Ik werd maandagochtend toch met iets meer spierpijn wakker dan waar ik op zondag mee naar bed was gegaan. Het was te verwachten, maar stiekem had ik toch gehoopt dat spierpijn me volledig gespaard was gebleven. Gelukkig werkte ik maandag thuis, voor mijn blog, dus kon ik lekker de hele dag met de benen omhoog liggen, een paar kussens in mijn rug, een paar kussens onder mijn benen, MacBook op schoot en gáán! ’s Middags heb ik er nog drie kilometer uitgegooid, loslopen. Dat ging beter dan verwacht, je moet gewoon niet stil gaan zitten na een marathon, je moet gewoon DOORgaan. ’s Avonds voor de tweede dag achter elkaar risotto, die koolhydraten mag ik nu legaal eten van mezelf.