thuis. De heimwee is ‘real’. De vermoeidheid ook.
Liefs,
Annemerel
Tijd voor mijn nieuwe favoriete rubriek; AYRQ (Ask You Running Question). Ik vind het zo leuk om al jullie hardloop gerelateerde vragen te beantwoorden. En wat hebben jullie ook goede (en herkenbare!) vragen. Met de meeste dingen heb ik zelf ook te maken gehad in mijn (inmiddels elfjarige) loopcarrière.
Bekijk bericht
Het was gisteren helaas alweer mijn laatste dag in New York City. Ik schrijf dit vanaf mijn keukentafel in Den Haag. 40 uur in de stad die nooit slaapt was veel, maar dan ook veel te kort. Gelukkig ga ik in november terug voor de marathon, iets om naar uit te kijken (en om voor te sparen, want halleluja wat vliegt je geld je zak uit als je niet uit kijkt in New York). Op deze laatste dag in de stad die nooit slaapt gaf Athena me een tour langs de beste hotspots Downtown. Mag ik weer terug?
Liefs,
Annemerel