Mijn vader bereikte gister de serieuze leeftijd van zestig jaar. Omdat te vieren aten we taart, dronken we wijn en maakten we sushi. Oh en er was ook nog iets met een ballon…
Liefs,
Annemerel
Mijn vader bereikte gister de serieuze leeftijd van zestig jaar. Omdat te vieren aten we taart, dronken we wijn en maakten we sushi. Oh en er was ook nog iets met een ballon…
Liefs,
Annemerel
Ik weet niet of het een tot ziens of een vaarwel is, maar gisteren zei ik gedag tegen mijn Nike+ App en liep ik voor het eerst met STRAVA. Het deed pijn.
Bekijk bericht
Het was gisteren voor mijn gevoel niet echt weer zondag, totdat ik aan het eind van de dag met mijn familie de verjaardag van mijn oma vierde. Verder vond ik gisteren mijn nieuwe favorite hardloopbroekje, vertelde mijn zusje een leuk verhaal over haar vriend (please Roos ga weer vloggen) en ik besloot ’s avonds nog even een spontane winactie te organiseren.
Liefs,
Annemerel
Lieve papa, ook al ben je de enige uit de familie die mijn blog niet leest – omdat je naar eigen zeggen analfabeet bent, grappenmaker – ik wil je toch ook even vanaf deze plek een hele fijne zestigste verjaardag wensen. Want zestig, mijn hemel, dat is wel een mijlpaal. Nog maar zeven jaar pap, dan mag je met pensioen (hopelijk zijn er tegen die tijd kleinkinderen, om er voor te zorgen dat je niet stil hoeft te zitten).
Het is bijzonder om te zien. Drie jaar lang maakte ik honderden foto’s per week met mijn iPhone, omdat ik snapshot diaries maakte en nu ik ben begonnen met dagelijks filmen, vergeet ik foto’s te maken. Voor de vijfde week op rij dan ook mijn welgemeende excuses voor het gebrek aan foto’s. Ik heb zojuist een hartje op mijn hand getekend met permanent marker, in de hoop dat dit me de hele week zal herinneren om foto’s te maken, zodat ik volgende week niet weer met een slap excuus hoef aan te komen.