Samenwerking – Afgelopen zondag was het NN Running Day. Ik stond om acht uur ’s ochtends aan de virtuele start van de 1/4 Marathon Rotterdam. Tijd voor een echt wedstrijdverslag, want dat is alweer veel te lang geleden.
Tien voor half zes, de wekker gaat over tien minuten. Regen slaat hard tegen de ramen, de wind giert rond ons appartement. Oef. Waar heb ik mezelf nu weer ingestort? Waarom heb ik niet gewoon de startwave van tien uur gekozen, zoals weldenkende mensen doen. Ik strompel mijn bed uit, ik kan nog wel tien minuten blijven liggen, maar dan val ik misschien weer vijf minuten in slaap en dan moet ik voor een tweede keer wakker worden en ik weet ook… wakker worden is het ergste gedeelte, daarna gaat het als vanzelf.
