Hoewel ik morgen naar Curaçao vertrek (en daar best wel veel zin in heb) ben ik in mijn hoofd al een paar weken in de bergen. Sinds de sneeuwdump van de afgelopen weken in de Alpen is mijn Facebook timeline sowieso overspoeld geraakt met sneeuwfoto’s en dat maakt de situatie er niet veel beter op. Ik heb zoveel zin om die frisse berglucht weer te ruiken, mijn ski’s onder te binden en warme chocolademelk met slagroom te drinken.
Toen ik vijf jaar geleden bedacht dat ik de New York City Marathon wilde lopen, dacht ik dat ik zomaar een startbewijs kon kopen (voor een paar tientjes) en dat ik verder alleen moest zorgen voor een hotel en een vlucht. Boy, was I wrong. Om een startbewijs voor de NYC Marathon te bemachtigen moet je heel erg veel geluk hebben, je moet namelijk ingeloot worden. Of je moet geld inzamelen voor het goede doel, of via een reisorganisatie gaan. Ik heb nu drie keer de marathon in New York gelopen en heb het op alle drie de manieren gedaan. Wil jij graag de New York City Marathon lopen, maar weet je nog niet zo goed hoe, ik zet de voor- en nadelen van alle drie op een rijtje.
Afgelopen vrijdag nam ik mijn moeder mee naar Amsterdam om misschien wel heel veel geld uit te geven, aan een tas. Als jullie mijn blog gistermiddag gezien hebben, of mijn Instagram vrijdag gevolgd hebben, dan weten jullie dat dat misschien een zekerheidje is geworden. Mijn eerste Gucci tas is geboren.
Met een snothoofd, ontploft haar door de wind en regen, te korte sokjes en een sjaal die half Nederland al twee jaar draagt (comment graag als jij deze sjaal van ZARA ook hebt), heb ik me wel eens mooier gevoeld. Waarom ik deze foto’s met jullie deel? Omdat ik graag mijn nieuwe jas en tas wil laten zien en omdat het na deze foto’s alleen maar beter kan worden, denk ik. Hoop ik.
Bekijk bericht
