Het was vier uur toen mijn wekker ging. Een onaangenaam gevoel bekroop me. Ik wil niet. Waarom doe ik dit. Ik wil thuis zijn. In mijn eigen bed liggen. Gelukkig is het inmiddels een bekend gevoel en weet ik dat ik gewoon mijn bed uit moet komen en onder een warme douche moet gaan staan. Zo gezegd zo gedaan, strompelend naar de badkamer prop ik alvast een pannenkoek naar binnen, die kun je maar vast gehad hebben. Het is de eerste van zes pannenkoeken die ik in totaal weg zal werken.
Gisteren was het eindelijk 17 april, de dag waar ik al sinds 27 september 2015 naar uitkeek. Het was zo zo bijzonder. Ik hoop dat jullie dat in mijn video een beetje kunnen zien.
Liefs,
Annemerel
Gisteren was… bijzonder. Als je me gevolgd hebt in de app of op Instagram gekeken hebt, heb je kunnen zien dat ik bij lange na geen persoonlijk record gelopen (3.53.34) maar deze ervaring verslaat misschien nog wel Berlijn (3.26.43) . Of staat in ieder geval op gelijke hoogte. Niet omdat ik zo lekker liep, maar omdat de hele ervaring gewoon een grote kippenvel-show was. Morgen kom ik met een uitgebreid verslag, nu moeten jullie het even doen met wat korte soundbites.
Over achttien uur sta ik aan de start van de Boston Marathon. Om 10.25u gaat mijn startschot (16.25u Nederlandse tijd). Vaak wordt me gevraagd of ik voor een marathon zenuwachtig ben. Voor mijn gevoel ben ik dat niet, maar mijn darmen die (nu al) op hol geslagen zijn bewijzen dat er ergens in mijn lichaam wel wat zenuwen verstopt zitten.