Na weken (maanden) lange twijfel is de kogel nu toch eindelijk door de kerk. Morgen gaan Tuur en ik op vakantie met de camper. Ik moet zeggen, ik vind het redelijk spannend en heb nu al een beetje heimwee terwijl ik deze blog nog gewoon aan de keukentafel in Den Haag schrijf.
Ik ben niet zo goed met verrassingen. Sterker nog, ik vind het verschrikkelijk. Of nou ja… als ik echt verrast wordt valt het wel mee, maar als ik verwacht dat ik verrast ga worden… daar kan ik niet zo goed mee omgaan. Ik kan zelf ook niet zo goed uitleggen waar ik dan precies bang voor ben, maar het is een gevoel. Ik heb graag een beetje controle, zeg maar. Nu weet ik heus wel dat je niet alles in je leven kan controleren, maar de dingen waar ik nog enigszins controle over kan hebben, probeer ik vaak toch wel redelijk in de hand te houden. Zo was dat niet anders met mijn vrijgezellenfeest. Alleen lukte dat maar tot op zekere hoogte…
Tuurs laatste schoolweek voor de zomervakantie, een time trial op de baan en mijn vrijgezellenfeest (maar dan anders).
Oktober 2018. Ruim anderhalf jaar geleden voelde ik voor het eerst iets raars in mijn bil/heup-gebied. Ik was herstellende van een stressfractuur dus had op dat moment geen aandacht voor het pijntje. Ik kon er ook prima mee lopen eigenlijk, zitten was alleen een uitdaging. Na een half uur zitten begon het te zeuren. Ik weet nog dat ik begin november naar New York vloog en dat ik van narigheid niet meer wist wat ik moest doen om de tijd door te komen. De New York marathon liep ik een paar dagen later pijnvrij, maar toen het tijd was om naar huis te vliegen begon het gezeur weer. Ik deed geen oog dicht van de pijn. Maar ik relateerde het probleem niet aan hardlopen, omdat ik er met hardlopen dus geen last van had.
Een compilatie van de afgelopen dagen. Ik heb een vrij groot ‘are you kidding me’ momentje, doe een ‘spannende’ training en ben aan het foamrollen geslagen. Zouden jullie het leuk vinden om van dat foamrollen een keer een video te zien? Het internet staat er vol mee, dus de toegevoegde waarde zou dan vooral zijn dat ik erbij ‘mijn verhaal’ vertel.
Liefs,
Annemerel