Ik strikte mijn lieftallige zusje (die overigens sinds kort ook een YouTube kanaal heeft) voor een Sister-tag video. In de video testen we onze kennis over elkaar. Wie kent de ander beter? We testen dit aan de hand van zelf verzonnen vragen. Zo vraag ik Roos wat mijn favoriete drankjes zijn bij Starbucks (in de zomer en in de winter) en vraagt Roos mij om een lijstje van haar favoriete YouTubers (oooh lord!!!)
Zondagavond 21.50u, ik zit aan tafel met mijn vriendinnetjes van de Girls Love 2 Run Crew in Amsterdam. Ik kijk op mijn iPhone en schrik me kapot! Tien voor tien? Ik dacht dat het tien voor negen was… Ik had op dit tijdstip al in bed willen liggen! DAMN. Ik eet mijn dessert op, zeg de meiden gedag en ren naar mijn auto. Om elf uur ben ik thuis, een klein half uur later lig ik in bed. Ik zet mijn wekker voor de hele week op 5.00u en gebruik als wekker mijn favoriete nummer, A Sky Full of Stars van Coldplay. Dat wordt een stuk fijner wakker dan met de standaard geluiden van mijn iPhone.
Ja mensen, ook ik geef me over aan Helweek. Nadat ik een paar weken geleden Lianne’s blog las over Bertrand Larssen’s Helweek werd ik enthousiast. Dit heb ik nodig. In haar reacties schreef ik ‘That’s it, I’m going to do this in June, I need to f*cking focus’. Goed, hebben jullie direct mijn motivatie waarom ik de Helweek ga doen, ik heb focus nodig en niet zo’n klein beetje ook.
Maandag
Een dagje thuiswerken voor DutchCowboys betekent aller eerst dat ik anderhalf uur langer in bed kan liggen, daarnaast betekent het helaas ook dat ik mijn collega’s moet missen. Maar aangezien het grootste gedeelte van die collega’s afgelopen week in Italië zat voor een werktripje, was de keuze tussen op kantoor werken en thuis werken snel gemaakt. Maandag schreef ik dus de hele dag voor DutchCowboys. Aan het eind van de middag maakte ik mijn Detox Vlog af en ’s avonds kroop ik in bed met een boek. Lekker werkdagje dus.
In januari was ik al begonnen in Girl on the train, maar ik kwam er niet doorheen. Mijn hoofd stond niet echt naar lezen en er gebeurde naar mijn gevoel erg weinig. Toen ik een paar weken geleden een tweede poging waagde kostte met het ook veel tijd en moeite om mezelf door de eerste honderd pagina’s heen te werken, maar toen het verhaal – voor mijn gevoel – eindelijk liep, kon ik het niet meer wegleggen. Zoals dat wel vaker het geval is.