De laatste keer dat ik met plezier hardliep was half oktober, nu dus alweer bijna vijf maanden geleden. Ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst zo’n lange loopbreak genomen heb, dat moet echt meer dan tien jaar geleden zijn. Maar goed, het is niet anders, we krijgen er iets heel moois voor terug en het is niet voor eeuwig. Als ik nu een pas op de plaats maak is de kans het grootst dat ik volgend jaar weer lekker kan lopen. Neemt niet weg dat ik af en toe een steek van jaloezie voel als ik iemand anders lekker zie hardlopen. Geen afgunst, maar meer een gevoel van ‘zou ik ook wel willen’. Toch zijn er ook wel positieve dingen aan dat niet hardlopen. Dingen die ik helemaal niet mis aan hardlopen zeg maar. Voor mezelf – en voor iedereen die op dit moment ook niet kan maar wel zou willen lopen – zet ik ze op een rijtje.