Mijn wekker gaat om 3.45u. Een belachelijke tijd, maar ik ben meteen klaarwakker. Ik heb me nog nooit zo levendig om kwart voor vier ’s ochtends gevoeld. Ik hou van jetlags zoals deze. Ik lag er al om zes uur in gisteravond en om half acht waren mijn ogen zo zwaar dat ik in slaap viel. Ondanks het onchristelijke tijdstip heb ik dus toch nog mooi acht uur gemaakt vannacht. Heerlijk. Het enige dingetje, ik heb spierpijn in mijn voeten en kuiten. Hoe kom ik daar nu aan?
Afgelopen woensdag was ik eigenlijk met mijn hoofd al in Chicago, maar voordat ik er daadwerkelijk naartoe zou gaan, ‘moest’ ik eerst nog even naar Justin Bieber in het Antwerpse Sportpaleis samen met Roos. Ja super rot, ik had ook medelijden met mezelf. Voordat ik jullie straks ga overspoelen met beelden uit Chicago nu eerst dus nog een vlog vanuit Nederland. Oh ja en België natuurlijk.
Liefs,
Annemerel
Over een half uur (14.30u NL-tijd) is het eindelijk zover, dan ga ik van start tijdens de marathon van Chicago. Als ik dit schrijf is het nog zestien uur tot de start en lig ik met lichtelijk vermoeide benen in bed. Ik weet niet hoe ik het voor elkaar heb gekregen, maar volgens mijn Apple Watch heb ik in de afgelopen 48 uur 40 kilometer gewandeld. Mijn god, ik heb die marathon door Chicago eigenlijk gewoon al gelopen. En ik maar denken dat ik super rustig aan aan het doen was. Maar niets blijkt minder waar. Een paar blokken naar hier, een paar blokken naar daar, drie keer de Nike winkel door crossen. Het telt allemaal lekker op bij elkaar. Daarom lig ik nu – de middag voor de marathon – verstandig in bed.
