Favourite Food – Kruidnoten
Ain’t gonna lie, kruidnoten, ik kan er niet vanaf blijven.. Geen gewone kruidnoten van Bolletje, alleen de kruidnoten van de bakkersafdeling van de Albert Heijn. Weet je waar ik ook trek in heb? Kruidnootjesijs! Jammer dat ik hier alleen geen ijsmachine heb…
Tweeënhalf jaar lang koos ik vrijwel altijd voor de LunarGlide wanneer ik ging hardlopen. Ik had andere modellen van Nike, zoals de Nike Free en de Nike Flyknit. Ik had ook modellen van Saucony en Puma, maar altijd ging ik terug naar de LunarGlide. Samen met mijn speciale zooltjes van de podotherapeut waren wij namelijk onoverwinnelijk. Ok, ik kreeg wel eens blaren, maar daar hield het dan ook wel bij op. Tot de marathon van New York (ja mensen, het gaat weer over de marathon, het spijt me) toen knelden mijn LunarGlides ineens op mijn wreef. Waarschijnlijk door de combinatie zooltjes en nieuw LunarGlide model + nog steeds opgezwollen voeten van het vliegtuig. Goed, de liefde voor de LunarGlide is zeker niet over, maar ik heb mijn ogen wel geopend voor alternatieven. En dat eerste alternatief dat heb ik inmiddels via Sarenza in mijn bezit. De Nike Zoom Structure+ 18.
Na ruim een week loop ik nog steeds met mijn hoofd in de wolken. New York. New York. Wandelen door Central Park, schaatsen in Bryant Park, lunchen bij Café Gitane… Mag ik terug? Mag ik hier wonen? Omdat dat laatste niet echt mogelijk is besloot ik voor mezelf een lijstje te maken met redenen waarom het eigenlijk maar goed is dat ik New York niet mijn hometown mag noemen. Het kostte wat moeite (want eerlijk: wie wil er nu niet in New York wonen?).
Ik vond eigenlijk dat ik het niet verdiend had. Een cadeautje bij Tiffany’s. Dit was toch geen echte prestatie? Daarnaast kocht ik vorig jaar die ketting als aandenken. Wilde ik nu weer een aandenken? Ik bedoel, wilde ik dit niet gewoon zo snel mogelijk vergeten? Vergeef me mijn deprimerende gedachten, het was vlak na de marathon. Ik zat met een nieuwe Nike trui en een Caramel Frappuccino bij Starbucks in de Trump Tower en ik kon gewoon niet vrolijk zijn.
We zijn inmiddels tien dagen verder en ik heb inmiddels voor mezelf op een rijtje gezet wat er nou precies fout gegaan is en hoe ik dit in het vervolg misschien kan voorkomen. Want een vervolg, dat komt er zeker. Misschien niet in 2015 in New York, maar dit was zeker niet de laatste marathon die ik op mijn naam gezet heb. Rotterdam 2015? Ik zwoor een half jaar geleden nodig dat ik die nooit meer ging lopen. Londen? Is alweer compleet vol. Parijs? Ik ben een klein beetje klaar met vals plat. Berlijn? Het is pas in september, maar als ik de mogelijkheid krijg (lees: ingeloot word) ben ik daar zeker bij. En dan maak ik de volgende vijf fouten dus niet…