Het is vandaag nog 68 dagen tot de Boston Marathon. Tijd vliegt, maar tegelijkertijd gaat de tijd ook ontzettend langzaam. Vooral tijdens de lange duurloop leek de tijd vooruit te kruipen tijdens de laatste tien kilometer. Mijn lopen leek op dat moment ook meer op kruipen dan hardlopen.
Mijn vader bereikte gister de serieuze leeftijd van zestig jaar. Omdat te vieren aten we taart, dronken we wijn en maakten we sushi. Oh en er was ook nog iets met een ballon…
Liefs,
Annemerel
Ik weet niet of het een tot ziens of een vaarwel is, maar gisteren zei ik gedag tegen mijn Nike+ App en liep ik voor het eerst met STRAVA. Het deed pijn.
Bekijk bericht
Het was gisteren voor mijn gevoel niet echt weer zondag, totdat ik aan het eind van de dag met mijn familie de verjaardag van mijn oma vierde. Verder vond ik gisteren mijn nieuwe favorite hardloopbroekje, vertelde mijn zusje een leuk verhaal over haar vriend (please Roos ga weer vloggen) en ik besloot ’s avonds nog even een spontane winactie te organiseren.
Liefs,
Annemerel
Lieve papa, ook al ben je de enige uit de familie die mijn blog niet leest – omdat je naar eigen zeggen analfabeet bent, grappenmaker – ik wil je toch ook even vanaf deze plek een hele fijne zestigste verjaardag wensen. Want zestig, mijn hemel, dat is wel een mijlpaal. Nog maar zeven jaar pap, dan mag je met pensioen (hopelijk zijn er tegen die tijd kleinkinderen, om er voor te zorgen dat je niet stil hoeft te zitten).