Dag drie van de helweek en weer een compleet andere dag dan de dagen hiervoor. Op dag één werkte ik de hele dag op kantoor, op dag twee werkte ik de hele dag in mijn eentje thuis (en sprak ik met niemand, behalve de postbode die een pakketje af kwam leveren) en vandaag heb ik meerdere spannende afspraken voor mijn boek in Utrecht. Doordat ik die afspraken echt heel erg leuk vind, zou opstaan een stuk makkelijker moeten zijn. Ook het feit dat dit al dag drie is dat ik zo vroeg opsta, zou er aan moeten bijdragen dat het allemaal een stuk makkelijker gaat. Maar helaas, vandaag heb ik het moeilijkst van alle dagen. Ondanks dat ik dus iets heb om naar uit te kijken, wat een tip van Erik Bertrand Larssen – de schrijver van Helweek – is. Bedenk minimaal één ding waar je die dag naar uit kijkt. Ik heb altijd iets om naar uit te kijken, ik kijk namelijk iedere dag uit naar mijn ontbijt. Maar vandaag had ik dus veel meer dingen om naar uit te kijken. En tóch was het lastig (hoe vaak heb ik dat nu al in deze alinea vermeld?). Waarom het lastig was kan ik eigenlijk niet zo goed omschrijven. Ik was gewoon moe, denk ik.
Bekijk bericht
